مرگ یک قدیس خود ساخته!

هیتلر بوده یا کس دیگر، به نظرم خودش بوده که گفته است: هیچ کس را آن قدر بزرگ نکن که روزی روبروی خودت بایستد.

شهردار اصفهان، برکنار شد؛ سید مرتضی سقائیان نژاد، بعد از 12 سال از روی صندلی شهرداری اصفهان برخاست؛ همان صندلی که مریدان دیروز و مخالفان امروزش، موریانه پایه هایش شدند. مردی که روزی عباس حاج رسولیها، رییس سابق شورای شهر اصفهان، از او به عنوان شیخ بهایی دوم اصفهان یاد کرد و گفت: اصفهان بدون او کم دارد، و زمانی او را در حد رییس جمهور شدن خطاب کرد و گفت: پیشنهاد وزارت برای او کم است و باید گزینه ریاست جمهوری باشد.

خرداد ماه امسال اما این بت 12 ساله در ذهن شهرداری چی ها شکسته شد. صندلی های شورای شهر که به یقین هنوز خاطره این تعریف و تمجیدها را در ذهن دارند، آن روز صبح میزبان کسانی بودند که به حذف سید مرتضی کمر بستند. صندلی هایی که قرار بود پشت شهردار اصفهان را خالی کند.

آذربایجانی ها و امینی ها، همان هایی که سقائیان نژاد خودش آن ها را بال و پری داده بود و بدین جا رسانده بود، حالا روبروی کسی ایستاده بودند که به نوعی هویت و اعتبار حرفه ای شان را مدیون اویند. درست که حق دارند سؤال کنند و استیضاح؛ و برای این علامت سؤال ها هم باید غیرمتعصبانه و به دور از احساسات و دِین، و فقط و فقط به حکم وظیفه امضا کرد و رأی داد اما آیا واقعاً رأی به حذف سقائیان نژاد، غیرمتعصبانه و به دور از احساسات و دِین، و فقط و فقط به حکم وظیفه بود؟ پس زمینه پررنگ لابی گری و سیاسی بازی، آن چه شوراهای شهر باید از آن مصون باشند، در دوره حاضر دو چشم هر بیننده ای را می زند.

وقتی مردم بر اساس شهرت یک بازیگر و یا یک مجری تلویزیونی رأی می دهند و انتخاب می کنند، شاید هرگز نمی دانند که همین نابلدهای شورای امروز که هنر جلوی دوربین رفتن شان کوچکترین کمکی به پیشبرد انتظارات مردم و شورا نمی کند، می توانند شهردار این شهر را برکنار کنند. در سوی دیگر ماجرا هم کسانی یک سر این طناب را در دست داشتند که با نگاه های ملاکانه به شورا آمده اند و یا صندلی شورا را شبیه سکوی قهرمانی مسابقات ورزشی می بینند.

هدف این یادداشت واکاوی چرایی برکناری شهردار اصفهان نیست. که خود همیشه یکی از منتقدین عملکرد وی بوده ام. هدف، طرح این سؤال ساده است؟ وزن این امضاها چقدر بود؟ چه کسانی روبروی چه کسی ایستادند؟ آن ها که تا دیروز از او قدیسی بی نقص ساخته بودند؟ یا تازه نفس هایی که در خرداد گرم اصفهان، موج سواری را تجربه می کنند.