یادداشت همکار؛ داوود شیخ جبلی
تابناک: هدایا دم در طبق حروف الفبا گذاشته شده، بروید و بگیرید.» قطعه پایانی مجری سالن گواه بر نابودی ثانیه ها و یا دقیقه ها یی بود که انتظار را در آن سکوت لعنتی کشت.
تابناک اصفهان: هنوز آن چند ساعت 13 مرداد که می خواست بار سنگین چها روز بعد را به دوش بکشد یادم نرفته است. گویی صحنه ها تکرار حقایقی بود که در این یک دهه نمی خواستم آن را باور کنم. تکرار روزی که نامش را روز خبرنگار گذاشته بودند. سکوت قدیمی ها در میان ولوله های اعتراض تازه کارها هارمونی عجیبی را میهمان آن شب کذایی کرده بود.« هدایا دم در طبق حروف الفبا گذاشته شده، بروید و بگیرید.» قطعه پایانی مجری سالن گواه بر نابودی ثانیه ها و یا دقیقه ها یی بود که انتظار را در آن سکوت لعنتی کشت. آب سردی که هرسال بر سرما وقایع نگارهای اصفهانی می ریزند هرسال سردتر می شود. بدن کرخت من دیگر حسی ندارد تا سرمای آب را درک کند. نمی توانم قبول کنم که خبرنگارم زیرا باید عرف را زیر پا می گذاشتم و فریادی با نشان اعتراض سر می آوردم.
ناچار بودم آن حالت بی مصرف شخصیتم را که در لوای خبرنگار حاضر شده بود پس از خداحافظی به گوشه ای بیاندازم و دوباره روزی نو را از سر کنم.
هنوز ساعتهای بی پایانی را که آن روز برایم تداعی می کرد به دنبال خود می کشیدم و حاضر نمی شدم تا قبول کنم خبرنگاری من را برده بی چون چرای قلم به دست کرده که تنها می تواند اعتراض خود را در سکوت آن هم کنار امواج ساکت اعتراض بیان کند.
** کات... مطلب ارزش خواندن ندارد
منبع: تابناک