به گزارش تابناک اصفهان، استان اصفهان با وجود ظرفیت های مناسبی که در بخش های مختلف صنعتی، اقتصادی، فرهنگی و گردشگری دارد همواره یکی از مشکلات اساسی مردمش معضل عدم وجود شغل و بیکاری است. با وجود شرایط اقتصادی کشور، تورم و گرانی موجود این موضوع در دیگر مسائل اجتماعی مثل اعتیاد، طلاق و کاهش ازدواج تأثیر مستقیم دارد.
با شرایط فعلی اگر جوانی ایده یا طرح خلاقانه ای داشته باشد در تأمین منابع مالی آن با مشکلاتی مواجه است. یکی از بنگاه های اقتصادی که وظیفه حمایت از ایده های جوانان را بر عهده دارد، بانک ها هستند که با بی توجهی به این مسئله در تحقق رسالت های خود شانه خالی کرده اند چرا که ساختار بانکی کشور، اهمیت بسیاری به سابقه بانکی داده و از همین رو به جوانان اعتمادی صورت نمی گیرد و از همین رو بخش عمده سرمایه گذاری و تأمین منابع مالی برای ایده های جوانان نیست. این عملکرد بانک در تأمین منابع مالی به مصابح این است که اجازه کار کردن به جوانان داده نمی شود و از همین رو می توان گفت که بانک ها در راستای اجرای رسالت پدرخواندگی تأمین منابع مالی برای ایده ها و طرح های نو ضعیف عمل کرده اند.
بانک ها وظیفه دارند با پرداخت وام های اقتصادی و حمایت های ویژه از طرح ها و ایده های جوانان به تولید کشور کمک کرده و به نوعی مشکل بیکاری را از بین ببرند اما به جای این حمایت پا در عرصه تجارت و بیزینس گذاشته اند.
از سوی دیگر به روز نبودن، قانون های عملیات بانکی و پاسخگو نبودن سیستم به نیازها و کمبود های دانش مالی سبب شده تا فعالان اقتصادی و جوانان با مشکل مواجه شوند.
بالا بودن هزینه تولید در شرایط اقتصادی فعلی صرف نمی کند که جوانی با به خطر انداختن آینده شغلی خود دست به یک فعالیت تولیدی زده و متناسب با رشته تحصیلی و مهارت خود، خط تولیدی را راه اندازی کند و از همین رو بیشتر جوانان به شغل هایی از قبیل واسطه گری، دلالی و فروشندگی رو بیاورند.
عدم وجود حمایت از سوی بانک ها این شائبه را برای همه ایجاد می کند که نکند بانک ها در پی این شانه خالی کردن ها معتقداند چه کسی به وظیفه اش درست عمل می کند که ما عمل کنیم و وظیفه و رسالت اصلی بانک ایجاد درآمد است؟
سالانه جوانان بسیاری در قالب رشته های مختلف از دانشگاه های سطح کشور فارغ التحصیل می شوند که هر کدام از آن ها سالیان سال با استفاده از بودجه کشور به تحصیل پرداخته اند اما با آماده نبودن فضای اشتغال کشور برای جذب آن ها از ظرفیتشان استفاده نشده و به گونه ای هدر می روند.
مهم ترین راه کاری که می توان برای این معضل ارائه کرد، کاهش هزینه های تبدیل علم به ثروت است که توجه به آن نه تنها مشکل اشغال جوانان را حل می کند بلکه کشور را نیز از شرایط اقتصادی فعلی نجات می دهد.