با این حال اگرچه سیلاب نتوانسته وارد شهرها شود، ولی روستاهای حاشیه شهرها به خصوص اهواز همچنان درگیر سیل است. یکی از این روستاها در بخش شعیبیه قرار دارد که در حاشیه شمالی شهر اهواز است. البته این منطقه از نظر تقسیمات کشوری یکی از بخشهای زیر نظر شهرستان شوشتر است. شعیبیه به طور عمده درگیر سیلابی است که ناشی از طغیان رودخانه کارون است، اما در همین منطقه شاهد یکی شدن دو رودخانه مهم خوزستان در منطقه روستای «چنبه یک» نیز هستیم.
در میانه راه به این منطقه شاهد این بودیم که روستاییان از روستای «چم العبید» در کمپی کوچک مستقر شده بودند. چادرهای این کمپ را هلال احمر تامین کرده بود و شهرداری شیراز هم برای آنها، دستشویی و حمام قرارداده بود؛ ولی هنوز آب برای حمام وصل نشده بود. مردم میگفتند که نیروهای مردمی برای آنها وسایل بهداشتی و نیز نیروهای سپاه برای آنها، غذا آوردهاند، ولی از کیفیت این غذا اظهار نارضایتی میکردند.
*دو مهمان ناخوانده همراه سیل
با این حال بیشترین میزان نارضایتی مردم از دو مساله است: وضعیت منازل مسکونی و خسارتهای وارد آمده به اراضی کشاورزی. با رئیس شورای روستا برای دیدن خانههای مردم به روستا رفتیم. خانهها تقریبا تا یک متر در آب بوده و رد نم روی دیوارها به خوبی حاکی از این مساله است. حیاط خانهها نیز که خاکی بوده حالا به محوطهای کاملا گلی تبدیل شده که ممکن است تا مچ پای هر فرد را بگیرد. در اتاقها هم نم بسیار شدیدی وجود دارد، به گونهای که ممکن است برخی از آنها به تخریب کامل نیاز داشته باشد. سیل البته با خود دو میهمان ناخوانده هم آورده است: بوی شدید لجن به خصوص ناشی از گل و لای مزارع کشاورزی و البته پشههایی که به خصوص کودکان را هدف نیش خود قرار میدهند.
*سیلبندی با تنها یک محافظ
البته این وضعیت با حضور نیروهای بسیج سازندگی از استان بوشهر، کمی تعدیل شده است. این نیروها حدودا دو هفته است که در روستا حاضرند و تک تک خانههای اهالی روستا را از گل و لای پاک کردند. آنها همچنین با استفاده از پمپهایی که خود به این منطقه آوردهاند و نیز پمپهایی که برخی از اهالی روستا در اختیار آنها گذاشتند تلاش کردند به صورت مرحله مرحله آب را به پشت سیلبند روستا هدایت کنند تا آب در نهایت به رودخانه دز برگردد؛ سیلبندی که به گفته همین بچههای بسیج سازندگی در روز شکسته شدن فقط با یک نفر محافظت میشده است و اگر نیروهای بیشتری از آن محافظت میکردند، شاید وضعیت امروز روستا، بهتر از این میبود.
نارضایتی دیگر نسبت به تخریب مزارع است. در خوزستان، تا چشم کار میکند مزارع گندمی را میبینی که به خاطر اینکه در آب قرار گرفتهاند، رنگشان به سیاهی تبدیل شده و به اصطلاح سوختهاند. این در حالی است که این استان حدودا یک ششم از کل محصولات گندم کشور را (طبق آمارنامه زراعی سال ۹۶-۹۵) تولید میکند. وضع وقتی بدتر میشود که بدانیم برخی از کشاورزان به دلیل بدقولی در پرداخت خسارت محصولات کشاورزی اراضی بیمه شده در سالهای ۹۵ و ۹۶ که به دلایلی مثل سیل یا خشکسالی خسارت دیده بودند، امسال دیگر نسبت به بیمه اراضی خود اقدام نکردند. (این صحبت را کشاورزان دیگری در منطقه حمیدیه نیز بیان کردند).
*چرخه باطل اقتصادی
حال در این شرایط، مردمان روستاهای بخش شعیبیه با یک چرخه باطل اقتصادی روبرو شدند. چون بیمه ندارند، نمیتوانند خسارتی از صندوق بیمه کشاورزی بگیرند و، چون محصولی ندارند، پول دیگری هم ندارند و، چون پول ندارند، نمیتوانند به خانههای خود بروند و از این رو معلوم نیست تا کی قرار است در کمپهای خود مستقر باشند و بدون داشتن گاز، حتی برای یک وعده غذا، به کمکهای دولتی چشم بدوزند. در این شرایط مسئولان میگویند که میخواهند خسارت این کشاورزان را از محل ماده ۱۲ قانون تشکیل سازمان مدیریت بحران تامین کنند؛ مادهای که به دولت اجازه میدهد در صورت وقوع حوادث طبیعی و پیشبینی نشده معادل ۱.۲ درصد از بودجه عمومی هر سال را خرج این حوادث کند. با این حال باید این تذکر را داد که پرداخت این خسارت باید فوری باشد؛ چرا که با آغاز فصل گرما در خوزستان، هر روز نیاز این روستاییان به منزل و سرپناه، بیشتر خواهد شد.