دولت مستعجل «بنی‌آدم»!

دوران استانداری بنی‌آدم در خراسان با آغاز تغییرات عمده در سازمان‌های اداری کشور و درنتیجه به‌هم‌ریختگیِ موقت امور و ناآشنایی کارمندانِ دولت با وظایف جدیدشان مصادف شد. یکی از این مشکلات اصلاحاتِ سازمان دادگستری بود. هنگامی‌که بنی‌آدم به مشهد آمد هنوز شعبۀ عدلیه جدید در این شهر ایجاد نشده بود و به‌همین‌دلیل تعداد زیادی زندانی در زندان مشهد در بلاتکلیفی به‌سر می‌بردند.
برخی از این زندانیان حتی دورۀ محکومیت خود را هم گذرانده بودند و باید آزاد می‌شدند، اما چون ساز‌و‌کار مشخصی وجود نداشت همچنان محبوس مانده بودند.مخارج سنگین نگهداری زندانیان بنی‌آدم را واداشت که طی نامه‌ای به وزارت عدلیه خواستار پایان دادن به این وضع مغشوش شود. وزارت عدلیه که در آن زمان هنوز قادر به ایجاد دادگستری نوین در مشهد نبود کمیسیونی برای این موضوع تشکیل داد و بنی‌آدم را به ریاستِ آن گماشت.
او نیز تعداد زیادی از زندانیان زندان مشهد را آزاد کرد که در میانشان تعدادی از اعضای حزب کمونیست ایران هم حضور داشتند این افراد که در سال 1305 در ارومیه دستگیر شده بودند از مخالفان سرسخت پهلوی اول بود. این اقدام بنی‌آدم بعدها برای او دردسر درست کرد و اتهامات متعددی را متوجه او ساخت.
از دیگر‌اقدامات بنی‌آدم اجرای طرح کلاه پهلوی در سطح شهر مشهد بود، برنامه‌ای که از زمان استانداری سیدحسن تقی‌زاده آغاز شد، اما مشهدی‌ها رغبت چندانی به اجرای آن نداشتند. در این دوره ماجرای فرمان «ممنوعیت امر به معروف و نهی از منکر» نیز پیش آمد. قضیه از‌این‌قرار بود که مخبرالسلطنه، نخست‌وزیر وقت، طی فرمانی به استانداران از آن‌ها خواسته بود تا مانع از انجام فریضۀ امر به معروف و نهی از منکر مردم شوند تا به‌زعم حکومت بتوان رویه‌ای ثابت و مشخص برای این کار به‌وجود آورد. این فرمان با مخالفت جدی علمای مشهد روبه‌رو شد و بنی‌آدم که قادر نبود دربرابر علما مقاومت کند موضوع را به نخست‌وزیر اطلاع داد و از وی کسب تکلیف کرد. مخبرالسلطنه هم طی نامه‌ای مفصل کوشید که خیال علما را ازبابت نگرانی‌هایشان دربارۀ ممنوعیت امر به معروف و نهی از منکر راحت کند، اما نتوانست و درنهایت براثر مخالفت‌های گستردۀ علمای مشهد و سایر شهرها از اجرای فرمان صرف‌نظر کرد.
این عقب‌نشینی بر نخست‌وزیر و شاه سخت گران آمد و به‌همین‌دلیل کاسه‌و‌کوزه را بر سر استانداران نالایق شکستند، استاندارانی که به‌زعم مسئولان عالی‌رتبۀ مملکتی نتوانسته بودند علمای بلاد را توجیه کنند. باتوجه‌به این مسئله در شهریور 1306، درحالی‌که کمتر از 6 ماه از استانداری بنی‌آدم می‌گذشت، او را به تهران فراخواندند و کفالت استانداری خراسان را تا فروردین 1307 خورشیدی به محمدولی اسدی، نایب‌التولیۀ آستان قدس رضوی، سپردند. بنی‌آدم که از دیپلمات‌های تحصیل‌کرده محسوب می‌شد با پادرمیانی دوستانش دوباره به وزارت خارجه بازگشت و تا پایان عمر مسئولیت‌های نه‌چندان عالی دیپلماتیک را برعهده داشت.