وقتی دادگاه‌های خانواده شلوغ‌تر از دفتر ازدواج میشود

به گزارش تابناک اصفهان، افزایش آمار های طلاق در کنار کاهش تمایل برای ازدواج در کشور از آسیب هایی است که حدود یک دهه به یکی از معضلات اجتماعی ایران تبدیل شده است.

این معضل اجتماعی از جنبه های مختلف قابل بررسی و آسیب شناسی است اما آنچه بیش از همه می تواند در بالا و پایین شدن این آمار و شاخص ها دخیل باشد، سبک زندگی مردم ایران است.

کشور ما به دلیل واردات فرهنگ و دور شدن از فرهنگ ناب اسلامی و ایرانی خود به خرده فرهنگ ها و ناچارا به تقلید از دیگر کشورها متوسل شده اند و همین دنباله روی سبک های دیگر کشورها برای زندگی که سنخیتی با اخلاق و آداب ایرانی ندارد سبب بروز ناسازگاری هایی در خانواده ها شده است.

گرچه بسیاری مسائل اقتصادی را از دلایل تغییر نگرش جوانان به مقوله ازدواج عنوان می کنند اما نباید این نکته را از نظر دور کرد که همان مسائل اقتصادی و مشکلات معیشتی در زندگی خانوارها نیز تا حدود زیادی به همان تغییر سبک زندگی در ایران بازمیگردد.

فرهنگ قناعت و مشارکت برای یک زندگی مشترک که در زندگی نسل های قبل از نسل حاضر دیده می شد در شرایطی بر زندگی ها حاکم بود که به اذعان بسیاری از پدرها و مادرها شرایط اقتصادی هم در وضعیت مطلوبی نبود و سطح رفاه در کشور ما کمتر از سطح کنونی بود اما فرهنگ زندگی برای زندگی و نه برای خواسته های شخصی و تبدیل کردن آن به ویترینی برای خوشایند دیگران، عاملی بود که سبب تحکیم روابط در بین زوجین شده بود و آمار طلاق را در کشور ما به حد کنونی نرسانده بود.

از سوی دیگر روش های شناختی پیش از ازدواج را در زمان حاضر هم بتوان به عنوان یک مزیت و هم به عنوان یک آسیب مورد بررسی قرار داد.

در گذشته اغلب ازدواج ها با انتخاب اولیه پدر و مادرها همراه بود و دختر و پسر در مراحل بعدی با هم آشنا می شدند و در مواردی هم متاسفانه آشنایی زوجین بعد از ازدواج رقم می خورد!

همین مسئله گرچه برای بسیاری از زوجین بعد از ازدواج یک نوع سرخوردگی را به همراه داشت اما ناپسند بودن عنوان "طلاق" سبب میشد تا زندگی به هر سختی هم که بود، ادامه یابد و در موارد کمی ختم به دادگاه و درنهایت طلاق می شد.

در شرایط کنونی این بیشتر دختر و پسر هستند که آشنایی اولیه را رقم می زنند و در گام های بعدی خانواده ها با یکدیگر آشنا میشوند که در این روش گرچه مشکلاتی که در ازدواج های سنتی گذشته به آن اشاره شد وجود ندارد اما سطحی نگری در آشنایی آسیبی است که این روش و زندگی ایجاد شده با این روش را تهدید می کند.

بیشتر از آنکه روش های آشنایی مورد چالش باشد، شناخت های سطحی از یکدیگر و عدم استفاده از مشاوره های پیش از ازدواج دلیل رقم خوردن آمارهای بالای طلاق در ایران است.

همین جاست که مسئله سبک زندگی خود را نشان می دهد چراکه اگر نوع زندگی کردن مردم کشور ما که اغلب نیز مسلمان هستند بر پایه آموزه های دینی تغییر نماید و به سنت های پسندیده ایرانی خود بازگردند بسیاری از آسیب های اجتماعی و خانوادگی رنگ خواهد باخت و دیگر دولت ها نیز مجبور به صرف هزینه های کلان برای شناسایی راهکارها و اجرای آن نخواهند بود چراکه روش های بخش نامه ای نیز چندان موفقیت آمیز نخواهد بود.

گلزاری، معاون ساماندهی امور جوانان وزارت ورزش و جوانان امروز در دانشگاه اصفهان ، آمار بروز طلاق در ایران را مورد تاکید قرار داد و گفت: اگر چه آمار متوسط طلاق در سطح شهرهای کشور 20 درصد است اما این رقم در کلان شهرها گاه به 30 درصد نیز می‌رسد؛ 15 درصد طلاق‌ها عمدتا در سال اول ازدواج رخ می‌دهد و در اصفهان به طور خاص از هر چهار ازدواج یکی به طلاق منجر می‌شود.

اینکه از هر چهار زوج اصفهانی ، یکی راهی دادگاه خانواده و در نهایت طلاق می شود را می توان معضلی برای آینده بنیان خانواده در اصفهان دانست. چراکه علی رغم بافت سنتی و مذهبی اصفهان آمار طلاق در این استان رو به فزونی قابل توجهی گذاشته است.

این آمار نشان میدهد، سبک زندگی در شهرهایی که روزگاری به شهرهای مذهبی شهره بودند نیز به سرعت رو به گذار و تغییر رفته است و از این پس باید به جای تعارف با مردم با زبان آموزش با آنها سخن گفته شود.

گلزاری نیز با زیر سؤال بردن طرح‌های میلیاردی برخی استان‌ها برای پایدار سازی بنیان خانواده گفته است: با وجود اينكه اجرای این طرح‌ها در عمل هیچ تغییری در کاهش آمار طلاق ایجاد نکرده است اما طرحي مانند "خانواده پایدار" مجددا در شورای عالی انقلاب فرهنگی مطرح شده و برای اجرا سازی در استان‌های کشور در حال بررسی‌های کارشناسی است.