تابناک: اهداف توسعه هوشمند عمدتاً جهت دادن توسعه آینده در داخل توسعه مناطق موجود، تسهیل در تجدید حیات در مراکز شهری و افزایش کمینه شهرنشینی در مناطق روستایی است.
تابناک اصفهان: از
پیامدها و مشکلات پراکنش افقی بی رویه شهر می توان به از بین رفتن
اجتماعات محلی، جدایی گزینی اجتماعی، افزایش هزینه زیر ساخت ها و خدمات
شهری افزایش طول و فاصله سفرهای شهری، افزایش مصرف انرژی، هزینه بالای
اجرای سیستم حمل و نقل عمومی، افزایش مصرف انرژی، هزینه بالای اجرای سیستم
حمل و نقل عمومی، افزایش مصرف بنزین، وابستگی بیشتر به استفاده از اتومبیل
های شخصی در سفرهای شهری، تغییر کاربری زمین های مرغوب کشاورزی و باغات
اطراف شهر، آلودگی هوا، تخریب و آلودگی منابع آب و .. اشاره کرد که همه این
محدودیت ها و مشکلات، موانعی در برابر دستیابی شهر به توسعه پایدار شهری
می باشد. بنابراین در جهت کاهش این مشکلات نظرات مختلفی مطرح شد که یکی از
این نظریات، رشد هوشمند شهری است که با رعایت اصول های اساسی آن می تواند
راهبردی اساسی بر انتظام فضایی شهرهای جهان واقع شود. رشد
هوشمند شهری نوعی برنامه ریزی برای رشد حومه شهرها و نظریه حمل و نقل است
که تمرکز بر رشد متوازن در مرکز شهر برای اجتناب از گسترش تراکم بی حساب،
با گرایش به سمت جابجایی مناسب، با تعیین مسیرهایی برای پیاده روی و دوچرخه
سواری، توسعه همه جانبه با میزان مناسبی از حق انتخاب محل سکونت برای
شهروندان است. رشد هوشمند شهری دیدگاهی بلند مدت، با بررسی های ناحیه ای و
حمایت از برنامه های کوتاه مدت دارد. اهداف این برنامه عبارت از حصول حس
واحد اجتماعی و مکانی در افراد، توسعه حمل و نقل، اشتغال و انتخاب محل
سکونت، توزیع متوازن هزینه ها و منافع توسعه، حفظ و بهبود منابع طبیعی و
فرهنگی، و ارتقا رفاه اجتماعی می باشد. هدف کلی توسعه، رشد و تعالی همه
جانبه انسانی است، از این رو در فرایند برنامه ریزی برای دست یابی به توسعه
و قرار گرفتن در مسیر آن، شناخت و درک شرایط و مقتضیات جوامع انسانی و
نیازهای آنان در ابعاد مختلف، از اقدامات ضروری در این ضمینه هاست.
جمعیت
شهری توسعه پیدا می کند و بیشتر مردم می خواهند مستقل و در فضای سبز زندگی
کنند. بنابراین به ناچار به آن طرف از محدوده شهر و به سوی طبیعت و مناطق
کشاورزی می روند و یک سطح مشترک بین زمین بایر و لایزرع با شهر به وجود می
آورند. سطح مشترک بین زمین بایر و لایزرع با شهر یک منطقه تغییر و دگرگونی
کاربری های زمین است. غالباً افزایش میزان توسعه به افزایش چند پارگی مناطق
طبیعی منجر می شود. اگر اتفاقات توسعه بدون تأمل و توجه به ساختار،
نیازهای تجاری، کارایی امکانات حمل و نقل و کیفیت هوا باشد، تسهیلات و
امکانات مجاور جامعه را پایین می آورد. بی توجهی به پی آمدهای باالفعل
توسعه جدید و کارایی برنامه ریزی برای کاهش اثرات منفی، پراکنش شهری را
ایجاد می کند که ما آن را به عنوان تراکم کم توسعه در آن سوی لبه خدمات
شهری می دانیم که مردم را از مغازه هایشان، کارشان، تفریح و آموزشی جدا می
کند. پس برای حرکت بین مناطق ماشین نیاز است.
شکل
شهر به عنوان الگوی فضایی فعالیت های انسان در برهه ای خاصی از زمان تعریف
می شود. به دو صورت گسترش بیرونی و رشد فیزیکی یا رشد درونی سازماندهی می
شود که هرکدام از این دو روش می تواند کالبد متفاوت و جداگانه ای از دیگری
ایجاد نماید. گسترش بیرونی به شکل افزایش محدوده شهر، یا به اصطلاح گسترش
افقی ظاهر می شود و رشد درونی به صورت درون ریزی جمعیت شهری و الگوی رشد
فشرده نمایان می شود که هر یک از این الگوها نتایج متفاوتی به دنبال دارد.
بنابراین رویارویی با کاهش مناطق شهری، افزایش در اتلاف فضای باز، هزینه
های بالا در ارتباط با توسعه کم تراکم، امروزه مدیران شهری را وادار کرده
است یک سری ابتکارات قانونی که همه ما آن را با نام توسعه هوشمند می
شناسیم، اتخاذ کنند. به بیان دیگر اهداف توسعه هوشمند عمدتاً جهت دادن
توسعه آینده در داخل توسعه مناطق موجود، تسهیل در تجدید حیات در مراکز شهری
و افزایش کمینه شهرنشینی در مناطق روستایی است.
منبع: تابناک