به گزارش تابناک اصفهان، کنارشان نشسته بودم، علی دوازده سال داشت و خواهرش تبسم هشت ساله بود. تبسم هر بار بخشی از تصویری را به علی نشان می داد و علی مثلا می گفت: گرت بیل، فالکائو، کارلوس توز، دیماریا.از مجموع 15 تصویری که در تبلت تبسم دیده بود، 14 بازیکن را درست گفته بود و تنها یکی از آن ها بود که وضوحش خوب نبود و علی نتوانست نامش را درست بگوید.
وارد جمع دو نفره شان شدم و پرسیدم: ماشاءالله این همه اسم را از کجا بلدی؟ گفت: این که کاری نداره، این ها همه فوتبالیست اند و خیلی هاشان الگوی زندگی من اند! عکس خیلی از آن روی دفترها و پوسترهاشان توی اتاقم است، با این مقدمه وارد زندگی فوتبالیست ها و تا آخرین اخبار و شرایط این افراد را هم برایم توضیح داد.
باشنیدن توصیفات جالب علی از فوتبالیست ها، تلفنم را درآوردم و تعدادی از عکس شهدا و بزرگان تاریخ ایران را نشانش دادم تا ببینم به این اندازه آن ها را می شناسد یا نه؟
عکس حسین خرازی را نشان دادم، جوابش منفی بود، خرازی را نمیشناخت. به ترتیب 15 عکس از عکس های شهدا و بزرگان ایران مثل حسن باقری، ابراهیم همت، چمران، باکری، کاوه، صیادشیرازی، احمدی روشن، دوران، کاظمی، دکتر فاطمی، دکتر حسابی، مصدق، آیت الله بهجت و مرتضی آوینی را به آن نشان دادم اما او تنها در این جمع احمدی روشن و دکتر حسابی را می شناخت.
آنجا بود که به نوعی با دو دست بر فرق سرم و زدم و گفتم جفا کردیم. آری با صداوسیما و کتاب و نظام آموزشی مان به گذشته و آینده این سرزمین جفا کردیم! چرا که امروز کودک ایرانی که افتخارش تمدن 2500 ساله و تشیع است، الگوی زندگی اش مسی یا کریستیانو رونالدو است. جفا کردیم که تعداد شهدایی که سال ها برای حفظ مرزهای این کشور جنگیدند در ذهن نسل بعدی ما به تعداد انگشتان دست نمی رسد در حالی که نام فوتبالیست ها وآخرین تحولات زندگی اش را به خوبی از بر است.
البته اشتباه نشود، اشکال از او نیست، بلکه او دارد درس هایی که ما هر روز در تلویزیون جمهوری اسلامی به او می دهیم را پس می دهد. وقتی تلویزیون ما در بهترین ساعات برنامه هایش و در بهترین و پر مخاطب ترین شبکه هایش سریال ها وفیلم های بی ارزش و فوتبال های اروپایی و داخلی نشان می دهد، نبایدم انتظار داشت که الگو این بچه ها آیت الله بهجت و دکتر و حسابی و حسن باقری باشد!
فارغ از تلویزیون و رسانه و نظام آموزشی، حتی ما امروز در بازی های تلفن همراه نیز وارد نشدیم. امروز با گشتن در لیست بهترین و پرمخاطب ترین بازی های نرم افزار بازار، به بازی هایی مثل" این بچگی کیه؟"، " این بچگیه کدام فوتبالیست" و ... برخورد می کنیم که نه تنها سبب تلف شدن و از بین رفتن گران بها ترین دارایی هر فرد یعنی وقت آن است بلکه سبب الگوگیری یا تصویرسازی از این افراد می شود.
این است که الگو زندگی بچه های دبستانی یا راهنمایی ما مسی و پیام صادقیان و مهناز افشار است.
به واقع امروز با رواج و در دسترس بودن شبکه های اجتماعی موبایلی و هم چنین بازی های رایانه ای آنلاین وتلفنی، ظرفیت آن ها از سخنرانی و کنگره شهدا که از ملزومات است و باید هم برگزار شود، بیشتر است. ما امروز بیش از اینکه به این کنگره های پرهزینه که در آن هزینه های غیر ملزوم زیادی نیز می شود، احتیاج داشته باشیم به بازی های رایانه ای و اپلیکیشن های مختلف در زمینه الگو سازی برای جوانان احتیاج داریم.
با توجه به تأکیدات صورت گرفته در راستای اهمیت موضوع سبک زندگی، عده بسیاری از فعالان حوزه سبک زندگی تأکید دارند که یکی از راه هایی که می توانیم از طریق آن سبک زندگی افراد را تغییردهیم، استفاده از ظرفیت کاراکترها و الگوهای مختلف برای تغییر شیوه زندگی افراد است.
حالا اینجاست که آدم حسرت می خورد با وجود ظرفیت های عظیم این سرزمین و هم چنین وجود بزرگ مردانی مثل دکتر حسابی، آیت الله بهجت، محمد حسین فهمیده، تختی و دیگر بزرگان، بازیگران تلویزیون و سینما و فوتبالیست های خارجی و داخلی به عنوان الگوهای این جامعه قرار گیرند، این است که آدم برای آینده کشور نگران می شود!