پرویز؛ روایت یک سرخوردگی

به گزارش تابناک به نقل از ایسنا، نشست نقد و بررسی فیلم "پرویز" از سری فیلم‌های گروه هنر و تجربه با حضور مجید برزگر (کارگردان) و امیر پوریا (منتقد) روز گذشته پس از نمایش این فیلم در سالن سوره برگزار شد.

پرویز؛ فیلمی با موضوع روانشناسی اجتماعی ...

امیر پوریا درباره این فیلم اظهارکرد: اگر "پرویز" را به‌عنوان یک فیلم مستقل در نظر بگیریم و فقط آن را محدود به دودسته کارنامه مجید برزگر و مجموعه اکران سینماهای هنر و تجربه نکنیم، می‌توان گفت این فیلم نه صرفاً با مضمون اجتماعی، بلکه در محدوده روانشناسی اجتماعی مطرح است و این زمانی اتفاق می‌افتد که تأثیر فیلم از فرود آوردن پتکی بر سر مخاطب فراتر رفته و به لحاظ نگرش عمیق‌تر می‌شود.

مجید برزگر در ابتدا این نشست اين فيلم را به روح زاون تقدیم و اظهار کرد: تقریباً چهار سال از ساخت"پرویز" گذشته و این طبیعی است که صحبت درباره آن دشوار باشد. هرچند این فیلم برایم غریبه نیست، اما تازگی گذشته را هم ندارد و به خصوص اینکه فیلم "فصل باران‌های موسمی" هم به تازگی به اتمام رسیده است و حال و هوای دیگری دارم.

وی در پاسخ به سؤال پوریا مبنی بر اینکه آیا همیشه انسان از سمت توجه به دامنه موضوعی به سمت کاراکتری کشیده می‌شود یا بالعکس و ابتدا کاراکترها شکل می‌گیرند و بعد قابلیت موضوعی استخراج می‌شود، گفت: در ابتدای این فیلم موضوع شکل گرفت. پرویز محصول یک دوره تاریخی برای من در کشور بود. زمانی که حال خوبی نداشتم و مفاهیمی مانند تحقیر، نادیده گرفتن، قدرت و ... را می‌دیدم که برایم مسئله بود اما نمی‌خواستم به همان تعریف صرف سینمای اجتماعی اکتفا کنم، بلکه کمی جهان شمول‌تر آن را دنبال کنم به صورتی که حتی بتوان آن را به خارج از ایران نیز تعمیم داد.

کارگردان فیلم "پرویز" با بیان اینکه مطالعات روانشناسی تخصصی ندارم اما آنچه دیدم را بیان کردم، گفت: فیلم از نادیده گرفته شدن یک نفر توسط جامعه به طور عمد یا غیر عمد شکل گرفت.

تیپ و شخصیت در کنار یکدیگر معنادار می‌شوند

وی در مورد اینکه کاراکترهای این فیلم بیشتر تیپ هستند تا شخصیت، اضافه کرد: با این موضوع موافق نیستم چراکه پرویز یک شخصیت است. همچنین بازیگرانی را انتخاب کردم که خط تیپیک آن‌ها قابل حس نباشد.

پوریا با بیان اینکه در حال حاضر اطلاق تیپ به کاراکتر در فیلم‌نامه مانند ناسزا گفتن است، اضافه کرد: درصورتی‌که بازیگران بزرگ به سمت اینکه وجوه تیپیک را برجسته‌تر کنند ،می‌روند. خیلی اوقات تیپ بودن اشکال ندارد و تیپ و شخصیت در کنار یکدیگر معنا پیدا می‌کنند و اگر فیلمی موفق شود این‌ها را باهم به دست آورد توانسته اتفاقی یکپارچه را خلق کند.

پرویز همه آنچه بقیه هستند، می‌شود ...

وی با بیان اینکه نکته جالب‌توجه در پرویز این است که در نهایت بازتاب رفتاری دیگران را به منصه اجرا می‌گذارد، اظهار کرد: پرویز در نهایت همه آنچه بقیه هستند، می‌شود. طبیعتاً در مواردی این موضوع هولناک می‌شود، تا حدی که به وجوه بالاتری از خشونت نسبت به دیگران می‌رسد.

کارگردان فیلم "پرویز" در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه آیا خونسردی کامل پرویز به دلیل این است که آدمی به این نوع رفتارهای خشونت‌آمیز عادت کرده است؟، گفت: بله این خونسردی پرویز براثر روزمرگی اتفاق افتاده است. فیلم مایل بود به این قضیه واکنش نشان دهد که پرویز به انسان بزهکاری تبدیل می‌شود اما من آن را باور نمی‌کنم، علی‌رغم چند بزه بدی که انجام می‌دهد اما فکر می‌کنم آشکارا آینه‌ای می‌شود مقابل بقیه.

برزگر با بیان اینکه در این فیلم هرچیز اضافی حذف شده است، گفت: هر نوع نمایش متظاهرانه در اجرا، فیلمبرداری و ... حذف شده است و اصرار من بر حداقل گرایی بود. کل روایت با یک لنز 50 میلیمتری گرفته شده حتی درصحنه‌های عمق میدان و ... که تماشاگر فیلم را کارگردانی شده حس نکند.

وی در پاسخ به صحبت یکی از حضار مبنی بر اینکه چند سال است فیلم‌های آپارتمانی، مکث طولانی بین دیالوگ‌ها، سکانس‌های بدون موسیقی و ... برای مخاطب خسته‌کننده شده و چه زمانی کارگردان به خود این جسارت را می‌دهد که کمی از محیط بسته بیرون بیاید و لانگ شات بگیرد؟ گفت: 90 درصد فیلم‌های حال حاضر سینمای ایران این‌گونه نیستند و با استفاده از موسیقی، کمدی و ... هستند و تنها 10 درصد آن‌ها مانند پرویز است که این موارد نیز انتخاب آگاهانه و عمدی من بود و اگر در فیلم درست از آب درنیامده اشکال از من بوده است.

امیر پوریا نیز در این مورد اظهار کرد: سینما قتل و درگیری را چه از وجه دفاع و چه خشونت‌ورزی، سخت، مهیج و پر از موسیقی پرطمطراق نشان می‌دادو از خشونت به‌عنوان عامل تهییج استفاده می‌کرد و همه آنچه در سینمای کلاسیک از وسترن تا گنگستر و ... نشان داده می‌شد درواقع خشونتي بود که خیلی به چشم ما عریان و هولناک نیاید.

وي ادامه داد: الزام نیست که هر کس بزه‌ا‌ی انجام داد بعد انجام دادن آن فکر کند وای چه‌کار بدی انجام دادم، موضوع این است که این هم مثل کار روزمره است نه براثر زیاد انجام دادن آن، بلکه در اثر اینکه همه این‌ها یک واکنش طبیعی است نسبت به شرایط.

توان سینمای ایران توان صنعتی نیست

کارگردان "فصل باران‌های موسمی" در خصوص صحبت یکی از حضار در مورد اینکه فیلم بدون هیچ‌گونه تکنیک خاصی در کارگردانی و فیلم‌برداری و... بسیار خوب اجراشده است و متأسفانه مردم اصفهان دنبال کارگردانی‌های عامدانه هستند، افزود: به عقیده من کسی که فهمید بضاعت سینمای ایران چیست او موفق بوده است. توان سینمای ایران توان صنعتی نیست که صرفاً میلیاردها تومان خرج شود و به دنیا ارائه شود بلکه فیلم‌های کوچک ما توانسته دنیا را طی کند.

برزگر اضافه کرد: اگر اسکار و کن دو مسیر متعالی باشد که هر دو در ایران گرفته‌شده، به عقیده من با هوشمندی فیلم‌سازانی بوده که به توان سینمای ایران پی بردند.

وی ادامه داد: سینماگران متوسطی را شاهد هستیم که شخصاً نمی‌دانم بر چه اساسی فیلم می‌سازند. فیلم‌هایی که صداگذاری آن از چین، رنگ از کشور دیگر و ... که حتی همان کشورها نیز حاضر نیستند یک سانس آن فیلم را در سینما ببینند! این وظیفه ما به‌عنوان فیلم‌ساز است که برای پیدا کردن موقعیت بجنگیم.

این کارگردان تصریح کرد: "پرویز" در فستیوال‌های زیادی نمایش داده شد و در همه آن جشنواره‌ها از اینکه آن را ساختم خجالت نکشیدم چراکه فیلمی در قد و قواره نوع فیلم بود. کف تولید یک فیلم 800 هزار یورو است درصورتی‌که این فیلم با 30 هزار یورو تولید شد که هیچ‌کس این رقم را باور نمی‌کند.

به گزارش ایسنا؛ عوامل این فیلم عبارت‌اند از: کارگردان: مجید برزگر، / تهیه‌کننده: سعید آرمند (با حمایت رسول صدر عاملی)/ نویسندگان: حامد رجبی، بردیا یادگاری، مجید برزگر/ تدوین: جواد امامی/ مدیر فیلم‌برداری: امین جعفری/ صدابرداری، طراحی و ترکیب صدا: مهران ملکوتی/ طراح صحنه و لباس: لیلا نقدی پری/ منشی صحنه: حمیرا نعمت اله/ گریم: الهام صالحی/ عکاس: احمد آقاسیانی/ فیلم پشت‌صحنه: حمیدرضا برزگر، بازیگران: لوون هفتوان، محمود بهروزیان، حمیرا نونهالی، علی رامز، ابوذر غفاری، مهدی شیردل، علی اصغر شیراوند، آرزو ابی زاده، فریده کاکاوند هستند.