رواج مواد مخدر صنعتی خارج از تفکیک‌های جنسیتی

مویدی در صحبت‌هایش به این نکته اشاره کرده است که اعتیاد پیش از این امری مردانه بوده،‌اما حالا متاسفانه و به علت غفلت مسئولان شاهد اعتیاد زنان همپای مردان هستیم و به نظر او باید با توجه به محور خانواده این مشکل حل شود. ارزنی در ادامه با اشاره به اینکه زنان در جامعه ایرانی بیشتر از مردان در خانواده نقش سرپرستی را ایفا می کنند می گوید: نگران کننده بودن اعتیاد زنان نسبت به مردان بیشتر به این علت است که اگر مرد خانواده دچار اعتیاد شود باز هم به جمع شدن خانواده و آسیب نرسیدن به فرزندان از طریق مراقبت‌های مادر می‌توان امیدوار بود اما زمانی که هردو نفر درگیر اعتیاد شوند دیگر خانواده را باید از دست رفته بدانیم. نکته بعدی می‌تواند تولد نوزادان معتاد باشد که در صورت اعتیاد مادر آن‌ها هم از بدو تولد با اعتیاد به دنیا می‌آیند. 

او یکی از عواملی که باعث روی آوردن جوانان جدا از تفکیک جنسیتی آن‌ها به مواد مخدر صنعتی می‌شود را اطلاع رسانی ناقص و در بعضی موارد نادرست می‌داند و ادامه می دهد: ما به جای آن‌که درباره آسیب‌های اجتماعی که جوانان را تهدید می‌کند حقایق را بیان کنیم و آن‌ها را از عواقب آن آگاه سازیم شروع به ساختن خط قرمزها می‌کنیم. در صورتی که همین خط قرمزها باعث روی آوردن جوانان به مواد مخدر شده است. تنها راه مبارزه با آسیب‌ها این است که واقعیت‌ها را به صورت شفاف بیان کنیم تا افراد خودشان تصمیم بگیرند. تابو ساختن منجر به این می‌شود که مدتی در برابر واقعیت‌ها سکوت کنیم و بعد از آن مجبور شویم درباره آن‌ها ابراز نگرانی کنیم. مساله‌ای که درباره اعتیاد زنان هم رخ داده است. مطمئنا این افزایش طی یک یا دو یال اتفاق نیفتاده و نتیجه سکوت و تابوسازی مسئولان است. حالا به جایی رسیده است که اگر بخواهند هم نمی‌توانند درباره آن سکوت کنند.