به گزارش تابناک اصفهان، سهراب سپهری شاعری اهل کاشان بود که به تقلید از نیما یوشیج - پدر شعر نو - اشعاری در این سبک سرود که به ویژه در سالایا اخیر بسیار مورد استقبال بوده است؛ اینکه از لفظ سالهای اخیر استفاده می‌شود بدین دلیل است که از زمان فوت این شاعر تا چندین سال پیش سهراب علاوه بر علاقه‌مندان و شیفتگان بسیار، منتقدان بیشماری نیز داشت که برخی شعرهای وی را بدون مفهوم برمی‌شمردند و گاه این انتقادها خارج از چارچوب انصاف نیز راه می‌پیمود.
اما به نظر می‌رسد امروزه با درک بهتری که از شعر نو در جامعه ایجاد شده است تعداد طرفداران سبک و اشعار سهراب نیز بسیار بیشتر از گذشته شده است و نیز تعداد منتقدانی که به شکل منصفانه‌تری به قضاوت اشعار سهراب می‌نشینند.
اما سهراب آشنایِ «قایقی خواهم ساخت» پیش از اینکه شاعر باشد به نقاشی علاقه‌مند بود و تابلوهای بسیاری نیز در طول زندگی خود نقش زده و سپس به شعر نو روی آورده است؛ آنگونه که این روح نقاشی در برخی توصیف‌های مختلف در اشعار وی نیز جریان دارد؛ گویی با خواندن این اشعار انسان یک تابلوی نقاشی را مشاهده می‌کند.
علاوه بر این سهراب خود در ابتدای شعر « اهل کاشانم» از نقاشی به عنوان حرفه اصلی خود سخن می‌گوید:
اهل کاشانم
پیشه‌ام نقاشی است
گاه گاهی سبدی می سازم از رنگ
می فروشم به شما
تا به آواز شقایق که در آن زندانی است
دل تنهایی‌تان تازه شود
سهراب پس از اینکه برای ادامه تحصیل از دانشکده هنرهای زیبای تهران به هنرستان هنرهای زیبای پاریس رفت نمایشگاهی از آثارش را برگزار کرد که بسیار مورد اسقبال قرار گرفت.
اما تا سالهای اخیر به اندازه‌ای که کتاب‌های سهراب به چاپ رسیده است شاید کمتر به این جنبه از هنر سهراب توجه شده بود اما در سالهای اخیر برخی تابلوهای سهراب با قیمت های گزاف در حراجی‌های داخلی و بین‌المللی به فروش رفت به گونه‌ای که در چهارمین دوره «حراج تهران» یکی از آثار وی با قیمت 2 میلیارد و 800 میلیون تومان به فروش رفت و سپهری را به گران‌قیمت‌ترین هنرمند ایرانی تبدیل کرد.
سهراب سپهری همانند بسیاری از هنرمندان با تنهایی خو داشت چنانکه در اشعار وی واژه « تنهایی» نمود خاصی دارد.
سهراب در سن 52 سالگی بر اثر سرطان خون درگذشت؛ بر مزار این شاعر هنرمند که در جوار امامزاده سلطان علی بن محمد باقر از امامزدگان مجرب اصفهان در مشهد اردهال دفن شده است، این بیت جریان دارد:
به سراغ من اگر می‌آیید
نرم و آهسته بیایید
مبادا که ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من.