کلیسای عظیم سانتا ماریا دل فیوره
یک کلیسای بسیار بسیار بزرگ با نمایی از سنگ‌هایی به رنگ سفید و سبز (یک سبز خاص) که دهانه گنبدش بزرگ‌ترین دهانه گنبد در سرتاسر جهان است. مهم‌ترین بخش بازدید از این کلیسا، بازدید از گنبد و بالای گنبد آن است. برای این منظور باید از ورودی مخصوصی وارد شوی که از همان بدو ورود، به سمت پله‌ها هدایت می‌شوی و باید حالا حالاها بالا بروی. پله‌هایی که شاید به‌اندازه یک ساختمان ٢٠ طبقه، 25 طبقه یا شاید حتی بیشتر باشد. هر قسمت از پله‌ها به شکلی خاص ساخته‌شده است؛ بعضی از قسمت‌ها پله‌هایی صاف با پاگرد، بعضی جاها پله‌هایی گرد و بعضی جاها پله‌هایی پیچ در پیچ که بالارفتن از این پله‌ها انرژی فراوانی می‌خواهد. خیلی جاها عبور دو نفر از کنار هم به‌سختی ممکن است یا حتی غیرممکن است. برای همین به‌جز یک قسمت‌های خاص و محدود، همه مسیر رفت از مسیر برگشت مجزاست.در بین راه، جایی از پله‌ها بیرون می‌آییم که درست زیر گنبد بزرگ کلیسا واقع‌شده است. نقاشی‌های زیبا در زیر گنبد و کلیسای باعظمت در زیر پا حس بسیار خوبی دارد. بعد از طی کردن نیمی از قوس گنبد، دوباره بالا رفتن از پله‌ها را باید ادامه دهیم. پله‌هایی که در اصل بین دوجداره گنبد قرار دارد و به همین خاطر فرم بسیار خاصی دارد. همه اینها را که بالا می‌رویم، به بالای گنبد کلیسا می‌رسیم که یک نمای بی‌نظیر از شهر را به بازدیدکنندگانش هدیه می‌دهد. نمایی که انصافا نفس را در سینه حبس می‌کند.برایپایین آمدن باید یک ضرب و بدون توقف مسیر پله‌ها راطی کنیم تا به بیرون کلیساهدایت شویم.
کلیسای سانتاماریا نوولا
یک کلیسای آجری رنگ (آجر قرمز) به سبک کلیساهای گوتیک که ارتفاعی بلند و قامتی کشیده دارد. داخل کلیسا یک «توریست اینفورمیشن» قرار دارد که بسیار دلسوزانه و کاربردی راهنمایی می‌کند. این بهترین راهنمای گردشگر در سرتاسر ایتالیا بود که در سفر ایتالیا تجربه کردم.
موزه آکادمی
بعید می‌دانم گردشگری پیدا شود که به فلورانس برود و نخواهد مجسمه داوود را ببیند. شاهکار میکل‌آنژ آنقدر بی‌نظیر هست که حتی اگر علاقه‌ای به موزه رفتن هم نداشته باشی، دیدن این مجسمه آدم را به موزه رفتن ترغیب می‌کند. علاوه بر داوود، مجسمه‌های نیمه‌کاره میکل‌آنژ و آثار نقاشی و مجسمه هنرمندان معروف فلورانسی و ایتالیایی در این موزه زیاد وجود دارد. حیف که عکاسی در این موزه ممنوع است و نمی‌توان هنرمندی میکل‌آنژ را در ساخت داوود به تصویر کشید. این مجسمه را میکل‌آنژ در سال ۱۵۰۴ در سن ۲۹ سالگی ساخته و بدون تردید یکی از مهم‌ترین مجسمه‌های جهان محسوب می‌شود.
میدان و کلیسای سن لورنزو
میدان سن لورنزو یکی از میادین اصلی شهر فلورانس و محل برپایی بازار روز است که موقعیتی مهم در بافت تاریخی شهر دارد. این بازار هم برای محلی‌ها و هم برای گردشگران جذاب است و همواره پذیرای بازدیدکنندگان پرتعداد محلی و خارجی است. کلیسای سن لورنزو یکی از کلیساهای رنسانسی فلورانس محسوب می‌شود و مربوط به قرن 15 میلادی است که داخل آن مجسمه‌های زیبایی از هنرمند سرشناس ایتالیایی، دوناتلو قرار دارد.
میدان میکل‌آنژ
در سمت جنوب شرقی شهر، مسیر شیبداری هست که علاقه‌مندان را به بالا فرا می‌خواند. این مسیر برای پیاده‌ها یک مسیر ترکیبی از معبر و پلکان است. مسیر را که بالا می‌روی، به میدانی بسیار بزرگ می‌رسی که در ورودی میدان بعد از چند مجموعه نیمکت، کپی مجسمه داوود قرار دارد. از میدان رو به شمال که می‌ایستی، نمای بی‌نظیری از فلورانس دیده می‌شود که تمام بناهای مرتفع شهر در آن خودنمایی می‌کند. اینجا یکی از نقاط کلیدی و منحصربه‌فرد شهر است.
موزه اوفیتزی
موزه اوفیتزی را نمی‌توان به‌سادگی توصیف کرد. مقایسه آن با موزه لوور شاید کار مناسبی نباشد، اما آنقدر آثار نقاشی ارزشمند و شاهکاری در آن وجود دارد که موزه اوفیتزی را به یکی از مهم‌ترین موزه‌های اروپا و جهان تبدیل کرده است. شاه‌بیت آثار این موزه، نقاشی ونوس هست که به‌سادگی می‌توان آن را در این موزه بزرگ پیدا کرد.ساختمان موزه نیز به‌خودی‌خود دیدنی است. یک ساختمان دوطبقه که بخش قابل‌توجهی از موزه در یک طبقه آن قرار دارد. در بهارخواب ساختمان، کافه‌ای است که نمای آن به سمت میدان سینوریا و کلیسای سانتا ماریا دل فیوره است و انصافا زیباست. موزه اوفیتزی آنقدرهیجان‌انگیز است که حتی بی‌علاقه‌های به موزه را نیز به موزه علاقه‌مند‌می‌کند.
خیابان کاوور
کاوور، شخصیت ارزشمندی برای ایتالیایی‌هاست و تقریبا در اکثر شهرهای ایتالیا میدان یا خیابانی به نام او پیدا می‌شود. خیابان کاوور در فلورانس یکی از خیابان‌های زیبایی است که پیاده‌روی در آن بسیار دلچسب و لذت‌بخش است.
میدان سن مارکو
یک میدان کوچک که ساختمان‌های زیبایی در اطراف آن، به‌ویژه در ضلع شمالی آن قرار دارد. جهت قرارگیری میدان به نحوی است که نور خورشید در هنگام غروب (در تابستان) از یکی از خیابان‌های غربی به داخل میدان می‌تابد و منظره بسیار زیبایی از میدان و به‌ویژه از آن خیابان شکل می‌گیرد.
سایر دیدنی‌های شهر
فلورانس یقینا بسیار مفصل‌تر و پرجاذبه‌تر از آنی است که بتوان در جاذبه‌های ذکرشده خلاصه‌اش کرد. کوچه‌ها و خیابان‌ها و میدان‌های شهر هر یک به‌تنهایی چشم‌نوازی می‌کند و گردشگر را از انتخاب این مقصد خرسند می‌کند.میدان استروزی، چی یسا دی ترینیتا، پل معروف وچیو، میدان سانتا کروکه، میدان فلورانس، میدان دلا سینوریا، میدان وچیو، میدان جمهوری،میدان آنونزیاتا،پل عشاق، میدان دلدومو (که کلیسای دلفیوره را در آغوش خود دارد)، موزه‌ها، گالری‌ها، کافه‌ها، رستوران‌ها و... بخشی از این جاذبه‌ها است که بازدید از آنها چند روزی وقت می‌خواهد. البته نباید فراموش کرد که به‌جز دیدن آنچه که گفته شد، برای درک فلورانس باید در نقطه نقطه این شهر نشست و اجازه داد تا فلورانس آرام آرام در روح نفوذ کند؛ کاری که برای درک اصفهان باید از طریق نشستن در میدان نقش‌جهان، روی سی‌وسه‌پل، زیر پل خواجو، کنار حوض چهل‌ستون، داخل باغ هشت‌بهشت و... انجام داد.