به گزارش تابناک اصفهان، وحید ملتجی، فعال فرهنگی در یادداشتی در سایت خود به اینکه آیا کار فرهنگی اثرگذار است، پرداخته و نوشته است:
سلام خلق الله
خیابان های شهر یکی پس از دیگری در سیطره احداث خطوط BRT (سامانه اتوبوس های پرسرعت) در می آید.
حتما شما هم دیده اید بعضی از خیابان های شهر را که نرده های فلزی ، عرض آن را کم کرده و قرار است این سامانه در آنها احداث شود.
و احتمالا شنیده اید برخی از اعتراض های راننده ها و کسبه و عابران را از کم شدن عرض خیابان های کم عرض قدیمی مان که حالا تنگ تر هم شده و کلافه می کند جماعت را . . . .
با این وصف مجریان امر چرا به احداث این سامانه اصرار دارند؟
چند روز قبل یکی از مسئولان نیمه مهم شهری را به صورت اتفاقی دیدم و همین مساله را طرح کردم. پاسخ این بود:
« در ابتدای احداث این خطوط در هر خیابان ، گروهی از مردم به دلیل کم عرض شدن گذر خودروها و یا بعضا از دست رفتن امکان پارک خودرو معترض می شوند اما پس از احداث خطوط و ارائه سرویس به مردم و با گذشت زمان ، استقبال از آنها بسیار چشمگیر می شود به گونه ای که در مدت زمانی کوتاه به بخش جدائی ناپذیر زندگی شهری تبدیل می شود و . . . »
این مقدمه را عرض کردم برای طرح مسئله ای فرهنگی در این شرایط نامساعد آب و هوای فرهنگ!
و آن عبارت است از اینکه : اثر گذاری یک برنامه یا فعالیت فرهنگی را چگونه می توان فهمید؟
فرض کنید یک برنامه میدانی فرهنگی و فراگیر مانند یک جشن یا جُنگ یا همایش برپا می شود و یا یک کتاب و یا روزنامه و یا مطلب و عکس در فضای مجازی منتشر می شود و یا تصور کنید فیلمی به نمایش در می آید و یا تئاتری روی صحنه می رود. فرض کنید یک محصول هنری ساخته می شود و یا کلاسی آموزشی برگزار می شود و یا مجله و عکس و طرحی ، روی تابلوئی به نمایش عموم گذاشته می شود و یا جمعیت زیادی در پارک و بوستانی وقت می گذرانند . . .
به نظر شما چگونه می فهمیم این کار با میزان مشخص هزینه و صرف وقت و تعداد مخاطب اثرگذار است یا نه؟
اگر خانه ای ساخته شود ، در روز بهره برداری و با نگاهی به داخل آن و یا پس از چیدن وسائل زندگی می شود فهمید که پولی که هزینه شده اثرگذار بوده یا نه.
اگر خیابانی احداث شود ، پس از ورود اولین خودرو و در کمتر از ساعتی می توان فهمید که مثمر ثمر بوده یا نه.
مسئولی که تصمیم به احداث سامانه اتوبوس های پرسرعت گرفته است در اثر ایمان به فوائد این پروژه و آگاهی به نتیجه درازمدت آن در مقابل هر اعتراض و سختی صبر می کند و می داند که در آینده ، همگان بر درست بودن تصمیم اش اذعان خواهند نمود.
فرهنگ البته ، عرصه اش وسیع است و عمیق. زحمت زیادی می خواهد تا تنها اندکی بتوان این وسعت و عمق را نمایاند. نتیجه در کار فرهنگی قطعا به گذر زمان ، آن هم در بازه ای نسبتا طولانی نیاز دارد.متولیان امروز فرهنگ قبل از هر خصوصیتی باید عالم و دانشمند باشند و به مسیر و روش خود ایمان داشته باشند.
ایجاد سامانه اتوبوس های پرسرعت و اجرای پروژه ها و برنامه های فرهنگی از یک نظر به هم شباهت دارند و آن دانش و ایمان متولیان و تصمیم گیرندگانشان به اثرگذار بودن آن در حال و آینده است.
این دو مساله البته در ده ها مورد تفاوت های اساسی دارند که بیان آن باشد تا فرصتی دیگر.
خدانگهدار