موبايل فروشي كه لباس زير مي فروشد! / درود بر فلافل ايراني، مرگ بر مك دونالد آمريكايي /داعشي ها ولنتاين چه چيزي هديه مي دهند؟!/ اولين تصاوير چارباغ اصفهان/ تظاهرات عشق . . . !

در مورد تغییرم میخوام براتون توضیح بدم ، 

اوایل عقدم پر از لحظه های تلخ بود.و اگه لحظه های شیرینی هم وجود داشت جلوه ای نداشت!با اینکه هیچ جنگ زبانی با همسرم نداشتم.هرچی بود جنگ روانی و ذهنی خودم بود.انتظارات و توقعاتی از همسرم داشتم که برآورده نمیشد حتی درصدی...راهنما نداشتم..کاش کسی منو راهنمایی میکرد اونموفع که اینقدر اذیت نمیشدم.تو فشار خانوادگی قرار داشتم خانواده ای که بزور راضی به ازدواج من با یه غریبه از شهر دیگه شدن.

حالا بگذریم...

اختلافامون به سبک زیر بود...

اولای عقد زنگ میزد بهم میگفت:"سلام خانومم خوبی؟ امشب که شب فلانِ روایت اومده که فلان کارو کنیم100 تا ذکر فلان و خوندن دعای فلان.... من:اگه حال داشتم میخونم!! ولش اصلا  اووو ۱۰۰ تا ولش بابا یدونه شم بسه قبوله! (اون بنده خدا با عشق بهم گفته بود اونو٬من اگه حتی حالِ خوندنشو نداشتم باید میگفتم : وای عزیزم مرسی ممنون که اینقد بفکرمی خداروشکر همسرم اینقد خدا دوسته و دوست داره زنشم خدایی کنه چشم انشاءالله میخونم قربون لبای دائم الذکر همسرم شم.......(این زمین تا آسمون با حرف اولم فرق داره نه؟) تفاوتامون در این بود که همسرم بُعد عاطفیش برام کم بود و من اینو میخواستم و بُعد معنوی و دینی ازدواج برام کمرنگ بود و نیازی بهش احساس نمیکردم.اما همسرم دنبال ی زندگی به رنگ خدا بود یه زندگی إلهی.....بالعکس من که دنبال یه زندگی عاشقانه بودم پر از شور و اشتیاق پر از حرکتها و حرفای عشقولانه و تو ذهنم به این فکر نمیکردم که باید مذهبی باشی تا عاشق باشی اتفاقا بالعکس فکر میکردم!!فکر میکرم زندگی عاشقانه تو قشر غیر مذهبی بیشتره ولی الآن میبینم که نه جدا که حضرت فاطمه جز حقیقت نگفته هرچی ایمان همسر بیشتر باشه محبتش به همسرش بیشتره.مشکل اینه که مذهبی ها فقط تو خلوت خودشون عاشقن.

همسرم الان بهم میگه:چند ماه اول عقد ازدواج به جایی رسیدم ک دیگه به یه زندگی الهی با تو نگاه نمیکردم.بهت به چشم یک زن معمولی نگاه میکردم اونی که غذا میپزه تو خونه راه میره و باهاش معمولی حرف میزنم.....دیگه بهت به چشم بال پرواز نگاه نمیکردم تو هم مثل بقیه دنبال زندگی عادی میگشتی چیزی که من ازش گریزان بودم.دیگه کاری باهات نداشم.تو دلم می گفتم ...