تابناک ایلام ::اگر خواهان پیشرفت هستیم می بایست ظرفیت دیپلماتیک خویش را ارتقا دهیم و نبایست این گشایش ها را اندک جلوه داده ؛شاید با اندکی انصاف ؛ نتایج سفر به ایتالیا و فرانسه یک دستاورد بزرگ محسوب گردد .
تحریم های آمریکا علیه ایران در موارد نقض حقوق بشر و حمایت تروریسم مستحکم است و کنگره به این زودی ها حاضر به برداشتن آن نیست. در این شرایط پیش آمده متعاقب لغو تحریم ها و ایران پسا برجام اروپا درصد قبضه کردن بازار سرمایه گذاری و تکنولوژیک ایران است.
رئیس جمهور اسلامی ایران به همراه تأثیرگذارترین وزرای کابینه و یک هیئت اقتصادی و بازرگانی 120 نفری در هفته گذشته عازم ایتالیا و فرانسه شد که در خلال آن قراردادهایی با ارزش 50 میلیلرد دلار به امضا رساندند ، که نمودی از انعقاد این قرارداد ؛ تأثیر مثبت بر شرایط شغل آفرینی و ارتقای کیفی سطح تکنولوژیکی ایران است .
قصد آن نداریم به تشریح محتوای این قرارداد ها بپردازیم اما در دیدگاهی دیگر درصدد ورود به زوایای پنهان این سفر خواهیم بود . در این سفر پرحاشیه مواردی به وقوع پیوست که باعث آزار فکری اشخاصی است که قصد واکاوی این زوایا را دارند .
در ضیافت دیپلماتیکی که به افتخار طرف ایرانی فراهم گردیده بود به علت یا بهانه سرو مشروبات الکلی لغو گردید که به نوبه بسیار تعجب برانگیز بود ؛ در این خصوص سوالی مطرح می گردد :
آیا بهتر نبود به جای لغو این مهمانی و پذیرفتن پیامدهای آن هماهنگی های قبلی در زمینه چینش غذاها طبق فرهنگ دو طرف صورت می گرفت ؟
لغو این ضیافت در نوبت خود بازخوردی منفی در جهت پرستیژ بین المللی ایران را به همراه داشت .
شاید بهتر بود در یک طرف میز غذای حلال و نوشیدنی سالم برای هیئت ایرانی تدارک داده می شد و طرف غربی نیز با فرهنگ خاص خود غذا و نوشیدنی میل می نمودند . شایسته تر آن بود پیش از هر سفری تمهیدات فراهم دیده می شد تا شاهد این قبیل رفتارها نمی بودیم .
این ضیافت تأثیرات و بار دیپلماتیک خاصی را در جهت نزدیکی و دوستی بیشتر کشورها دربرداشت که متأ سفانه بات سهل انگاری و عدم رفع سوء تفاهم ها دو طرف از مزایای آن محروم شدند . شاید از جنبه دیگر قضیه را مشاهده کنیم ؛ هماهنگی صورت گرفته شده اما توسط طرف فرانسوی نادیده گرفته شده است تا به گونه ای روباه صفتانه طرف ایرانی را مرتجع و بیگانه با اصول و نزاکت دیپلماتیک رایج در عرف بین المللی معرفی کنند .
که متعاقب لغو ضیافت ؛ صبحانه کاری توسط طرف غربی مطرح شده بود که البته آقای روحانی در اقدامی شایسته این صبحانه را دون شأن خود نام برده بودند .
ما بایست ظرفیت دیپلماتیک خویش را بالا ببریم زیرا پرستیژ بین المللی ایران اینگونه اقتضا می کند قبل از هر سفری تمهیدات آن فراهم گردد تا شاهد این اعمال نباشیم .
دیپلماسی مشروب مطرد داشتشاید این نوع از پارتی ها سازگار با شاهزادگان و دولتمردان عیاش سعودی باشد .
متأ سفانه در اظهاراتی سخیف ، بی پایه و اساسی عده ای گفتند : چرا در سفر هیأت ایرانی به کشور ایکس مجسمه فلان سردار ایگرگ در بالای سر رئیس جمهور ایران قرار داشت ؟
یا می گویند چرا اولاند در مراسم ملاقات با روحانی در مقبره ناپلئون بنا پارت در کاخ انولید حضور نداشت ؟
از همه بدتر می گویند در هنگام دست دادن اولاند با روحانی پرچم ایران به گونه ای قرار گرفته بود که پشت سر دو رئیس جمهور قرار داشته و به وضوح مشخص نبوده است .
آقایان این اتفاقات فقط یک پیش آمد است نه یک کلمه کم و نه بیش ...
اگر خواهان پیشرفت هستیم بایست ظرفیت دیپلماتیک خویش را ارتقا دهیم و نبایست این گشایش ها را اندک جلوه داده ، شاید با اندکی انصاف نتایج سفر روحانی به ایتالیا و فرانسه یک دستاورد بزرگ محسوب گردد .
بایست تشریح دهیم 4 نوعه سفر دیپلماتیک برای مقامات سیاسی دولت ها تعریف شده است که هر یک آداب و شیوه میزبانی خود را دارند :
1ـ سفر دولتی 2ـ رسمی 3 ـ تجاری 4ـ شخصی
سفر های دولتی معمولا به افتخار پادشاه ، ملکه و ... طی 3 روز صورت می گیرد که عمدتا برای نمایش دوستی و حسن رابطه دولتین برگزار می گردد . در این نوع سفر ها معمولا مهمانان را از فرودگاه به محض ورود و انجام مراسم سرود ملی سوار بر هلی کپتر کرده و ابتدا یک دور بر برج ایفل می چرخانند سپس او را مستقیما به کاخ الیزه تشریف فرما می کنند و روسای 2 کشور با اتومبیل های روباز در میان استقبال مردمی تا (( طاق پیروزی می برند تا مقبره سرباز گمنام )) گل بگذارند . طبعا این سفرها به منظور حسن رابطه برگزار می شود که از سمبولیز بالایی برخوردار است که اجرای آن در سفرهای رسمی و متداول دیپلماتیک بسیار نادر است .
در واقع سفر آقای رو حانی و هیأت بلند پایه اهدافی بلندتر را در بر داشت و از این طیف سفرها نبود بنابراین سفر آقای روحانی یک سفر رسمی به رغم فرانسوی ها بود .
هر چند در مراسم هم فرش قرمز پهن شد و هم گادر ریاست جمهوری با یونیفورم و شمشیر و سلام نظامی فرا خوانده شدند و البته تا انتهای پله ی معروف کاخ الیزه نیز مورد استقبال قرار گرفتند این در حالی است که در سفرهای رسمی بدون گارد ریاست جمهوری و فرش قرمز رئیس جمهور فرانسه در رأس پله های کاخ الیزه منتظر مهمان خویش می ماند .
حال اگر منصف باشیم نوع برخورد و استقبال ما با وزیر خارجه فرانسه در تهران را با مراسم استقبال فرانسوی ها مقایسه کنیم به چه نتیجه ای می رسیم ؟
ایرانی بایست زیر پرچم مقدس کشورش اختلافات را کنار گذاشته و برای دفاع از منافع ملی متحد شوند و شایسته تر آن است انتقاداتمان سازنده باشد تا مخرب ...
تحلیلی خاص برای خواص.