نوشتن از سردار شهید سلیمانی دیگر خیلی سخت شده است. اگر همان روزی که وی توسط اشرار آمریکایی به فیض شهادت رسید ، میخواستم از او بنویسم میتوانستم ، اما بعد از دیدن غوغای عاشورایی مردم در تشییع جنازه او در خوزستان و مشهد و تهران ، این کار بسیار دشوار است. دشوارتر هم جائی است که گریه های رهبر انقلاب در نماز میت حاج قاسم را ببینی و بعد بخواهی از او بنویسی.
بخواهی از علمدار بنویسی که آقا بر پیکرش نماز خواند .
اما حاج قاسم ما با دلها چه کرد که این گونه محبوب شد ، بگونه ای که قلم از وصف او در عجز فرو می رود . حاج قاسم سرباز ولایت بود ، سرباز اسلام بود ، او با شجاعت مثال زدنی خود ، رسم سربازی را به ما آموخت. او یاد داد که در برابر دشمن نباید کوتاه آمد و عقب نشست ، حال این دشمن هرچه می خواهد باشد هر که میخواهد باشد . هر آنکس که در برابر دین ما ایستاد ، در برابر نظام ما ایستاد دشمن است ، هر چه قدر هم که میخواهد بزرگ باشد و قدرتمند!
رمز محبوبیت حاج قاسم را باید در همین اعتقادات عمیق او جستجو کرد .
دست نوشته عارفانه ای که تنها چند ساعت قبل از شهادتش نوشته بود ، همه چیز را آشکار می کند . روشن میکند که حاج قاسم چه تربیت عرفانی بلندی داشته است ، چه اعتقادات خالصی داشته است که مرگ در راه خدا را تعقیب میکرده است . او عارفانه مشتاق دیدار معبود بود و به این آرزویش رسید و این محبوبیت او و عزت او در میان مردم بی حکمت و بی دلیل نیست چرا که می دانیم ، هرکه رابطه خود با خدای خود را اصلاح کند ، خدا او را در میان مردم عزیز می نماید.
اما ما فقط عزادار حاج قاسم نیستیم ، همچنانکه دختر او زینب ، هم تاکید کرد یک ملت فرزندان حاج قاسم هستیم و در این نقطه عطف تاریخ ، تکلیف خود را دانسته ایم.
خوی پلید دشمن را شناخته ایم و می دانیم که دیگر هیچ بهانه ای برای سازش با دشمن نمانده است . از این به بعد هرچه هست نگاه مان به درون وطن است ،وطنی که با پایه های اسلام باید آن را در دنیا به قله های افتخار برسانیم و پرچم منتظران مهدی را بر افرازیم . دراین بین ، اگر اندک افرادی هم هنوز دل در گرو ارتباط با شیطان دارند ، بدانند که تاریخ در مورد آنها بعد از این واقعه به خیانت یاد خواهد کرد.
یادداشت؛ دکتر امیر ساعدی دریان عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی تهران