جمهوری اسلامی
روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله خود با عنوان «در برابر این فاجعه همه مسئولند» این گونه آورده است:
در خبر‌های رسمی وزارت نیرو این خبر بسیار تلخ را همگان دیدند و شنیدند که خاموشی‌های روز‌های اخیر به خاطر مصرف ۲۰۰۰ مگاوات برق توسط دستگاه‌های استخراج رمزارز‌ها بوده و متأسفانه این اقدام خلاف همچنان ادامه دارد.
در شرایط بسیار غمبار همه‌گیری ویروس کرونا و در حالی که تعداد جان‌باختگان این بیماری خطرناک با سرعت حیرت‌آوری افزایش می‌یابد و تعداد مبتلایان روزانه از ۴۰ هزار نفر هم عبور کرده است، تأمین اکسیژن از طریق برق، دارو، تجهیزات پزشکی و هر چیز دیگری که به مدیریت بحران کمک کند، از ضروریات محسوب می‌شود. واکسیناسیون نیز یکی از این عوامل است که تسریع در آن و افزایش میزان آن می‌تواند کمک زیادی به مدیریت بحران نماید.
کارشکنی‌ها و سوء‌مدیریت‌هائی که منجر به عدم تأمین این نیاز‌ها یا کندی در انجام آن‌ها شوند، قطعاً خیانت به مردم است و عاملان آن‌ها در جان باختن‌ها و زیان‌هائی که به مردم و کشور وارد می‌شود سهیم هستند. بنابراین، همه مسئولان موظفند با تمام توان و امکانات وارد صحنه شوند و به این بحران که در حال تبدیل شدن به یک فاجعه انسانی است پایان بدهند.
درباره استخراج غیرمجاز رمزارز‌ها نمی‌توان وزارت نیرو را مقصر دانست، زیرا کارکنان این وزارتخانه مسئول تولید برق هستند و نه‌تن‌ها هیچ دخالتی در استفاده غیرمجاز از تولیدات خود ندارند بلکه از اینکه زحماتشان با اقدامات خلاف عده‌ای سودجو بر باد می‌رود بشدت ناراحتند. متأسفانه کار چندانی هم از آن‌ها برای برخورد با این تخلف برنمی‌آید.
دستگاه‌های نظارتی، قضائی، اطلاعاتی و انتظامی باید اقدام به کشف مراکز استخراج رمزارز‌ها کنند و مانع به هدر رفتن زحمات کارکنان وزارت نیرو شوند. اگر عاملان اصلی استخراج رمزارز‌ها اعم از مجاز و غیرمجاز، از حاشیه امن برخوردارند، دستگاه‌های یادشده نباید در برخورد با آن‌ها و حواشی امنشان کوتاهی کنند و اگر با موانعی در زمینه برخورد مواجهند، حداقل انتظاری که از آن‌ها می‌رود اینست که موضوع را با مردم در میان بگذارند و افکار عمومی را علیه کسانی که این حاشیه امن را پدید آورده‌اند بشورانند تا مشکل از این طریق حل شود و برق و اکسیژن مورد نیاز بیماران تأمین گردد و مردم نیز در آسایش باشند.
در بخش دارو، تجهیزات و امکانات بیمارستانی، وضعیت غیرقابل قبولی را شاهد هستیم. فریاد «به داد برسید» پزشکان و پرستاران گویا به گوش مسئولین نمی‌رسد. کجایند کسانی که در موج‌های اول و دوم وعده می‌دادند با ایجاد بیمارستان‌های صحرائی و بکار گرفتن تمام توان و امکانات دستگاه‌های کشوری و لشکری به یاری مردم می‌شتابیم و اجازه نمی‌دهیم حتی یک بیمار کرونائی بر زمین بماند. اکنون مردم در برابر چشمان پر از اشک پزشکان و پرستاران در راهرو‌های ورودی بیمارستان‌ها جان می‌دهند و همراهان بیماران کرونائی در داروخانه‌ها برای خرید دارو و حتی سرُم التماس می‌کنند، ولی نمی‌توانند دارو بخرند در حالی که همان دارو در بازار سیاه به راحتی، اما با قیمت گزاف پیدا می‌شود. مسئولان، این واقعیت را درک نمایند که مردم تمکن مالی پرداخت هزینه‌های درمان کرونا را ندارند و گروه گروه در اثر عدم دسترسی به درمان کافی روانه قبرستان‌ها می‌شوند. این، یک فاجعه ملی است که همه در برابر آن مسئولند و کسی تلاش نکند تقصیر را به گردن دیگری بیندازد. پایان دادن به این بحران، نیازمند یک تلاش همگانی است.
