به گزارش تابناک آذربایجان غربی سجاد منصوری افزود: برای حمایت مادی از این کودکان یارانه واریزی به حساب سرپرستان آنان افزایش یافته است و تسهیلات خوداشتغالی و حمایتی دریافت کرده‌اند.
وی با اشاره به فعالیت سه مرکز نگهداری کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست در خوی اظهار کرد: این تعداد شامل ۲ مرکز نگهداری برای دختران ۶ تا ۱۲ سال و ۱۲ تا ۱۸ سال و یک مرکز برای کودکان پسر ۶ تا ۱۲ سال است که در مجموع ۲۸ دختر و هشت پسر در آنها نگهداری می‌شوند.
وی مهمترین دلیل کار کودکان در خوی را فقر و مشکلات اقتصادی بیان کرد و افزود: تا زمانی که مسایل اقتصادی و بیکاری در خانواده‌ها حل نشود، ریشه این معضل اجتماعی نمی‌خشکد.
رییس بهزیستی خوی اظهار کرد: برخی از این کودکان بدسرپرست و برخی از آنها بی‌سرپرست هستند؛ کار کودکان در خیابان آسیب‌هایی را متوجه آنها می‌کند و قریب به اتفاق آنان به دلیل کارهای سخت درگیر مشکلات روحی و روانی هستند یا به بیماری‌های سخت علاج مبتلا شده‌اند.
وی گفت: برای حل معضل کودکان کار و خیابانی تدابیری از سوی دولت اندیشیده شده است و نهادها، سازمان‌ها و دستگاه‌های اجرایی دولتی و غیردولتی موظف به اجرای برنامه شناسایی، جمع‌آوری، پذیرش و آموزش کودکان کار و خیابان در مراحل مختلف شده‌اند.
عوامل انتظامی و ماموران شهرداری پس از شناسایی و جمع‌آوری این افراد نسبت به غربالگری کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست خیابانی اقدام می‌کنند و آنان را برای ساماندهی و توانمندسازی به مراکز ساماندهی کودکان کار و خیابان می‌فرستند.
این مقام مسوول گفت: با استفاده از خدمات مراقبتی و نگهداری، مددکاری و اجتماعی، روان‌شناسی و مشاوره بهداشتی درمانی امکان توانمندسازی فکری، روحی و روانی این کودکان و بازگشت آنان به زندگی سالم مهیا میشود.
منصوری افزود: آموزش شهروندان خویی و کار فرهنگی در زمینه کمک به کودکان کار جزو ضروریات است تا بتوان کمک‌های مردمی را به سمت نیازمندان هدایت کرد.
کودکان خیابانی به عنوان یک مساله اجتماعی و جهانی از معضلات شایع شهرها به شمار می رود؛ مطابق تعاریف جهانی، کودک خیابانی فرد کمتر از ۱۸ سال تمام است که به صورت محدود یا نامحدود در خیابان به سر می‌برد، اعم از کودکی که هنوز با خانواده خود تماس دارد و از سرپناه برخوردار است یا کودکی که خیابان را خانه خود می‌داند و رابطه او با خانواده به حداقل رسیده است یا اساساً چنین ارتباطی وجود ندارد.
این پدیده به عنوان یک پدیده آسیبی و نیز آسیب‌زا در سطوح فردی و اجتماعی توجه صاحب‌نظران اجتماعی،آسیب‌شناسان و نیز مدیران و برنامه‌ریزان شهری را به خود جلب کرده است.
