مراسم تجلیل از قهرمانان و نخبههای ورزش استان همدان در دو سال ۹۵ و ۹۶ در شرایطی پنجشنبه هفته گذشته برگزار شد که حاشیههای جالب توجهی به دنبال داشت.
به گزارش همدان پیام؛ معاون وزیر ورزش و جوانان، نمایندگان مردم همدان در مجلس شورای اسلامی، معاون استاندار همدان، مدیرکل ورزش و جوانان استان، قهرمانان، داوران و مربیان ملی و فراملی همدان در تالار فجر دور هم آمده بودند تا آئین تجلیل از قهرمانان و نخبههای ورزش استان در دو سال ۹۵ و ۹۶ بعد از وقفهای بلندمدت، یکجا با هم برگزار شود.
غیبت معنادار استاندار همدان اگرچه غیرمنتظره بود، اما بلافاصله در فضای مجازی این ذهنیت را ایجاد کرد که محمدناصر نیکبخت هنوز که هنوز است از مدیریت دستگاه ورزش همدان آنچنان که باید رضایت ندارد و غیبت او در برنامهای به این سبک و سیاق خود گواهی بر این ادعاست.
ورزش استان همدان که چندین سال است در معرفی چهرههای مطرح از جمله صادق گودرزی و آرمین تشکری سخت به مشکل خورده، همچنان در مراسم تجلیل از قهرمانان خود برای پرستیژ بالای کار و در بوقوکرنا کردن برنامه، به نفراتی، چون تشکری دلخوش است.
در این برنامه نیز اوج هیجان درست جایی بود که نامهایی، چون آرمین تشکری، مسعود مصطفیجوکار، آرزو حکیمی و مهلقا جامبزرگ از زبان مجری به گوش حاضرین رسید. هرچند همین قهرمانان نیز بهشدت از رفتار دستگاه ورزش گلایه دارند.
آرزو حکیمی، دختر شایسته همدانی که سالهاست برای استان و کشور عزیزمان در میادین مختلف ملی و فراملی افتخارآفرینی میکند و عنوان نخستین دانشآموز راهیافته به مسابقات المپیک بعد از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی را هم به تنهایی با خود به یدک میکشد، یکی از این قهرمانان بوده که حسابی دل پری از دستگاه ورزش همدان و هیأت قایقرانی استان دارد.
وقتی روز پنجشنبه نام تکتک ورزشکاران، داوران و مربیان برای تجلیل خوانده شد و امثال آرزو حکیمی و مهلقا جامبزرگ نفراتی بودند که در واپسین دقایق اجرای برنامه برای تجلیل از آنها دعوت به عمل آمد، آن هم درست موقعی که نه خبری از نمایندگان مجلس در برنامه بود نه مراسم نظم دقایق ابتداییاش را داشت، به خوبی میشد فهمید که دارنده مدال برنز بازیهای آسیایی ۲۰۱۴ اینچئون و عضو تیم ملی کایاک بانوان در المپیک ۲۰۱۲ لندن چقدر از این رفتار گلایهمند و ناراحت است.
آیا بهتر نبود دستگاه ورزش استان با یک برنامهریزی دقیقتر، چند قهرمان نامی استان از جمله حکیمی، تشکری، جامبزرگ و جوکار را در همان ابتدای برنامه تجلیل میکرد؟ ورزشکارانی که هرکدام سابقه حضور در میادین مهم المپیک، جهانی، بازیهای آسیایی و ... را دارند و شایسته این بود که ورزشکاران خوش سابقه استان بهخصوص المپیکیها خارج از نوبت مورد تقدیر قرار گیرند.
قصه، اما به همینجا ختم نشد. در لوح تقدیری که به آرزو حکیمی در این برنامه اهدا شده است، شاهد این متن جالب توجه هستیم: "خداوند متعال را شاکریم که با اراده استوار و عزمی راسخ در سال ۱۳۹۶ با کسب مقام دوم در مسابقات روئینگ! قهرمانی آسیا در کشور چین افتخار دیگری را برای استان همدان رقم زدهاید. "
حکیمی نزدیک به ۱۰ سال است که در کایاک پارو میزند! در المپیک حاضر بوده، در کاپهای مهم جهانی شرکت کرده و در بازیهای آسیایی اینچئون هم عضو تیم ملی بوده است. در تمام این سالها بارها و بارها حضور او به عنوان یک کایاکسوار در تیم ملی به گوش همه خورده است. آنوقت مسئولین محترم دستگاه ورزش استان و هیأت قایقرانی بعد از یک دهه و در مراسم تجلیل او را در زمره روئینگسواران و مسابقهای قرار میدهند که حکیمی اصلا در آن شرکت نکرده است!
این کجسلیقگی متولیان دستگاه ورزش و هیأت قایقرانی استان همدان آیا برازنده استانی است که خود را در خیلی از حوزهها، یک سر و گردن بالاتر از مابقی استانهای کشور میداند؟! رفتار خارج از تصور دستگاه ورزش و هیأت قایقرانی استان همدان حتی تا جایی حکیمی را گلایهمند کرده که گویا دیگر او قصد ندارد در هیچ برنامه اینچنینی در همدان شرکت کند.
برنامه پرحاشیه تجلیل از قهرمانان، اما فقط به اینجا ختم نشده است. چرا خبری از صادق گودرزی در این مراسم نبود؟! سعید ابراهیمی چطور؟! نفراتی که به عنوان مربیان تیم ملی کشتی آزاد در ردههای سنی نوجوانان و امید در سال ۹۶ حضور داشتند و بدون تردید افتخاراتشان بالاتر از خیلی از افرادی بود که نامشان در مراسم تجلیل خوانده شد.
حتی نام مسعود مصطفیجوکار مربی تیم ملی جوانان کشتی آزاد هم با پیگیری رئیس و دبیر هیأت کشتی استان چهارشنبه شب و درست در وقت اضافه به لیست نفراتی که قرار بود از آنها تجلیل شود، اضافه شد.ای کاش از صادق گودرزی هم به عنوان آخرین ورزشکاری که برای استان همدان در میدان بزرگ المپیک مدال کسب کرده در این برنامه تجلیل میشد!
تمامی این اتفاقات نشان از این دارد که دستگاه ورزش استان و هیأتهای ورشی آنچنان که باید قدرشناس چهرههای شاخص ورزش استان نیستند. قهرمانانی که یکی پس از دیگری از همدان کوچ میکنند و به تعصب ناسیونالیستی خود بهواسطه همین رفتارها پشت پا میزنند.