هر چند بنا به تدابیری ، قرار بود دیگر آمار طلاق در کشور اعلام نگردد اما روز قبل، مرکز ثبت احوال اعلام نمود نرخ ازدواج نسبت به سال قبل ۶٪ کاهش و همچنین نرخ ازدواج ۲٪ کاهش یافته است.نگرانی عمده از جایی ناشی میشود که بدانیم این آمار هرساله به همین منوال در حال تکرارند.
بعد از دهه ۷۰ همواره میزان طلاق در کشور رشد یافته و از یک طلاق به ازای ۱۰ ازدواج به ۱ طلاق به ازای هر ۴ ازدواج رسیده است. در این بین البته سهم طلاق های عاطفی و.. نیز که جایی ثبت نمیشوند محفوظ است. از طرف دیگر نرخ ازدواج هم هرساله با کاهش محسوسی مواجه شده بطوریکه سن ازدواج از ۱۹ سال به ۲۶ سال رسیده است.
همه این آمار خبرهای بدی هستند چرا که افزایش طلاق مساوی است با بروز و ظهور انواع آسیب های اجتماعی بخصوص پدیده ای بنام بچه های طلاق .البته قصدم در ارایه این مطلب کوتاه، طرح موضوع مهمتری است. آنهم افسرده شدن جامعه.
این واقعیت قابل انکار نیست که با افزایش طلاق و متعاقبا کاهش ازدواج ها جامعه به سمت افسردگی آزاردهنده ای حرکت می کند.یکی از دلایل ادعای افسرده شدن جامعه همین کاهش میزان ازدواج هاست. چرا که حتی با افزایش طلاق هم، اگر جامعه پویایی می داشتیم ، نرخ ازدواج بالاتری می داشتیم ،در حالیکه شاهد عدم ازدواج مجدد مطلقه ها هستیم.
وزیر بهداشت قاضی‌زاده هاشمی ، سال گذشته گفته بود میزان افسرده‌های جهان 9 درصد یا نزدیک به 10 درصد است اما در ایران این میزان به 12.6 درصد رسیده.
او همچنین افسردگیِ 16.5 درصدی را در میان زنان اشاره می نماید،
درحالیکه برخی دیگر از منابع علمی مدعی اند این نرخ به ۲۵درصد جمعیت ایران و برای زنان به حدود ۳۰٪ هم می رسد.
این دو شاخص طلاق و افسردگی که رابطه مستقیمی باهم دارند ، حکایت از حرکت جامعه به سمت سبک زندگی متفاوتی دارند که قطعا در پرتو آن بسیاری از هنجارها و ارزش های اسلامی و سنتی مان دچار چالش و تغییرات اساسی خواهند شد.
سبک زندگی ایدیویدوال غربی ، می تواند حتی در صورت تداوم و عدم معالجه آن ، ساختارهای اجتماعی جامعه را نیز متحول نماید. امری که امروز در بخش هایی از پایتخت و بخش های کوچکتری از تبریز شاهد آن هستیم.
منصور رضازاده