در کنار هنر کارگردانی فرهادی باید به بازی فوق‌العاده شهاب حسینی در کنار ترانه علیدوستی اشاره کرد. شهاب حسینی یکی از بهترین بازی‌های خود را در این فیلم ارائه کرده است
کد خبر: ۲۹۰۵۰۴
تاریخ انتشار: ۱۴ شهريور ۱۳۹۵ - ۱۳:۱۱ 04 September 2016
عصر ایران؛ مصطفی داننده-  نخست یادآور می‌شویم: این یادداشت می‌تواند داستان فیلم را لو بدهد. 

 حال و روز سینمای ایران خوب است. این را می‌شود از فروش
 1 میلیارد و 200 میلیونی «فروشنده» اصغر فرهادی در سه روز اول نمایش این فیلم فهمید. مردم نشان دادند اگر فیلم خوبی روی پرده باشد حتما برای آن صف می‌کشیدند از روزهای قبل بلیط رزرو می‌کنند تا فیلم ببینند، فیلم خوب ببینند.

امسال مردم فیلم‌های خوب زیاد دیدند. از ابدویک روز تا لانتوری و حالا هم که فروشنده. فروشنده هم چون دیگر فیلم‌های فرهادی قوی، خوش ساخت، درگیر کننده با بازی‌های فوق‌العاده است. معمولا فیلم‌های فرهادی باعث می‌شود مردم بعد از دیدن فیلم روی صندلی سینما حرف زدن درمورد اثر ساخته شده فرهادی  را شروع می‌کنند چون درگیر فیلم شده‌اند. هنر فرهادی درگیر کردن تماشاگران با شخصیت‌های فیلم است.

بسیاری از کسانی که در سینماهای مختلف "فروشنده" را دیدند با خود می‌گفتند اگر ما جای عماد (شهاب حسینی) و رعنا (ترانه علیدوستی) بودیم با آن حادثه چه می‌کردیم؟ یا حتی برخی قضاوت می‌کردند که عماد باید این کار را می‌کرد و رعنا آن کار را . 

فروشنده

سینمای فرهادی به ویژه فیلم‌های اخیرش اشاره به زشتی‌های اخلاقی جامعه ایران دارد. درباره الی در مورد پنهان کاری سخن می‌گوید، جدایی روایت گر دروغ در جامعه است و فروشنده از وسوسه و توان گذشت می‌گوید.

فیلم‌های فرهادی برخلاف آنچه بسیاری از منتقدان داخلی‌اش که او را متهم به سیاه نمایی می‌کنند، فیلم‌هایی کاملا اخلاق مدارانه است.

فرهادی در این فیلم روایت کننده "وسوسه " است. وسوسه‌ای ممکن است به سراغ همه بیاید. وسوسه از شیخ صنعان تا یک جوان ساده روستایی را دربرمی‌گیرد. فرهادی در این فیلم از بخشش در عین خشم سخن می‌گوید. بخششی که البته بسیاری از منتقدان آن را "بی غیرتی" خواندند.

یادمان نرود سال‌هست از بخشش و گذشت در فیلم‌ها و سریال‌ها سخن می‌گوییم. به طور مثال چندی پیش درسریالی که از شبکه یک پخش می‌شد به ماجرای بخشش یک قاتل توسط یک روحانی اشاره شد. حالا چه می‌شود بخشش و گذشت بعد از یک تجاوز تبدیل به عمل قبیح می‌شود.

برخی به غز زدن عادت کرده‌اند. شاید بتوان گفت برای آنها فرهادی و حاتمی کیا چندان تفاوتی ندارد. آنها می‌خواهند سینما نباشد. سینما در تمام جهان وسیله‌ای است برای نشان دادن مشکلات جامعه، خوبی‌های جامعه، ایدئولوژی و یا حتی انتقال سیاست‌های کلی به خود جامعه. در ایران وقتی کارگردانی تصمیم می‌گیرد مشکلات را بیان کند متهم به سیاه نمایی می‌شود. فرهادی بازم در این فیلم از سوی عده‌ای متهم به سیاه نمایی می‌شود. کیهان در مورد این فیلم می‌نویسد:« «در فیلم «فروشنده»، تلاش برای دفاع از شرافت و غیرت خانوادگی، تعصب و خشونت تلقی شده و ناشی از غلبه اخلاق و رفتار سنتی و دینی بر تفکرات و منش روشنفکرانه نشان داده می‌شود! ضمن این که هرگونه دفاع از حریم خانه و خانواده نیر نامشروع جلوه می‌کند»

در کنار هنر کارگردانی فرهادی باید به بازی فوق‌العاده شهاب حسینی در کنار ترانه علیدوستی اشاره کرد. شهاب حسینی یکی از بهترین بازی‌های خود را در این فیلم ارائه کرده است. بازی که حتی غیرفارسی زبان‌ها هم از او به نیکی یاد کرده‌اند. در این فیلم فرهادی برخلاف فیلم‌های گذشته‌اش رگه‌هایی از طنز می‌بینید. طنزی که واقعا مردم را به خنده وا می‌دارد حتی در لحظه‌ای که شهاب حسینی می‌فهمد پول ماکارانی پخته شده از کجا آمده است!

حال سینمای ایران با اصغرفرهادی، سعید روستایی، رضا درمشیان و .... خوب است.

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار