پایگاه آمریکایی «نشنال اینترست»؛
یکی از موضوعاتی که شاید دغدغه بسیاری از طرفداران برجام باشد این است که باراک اوباما برای اجرا، تثبیت و حفظ برجام و توافق با ایران چه باید بکند. در واقع چه اقداماتی لازم است از سوی باراک اوباما برای اجرا و تثبیت برجام در شش ماه باقی مانده از عمر دولت اش اتخاذ شود.
یکی از موضوعاتی که شاید دغدغه بسیاری از طرفداران برجام باشد این است که باراک اوباما برای اجرا، تثبیت و حفظ برجام و توافق با ایران چه باید بکند. در واقع چه اقداماتی لازم است از سوی باراک اوباما برای اجرا و تثبیت برجام در شش ماه باقی مانده از عمر دولت اش اتخاذ شود.به گزارش «تابناک»، در همین زمینه پایگاه آمریکایی «نشنال اینترست» در مطلبی نوشته است که پس از گذشت یک سال از امضای توافق هسته ای، فرصت مناسبی در مورد اینکه در شش ماه باقی مانده دولت اوباما چه سیاستی باید در مقابل ایران اتخاذ کند، فراهم شده است. اتخاذ یک سیاست مناسب می تواند موقعیت و جایگاه برجام را در نزد رئیس جمهور بعدی آمریکا تثبیت کند.
با این حال، در شرایط حاضر بحث ها در مورد سیاست ایران در برجام زیاد است. بحث در مورد اینکه توافق هسته ای چقدر دیگر فعالیت های ایران را محدود کرده است. بحث در چارچوبی خارج از توافق هسته ای، به ما اجازه نمی دهد که در وهله اول به اجرای مناسب توافق دست یابیم و درنتیجه ابتکارات بالقوه را محدود می کند. در حالی که باید تلاش شود از توافق هسته ای برای حفظ منافع ملی آمریکا استفاده شود.
در همین راستا، به نظر می رسد آن چیزی که دولت اوباما لازم است در این برهه انجام دهد، ایجاد و باز کردن یک بخش حافظ منافع آمریکا در ایران متشکل از کارمندان و دیپلمات های آمریکایی است. در راستای مسائل مورد مناقشه با ایران، تشکیل این بخش یا نهاد حافظ منافع می تواند ما را از تامین اهداف ملی مان و از جمله کمک بیشتر به شهروندان آمریکایی در ایران مطمئن سازد.
اما این امر مستلزم یک تعامل و ارتباط دیپلماتیک با تهران است. داشتن یک تعامل دیپلماتیک محدود در تهران می تواند این هدف را محقق کند و از طرف دیگر، از این طریق می توان اطمینان یافت که توافق هسته ای به دقت اجرا می شود و ارتباطات بین دو کشور نیز حفظ خواهد شد.
ایده باز کردن دفتر یا بخش حافظ منافع آمریکا در ایران برای اولین بار از سوی «جورج بوش» مطرح شد. در جریان جنگ سرد نیز ما شاهد حضور دیپلمات های آمریکایی در شوروی برای حفاظت از منافع آمریکا در قلمرو دشمن بودیم.
نمونه دیگر کوبا است. علی رغم قطع روابط دیپلماتیک بین آمریکا و کوبا، از سال 1977 دفتر حفاظت از منافع آمریکا در هاوانا مستقر شده بود و تا یک سال پیش که دو کشور روابط دیپلماتیک را از سر گرفتند به کار خود ادامه می‌داد. داشتن این دفتر حافظ منافع نقش اساسی در لحظات پرتنش میان کوبا و آمریکا با داشتن یک خط ارتباط مستقیم ایفا کرد.
در همین راستا بود که در گزارشی که توسط اتحادیه روابط عمومی آمریکایی‌های ایرانی تبار در سال 2014 منتشر شد، به این مسئله پرداخته شد که به دلیل عدم حضور دیپلماتیک آمریکا در ایران در 34 سال گذشته، توانایی آمریکا برای درک رویدادهای ایران مختل شده است و لذا درخواست تاسیس یک چنین دفتری در تهران مطرح شد.
تشکیل این دفتر حافظ منافع می تواند به اگاهی از تدوین و اجرای سیاست ها به وسیله ارزیابی واقعیت های همه بخش های جامعه ایران کمک کند. همچنین می تواند مبادلات علمی و آکادمیک میان دو ملت که مورد توجه و حمایت اوباما هم بوده را نیز بهبود و گسترش دهد.
در حالی که منتقدانی در هر دو کشور برای برقراری روابط و حضور محدود آمریکا در ایران وجود دارد، اما مزایای این ارتباط بیشتر از هزینه های آن است. دیپلماسی تاکنون توانسته است بلندپروازی های هسته ای ایران را محدود کند. باراک اوباما باید از فرصت موجود و باقی مانده خود برای ایجاد یک گشایش دیپلماتیک از طریق برجام مبادرت ورزد. این اقدامی است که می تواند به اجرای مناسب و حفظ برجام کمک کند. مسئله ای که قطعا به سود هر دو کشور و جامعه بین المللی است.
