روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: در روزهای گذشته یکی
از سینماگران سیاه کار کشورمان که هرگز به شادمانی مردمانش نمی‌اندیشد و به جز جایزه
غربی و شوالیه‌گی نمی‌اندیشد و حتی در یک خانه غم‌زده لبخندی برلبان مردمش هرچند دروغین
نمی‌نشاند،برنده دوجایزه از فستیوال کن فرانسه شد. آنچه که هیچ تغییری در زندگی مردمان
وطن و ارتقا سلامتی اجتماعی و زندگی ساده خانواده‌هایش نداد. هیچ کس در جامعه کنونی
ما بی‌خبر از رشد بی‌ارزشی‌های سرمایه‌داری و زندگی‌های پوچ و در تقلای ژست‌های کاذب
در آن نیست؛ شاید ماشین‌های نسبتاً ارزان قیمت چینی شاسی بلند نمادی مختصر از زیر پوست
شهر باشند که چگونه طبقه متوسط ضعیف در حسرت ماشین بلند قد و خالی نماندن از عریضه
ژست‌های ثروت به ماشین‌های قد بلند ارزان پناه می‌برد. حال ما باید مواظب می‌بودیم
تا خود فروشنده نشویم و متاع ارزان و بی‌قیمت سرمایه‌داری را در کنار سیمای معصوم دو
فرزند جوان‌مان که مجبورند مانند ماشین و برنامه‌ریزی‌شده لبخند زنند و با ژست‌های
مصنوعی عکس‌های سفره قرمز خونین را تکمیل کنند، نفروشیم! فروشنده‌شدن! مرگ فروشنده
را نیز در بر دارد
