میزان یارانه پرداختي و تاثیر بر سطح قدرت خرید افراد متناسب با سطوح درآمدی متفاوت است و قطعا برای برخی اقشار دریافت این یارانه بسیار ضروری و برای برخی دیگر از خانوارها، بسیار ناچیز است.
اما در مدل بررسی ایستا، بدون در نظر گرفتن سطح درآمدی خانوارها می‌توان به تغییرات قدرت خرید یارانه پرداختی رسید. آماری که در سایت بانک مرکزی وجود دارد، نشان می‌دهد شاخص بهای کالاها و خدمات مصرفی در آذر ماه 89 (فاز اول هدفمندی یارانه‌ها در 28 آذر ماه 89 اجرا شد) بر پایه سال 83،( 233.3)، آذر 90 (285.6)، آذر 91 (390.9) بوده است.
با توجه به تغییر سال پایه محاسبه تورم به سال پایه 90، شاخص بهای کالاها و خدمات مصرفی تغییر کرد که با استفاده از سایر داده‌های آماری از جمله تورم نقطه به نقطه، بر پایه سال 83 محاسبه شد. براساس آن شاخص کالاها و خدمات مصرفی در آذر 92 (506.6) و مهر 92 (571.9) بوده است.
پس از آن آذر 89 سال بر مبنای 100 در نظر گرفته و محاسبات طبق آن انجام شد. بر این اساس، این شاخص در آذر 90 (122.4)، آذر 91 (167.7)، آذر 92 (271.2) و مهر 93 (245.4) برآورد شد.
در این چارچوب آماری، قدرت خرید 45500 تومان یارانه در آذر ماه 89، به 18 هزار و 541 تومان در مهر سال گذشته رسیده و بر اساس نرخ تورم سال جاری، این میزان به رقم حدود 15 هزار و هفتصد تومان تنزل پیدا کرده است.
همانطور که محاسبات نشان می‌دهد ارزش واقعی یارانه‌ای که ماهانه به دست مردم می‌رسد، به یک سوم ارزش اولیه خود رسیده است و این در حالی است که از سال 89 تاکنون به بهانه واریز یارانه نقدی،آب،برق،گاز،نان، حامل های انرژی،خدمات درمانی و بهداشتی و سایر مایحتاج ضروری زندگی مردم چندین برابر رشد کرده و تناسبی در این زمینه رعایت نشده است.
باید گفت که امروز، مباحث مربوط به اختصاص یارانه بیشتر به اقشار نیازمند و یا حذف ثروتمندان از دریافت یارانه، امری حاشیه ای بوده و به قصد انحراف افکار عمومی مطرح می شود چرا که با فرض محال افزایش حتی سه برابری میزان کنونی یارانه نقدی نیازمندان بر اساس شاخص های تورم رسمی و حذف پردرآمدها،باز هم هزينه هاي زندگي كمرشكن جبران نخواهد شد و فقرا فقيرتر و ثروتمندان ثروتمندتر مي شوند.
گزارش ميداني خبرنگار چشم انداز اردبيل در بخش هايي از سطح استان اردبيل حاكي از اعتراض و انتقاد اكثريت مردم از روند كنوني پرداخت يارانه نقدي و افزايش لجام گسيخته هزينه هاي زندگي است؛ مصاحبه شوندگان از دولت مي خواهند به جاي بالا بردن قيمت مايحتاج ضروري آن هم به بهانه واريز يارانه نقدي، راساً نسبت به قطع آن اقدام كرده و بيش از اين بر مشكلات مردم دامن نزند.
يك شهروند اردبيلي كه كارگر فصلي است مي گويد: با يك حساب سرانگشتي مي شود متوجه شد كه مبلغ 45 هزار تومان يارانه نقدي سال 89 اكنون ارزش خود را تا بيش از يك سوم نيز از دست داده و نبايد دلمان را خوش كنيم كه دولت به ما 45 هزار تومان يارانه مي دهد؛ من و خيلي از مردم راضي هستيم دولت يارانه ما را به شرط توقف افزايش قيمت ضروريات زندگي،قطع كند و بيش از اين بابت يارانه به ما منت نگذارد.
كارمند يكي از سازمان هاي دولتي نيز بر اين عقيده است كه يارانه نقدي،اهرمي براي تامين هزينه هاي دولت از جيب مردم شده است به طوري كه دولت به ظاهر 45 هزار تومان كه ارزشي كمتر از يك سوم دارد به شهروندان مي دهد اما تا 10 برابر آن را بر زندگي مردم تحميل مي كند و لذاست كه يارانه نقدي نه تنها موجب خوشبختي بلكه بر مشكلات آنان افزوده است.
خبرنگار ما از دانشجويي در اين خصوص سئوال كرد كه او در پاسخ گفت: همان طور كه نفت عامل بدبختي ما ايرانيها شده است متاسفانه يارانه نقدي نيز بسياري از خانواده ها را در سراشيب سقوط قرار داده به طوري كه به اين بهانه، آنان مجبورند فشارهاي ناشي از افزايش هزينه هاي زندگي را تحمل كرده و كمرشان شكسته شود.