من چه از مسئولان قایقرانی و چه از اداره‌های کوچک شهر و استانم هیچ کمکی ندیدم

کاپیتان تیم ملی قایقرانی ایران با اشاره به اینکه  قایقرانی نه پشتوانه دارد و نه پول، گفت: من چه از مسئولان قایقرانی و چه از اداره‌های کوچک شهر و استانم هیچ کمکی ندیدم و حتی جایزه آخرین مدالی که آبان 94 گرفتیم را هم ندادند، اصلا هیچ خبری از مسئولان نیست در کل هیچ انتظاری هم از مسئولان نمی‌رود و این همه سال را بی‌خیالی طی کردیم.

به گزارش تابناک مازندرن، قایقرانی ورزشی است که با انواع مختلف قایق  در رشته‌های آب‌های آرام، کانوپولو، راندن قایق اژدها، بادبانی و اسلالوم در آب‌های خروشان و رویینگ انجام می‌شود و رشته آب‌های آرام شامل کایاک و کانوی یک، دو، سه و چهار نفره است.

با وجود کمبود امکانات در این رشته ورزشی ملی‌پوشان کشورمان توانستند در عرصه‌های مختلف جهانی بدرخشند.

امین بوداغی یکی از باسابقه‌ترین قایقران‌های ایران است که از سال ورودش به تیم ملی قایقرانی هر سال در رشته آب‌های آرام صاحب مدال‌های رنگارنگ شده است.

وی متولد 29 شهریور 1368 در ساری و اهل شهرستان بابلسر است و برحسب علاقه و به اصرار برادرش به این رشته ورزشی آمده است.

دو مدال طلا در مسابقات قهرمانی آسیا در کره جنوبی سال 86، دو مدال برنز بازی‌های قهرمانی آسیا در ایران در سال 88 و مدال تاریخی برنز بازی‌های گوانجو چین در سال 89 از افتخارات امین بوداغی در رشته آب‌های آزاد است.

گفت‌وگو با کاپیتان تیم ملی قایقرانی ایران در رشته آب‌های آزاد را می‌خوانید.

*چه شد که امین بوداغی قایقران شد؟

حقیقت ماجرای آمدنم به قایقرانی این بود که رودخانه از وسط شهر بابلسر رد می‌شود و برای رفتن به مرکز شهر همیشه رودخانه و قایقران‌ها را می‌دیدم، کم کم به ورزش قایقرانی علاقه‌مند شدم و همین‌طور اصرار برادرم سبب شد تا این رشته ورزشی را دنبال کنم.

*از کی و کجا قایقرانی رو شروع کردید؟

قایقرانی را از آبان سال 82 از باشگاه کوچک‌کنار پل فلزی بابلسر و آرام آرام با تمرین‌های فراوان زیرنظر مربی زحمت‌کش  باشگاه مسعود رنجبر شروع کردم.

*از چه زمانی وارد تیم ملی قایقرانی شدید؟

با تمرین‌های زیاد نخستین مدالم را در یکی از مسابقات استانی در رقابت با بچه‌های نوشهر با مقام دوم گرفتم و پس از آن کارم ارتقا یافت و جزو حرفه‌ای‌ها شدم و بالاخره برای مسابقات قهرمانی نوجوانان کشور عضو اصلی تیم مازندران و راهی جنوب کشور شدم و در عسلویه در بین قایقران‌های کل کشور مقام سوم را کسب کردم و آنجا استارت تمرین‌ها برای انتخابی تیم ملی بود.

روند تمریناتم از آذر 83 عوض شد و با گروهی از بچه‌های بابلسر به مدت بیش از یک‌سال تمرینات فشرده‌ای را پشت سر گذاشتم و بهمن 84 نخستین مسابقات انتخابی تیم ملی قایقرانی برای من رقم خورد، در آن مسابقات توانستم از 50 نفر شرکت‌کننده در تست، مقام دوم را بیاورم و وارد اردوی تیم ملی شوم.

*تاکنون چند مدال گرفتید، کدام برای‌تان ارزشمندتر بوده است؟

تاکنون حدود 70 مدال کشوری، المپیاد و 11 مدال آسیایی گرفتم که با ارزش‌ترین آنها مدال بازی‌های آسیایی یا همان المپیک آسیایی است.

*وقتی این ورزش را انتخاب کردید آیا فکر می‌کردید که یک روزی کاپیتان تیم ملی و قهرمان این رشته شوید؟

از نخستین روزی که به این رشته روی آوردم واقعا فکرش را نمی‌کردم که به اینجا برسم اما بعد از مسابقات کشوری حس رقابت با کسانی که قبل از من در این رشته و در شهر خودم و باشگاهم ملی‌پوش بودند به‌وجود آمد و در واقع از همان موقع حس کردم که می‌توانم جزو بهترین‌ها باشم.

*چه مشکلاتی در ورزش قایقرانی وجود دارد ؟

در همه ورزش‌ها مشکلاتی وجود دارد اما ورزش قایقرانی نه پشتوانه دارد و نه پول، ولی با این حال ورزشکاران این رشته همیشه با عشق و علاقه تمرین کرده و با انگیزه به مسابقات می‌رویم و در بدترین شرایط و وضعیت هم پرچم کشورمان را برافراشته می‌کردیم و همین برای ما افتخار است.

بچه‌های این رشته توانایی زیاد و همین‌طور تحمل همه جور تمرین را دارند، باید قایقران‌ها را به کمپ‌های خارجی بفرستند تا با مربی‌های خبره دنیا کار کنند، علم مربی ایرانی تا این اندازه است شما از یک لوله 5/2 اینچی انتظار پنج اینچ آب را نباید داشته باشید، ظرفیت مربی ایرانی همین است این رشته از غرب آمده و مثل کشتی و وزنه‌برداری نیست که ایرانی‌ها مربی حرفه‌ای داشته باشند.

*چه صحبتی با مسئولان این رشته دارید؟

من چه از مسئولان قایقرانی و چه از اداره‌های کوچک شهر و استانم هیچ کمکی ندیدم و حتی جایزه آخرین مدالی که آبان 94 گرفتیم را هم ندادند، اصلا هیچ خبری از مسئولان نیست در کل هیچ انتظاری هم از مسئولان نمی‌رود و این همه سال را بی‌خیالی طی کردیم.

*توصیه کاپیتان تیم ملی آب‌های آزاد به کسانی که می‌خواهند وارد این رشته شوند چیست؟

این رشته خیلی سخت است و کسانی که علاقه دارند به این رشته بیایند باید خیلی از سختی‌ها را تحمل کنند و مهم اینکه در این رشته به فکر پول و درآمد نباشند، هر کسی کاری را با عشق دنبال کند حتما موفق می‌شود.

*همسرتان در این راه چقدر همراه‌تان بوده است ؟

در این سه سالی که ازدواج کردم همسرم همیشه به عنوان یک تکیه‌گاه و حتی گاهی اوقات مربی من بوده است، بعضی وقت‌ها که در اردو نبودم و دلم می‌خواست استراحت کنم به اصرار من را وادار به رفتن تمرین می‌کرد، از وی تشکر می‌کنم که همیشه شانه به شانه همراه من بوده است.

*اگر یک روزی فرزند شما این رشته را انتخاب کند چقدر موافق ورود او به این رشته هستید؟

به نظرم هر کس باید در زندگی به‌دنبال علاقه‌های شخصی خود برود، اگر روزی فرزندم واقعا به این رشته علاقه نشان دهد موافقت می‌کنم و خودم مربی‌اش می‌شوم ولی همان اول تمام فشارها و دردهای این رشته را می‌گویم.

 ترجیح می‌دهم که فرزندم بیشتر تحصیلات خود را ادامه داده و ورزش را به صورت آمادگی جسمانی و یک تفریح انجام دهد اما هیچ وقت جلوی علاقه‌اش را نمی‌گیرم.

*حرف آخر؟

از خانواده‌ام که همیشه حامی من بودند تشکر می‌کنم و همین‌طور از مربیان خوبم که زحمت زیادی برای من کشیدند.

کاپیتان تیم ملی قایقرانی در حال حاضر به همراه همسرش در جزیره کیش زندگی می‌کند و در یک مجموعه تفریحات دریایی مشغول به‌کار است.