او از ادامه تحصیل خود در آمریکا و نخستین پروازش در شهریورماه 1353 با هواپیمای آموزشی «بونانزا» گفت که تجربه خوب آن روز، هرگز از یادش نمی‌رود.
این خلبان هواپیمای شکاری بمبافکن با بیان اینکه خلبانان نیروی هوایی بهترین آموزش‌ها را دیده بودند و از بعد اخلاقی نیز در خانواده‌هایی نجیب و اسلامی رشد کرده بودند، گفت: در شرایط انقلاب، عده‌ای که پیش‌تر از خدمت در نظام جدا شده بودند، اما با شروع جنگ دوباره بازگشتند تا به میهن و مردم خود خدمت کنند، خلبانان همواره در صف نخست دفاع از کشور قرار داشتند.
رمضانی با تاکید بر اینکه نیروی هوایی ذاتاً یک نیروی واکنش سریع است، افزود: ظرف چند ساعت پس از حمله اولیه صدام به ایران، نیروی هوایی برای دفاع آماده شد، پرواز معروف به 140 فروند را داشتیم، با شروع حملات زمینی نیروهای بعثی بهویژه در خوزستان، زمانی که پنج لشکر زمینی دشمن به خوزستان حمله کرده بودند و حداقل 10 لشکر باید در مقابل آنها دفاع میکرد، وظیفه نیروی هوایی این بود که مواضع دشمن و حرکات آنها بر روی جاده‌ها را هدف بگیرد.
کارشناس مرکز مطالعات راهبردی نیروی هوایی ارتش از روزهایی گفت که ارتش تنها از یک لشکر «منها» آن هم با آسیبهای وارد شده بر آن برخوردار بود و نیروی هوایی در سِیلی که صدام به‌راه انداخته و قول تسخیر یکهفتهای خوزستان را داده بود، مثل کوهی بلند ایستاد.
خلبان هواپیمای شکاری بمبافکن که که سابقه 4 هزار ساعت پرواز با هواپیماهای اف 5 و اف 14 را دارد و خاطرات زیادی از روزهای نبرد حق علیه باطل در خاطر او مانده است، درباره نخستین هدفی که نشانه گرفته‌است، میگوید: در دومین روز جنگ، به همراه شهید محمدعلی فرزین، پایگاه نظامی «کوت» عراق را زدیم، حمله به زیرساخت‌های دشمن و دیدن موضع پدافندی نیروهای آنها، قدمی رو به جلو برای ما بود.
این مدرس دانشگاه هوانوردی درباره تفاوت آموزشهای دوران انقلاب و حال حاضر، اظهار کرد: آموزشهای آن زمان بسیار سخت بود و حتی قابل مقایسه با امروز نیست، اکنون نرمافزارهای خاص مانند شبیه‌سازها به کمک ما آمده‌اند، آموزش آسان و گسترده شده‌است.
رمضانی به بعد فناوری‌های هواپیمایی پرداخت و گفت: هواپیمای ساده در ایران ساخته شد ولی انسجام خوبی در این زمینه صورت نگرفت، مدیریت واحدی وجود نداشت، اطلاعات مختلف روی هم جمع نشد و حرکت نوینی نداشتیم، از فرصت‌هایی که میتوانستیم برای ساخت هواپیماهای پیشرفته داشته باشیم، استفاده نکردیم.
کارشناس مرکز مطالعات راهبردی نیروی هوایی ارتش با نگاهی به بعد نظامی فناوری، اظهار کرد: در این بخش، به دلیل آنکه دچار آفت بیرونی نبودیم، پیشرفتهای خوب و حرکت‌های جهادی بزرگی در ساخت قطعات، مهندسی معکوس و ساخت هواپیماهایی چون صاعقه و آذرخش، صورت گرفت.
این استاد خلبان با بیان اینکه عمده هواپیماهای آموزشی ما وارداتی هستند، اشارهای به ساخت هواپیمای «تکنام» در ایران زد و گفت: این فناوری مربوط به 20 تا 30 سال پیش است و به‌روز نیست، مراکز دانشگاهی ما قابلیت آن را دارند که مدل‌های جدید و پیشرفتهای را طراحی کنند و بسازند، تکنام قابلیت‌های به‌روز خلبانی را ندارند و فقط برای آموزشهای اولیه خوب است، لذا باید از زیرساخت‌های دانشی (نیروی انسانی) بهره‌گیری شده و هواپیمای بومی پیشرفته بسازیم.
مدرس دانشگاه هوانوردی که تحریم را در بعد نظامی بیاثر میداند، از وجود نیروهای انسانی مجرب و متعهد در صنعت هوا و فضای جمهوری اسلامی ایران گفت و اینکه در شرایط تحریم، ضمن اینکه تجهیزات ما بازسازی و به‌روز شد، فناوری‌های روز نرمافزاری را نیز بهدست آوردیم.
رمضانی با تاکید بر اینکه در هشت سال جنگ تحمیلی، بدون وصل شدن به کشور سازنده تجهیزات نظامی، نیازمندیهای خود را برطرف کردیم، خاطرنشان کرد: اکنون اگر میبینید پس از تحریم، رئیس جمهور از خرید هواپیما خبر می‌‌دهد، به این دلیل بوده که خیال مسئولان کشور از بابت سرمایه اصلی یعنی نیروی انسانی در این زمینه که بالقوه وجود دارد، راحت است و متخصصان ما میتوانند این تجهیزات را کنترل کنند.
وی ادامه داد: البته باید دو نکته را مد نظر داشته باشیم، یکی اینکه نیروی انسانی جایگزین باید تامین بشود و دوم اینکه سطح علمی این نیروها را بالا ببرند.
این مدرس هوانوردی با بیان اینکه هنوز تا مقصد نهایی فاصله داریم و نیاز به سیستم منسجم و راهبرد صحیح احساس می‌شود، در پاسخ به این سئوالی که آیا ساخت هواپیمای ایران 140 درست بود یا خیر، تصریح کرد: انتخاب این نوع هواپیما درست نبود، اگر آن زمان (20 سال پیش) که ساخت ایران 140 آغاز شده بود، در انتخاب نوع و انتقال فناوری آن دقت بیشتری میشد، اکنون میتوانستیم هواپیماهای 40 تا 50 نفره را بسازیم و اکنون پروژه مذکور بهنوعی عقیم نمی‌ماند.
رمضانی بیان کرد: کارهای عظیمی که قرار است انجام بشود، نیاز به بررسی، طراحی و اقدام دارد، باید در قالب یک طرح ملی و با هدایت یک مرکز دارای پشتیبانی مستقیم انجام بگیرد، در این زمینه باید از بخش خصوصی کمک بگیریم
این خلبان هواپیمای شکاری که گویا فضای نمایشگاه هوانوردی خاطرات دوران جنگ را برای او تداعی کرده‌است، بار دیگر گریزی به خاطرات دوران جنگ تحمیلی زد و گفت: در آن مقطعی که مملکت به نیروی هوایی نیاز داشت، آنها با تمام توان و اقتدار وارد عمل شدند، نیروی هوایی و هوانیروز از نخستین روزهای جنگ تا آخرین تیرهای جنگ در عملیات مرصاد، خدمت کردند.
مدرس دانشگاه‌های هوانوردی ادامه داد: هوانیروز با بهره‌گیری از مدیریت جهادی و ایثارگرانه، افتخارات زیادی برای کشور آفرید و با وجود تحریمها توانستند با بهره‌گیری از دانش دانشگاهیان و نیروهای خلاق، تجهیزات خود را به‌روز کنند.
رمضانی با اشاره به نخستین جشنواره هوانوردی و نمایشگاه هوا و فضا، اظهار کرد: این نمایشگاه، نمره خوبی میگیرد، کار خوبی در راستای اشاعه فرهنگ هوانوردی انجام شد که امیدواریم مسئولان کارهای زیرساختی را انجام دهند، پایگاه هوایی باید در مازندران وجود داشته باشد، تعداد پروازها باید بیشتر شود.
در پایان از امیر سرتیپ دوم خلبان رضا رمضانی خواستیم که لباس خلبانی را توصیف کند و او در حالیکه لبخندی توام با بغضی معنادار داشت، گفت: لباس افتخار است.