چند ماه آینده شاهد تحولاتی خواهد بود که یا منطقه را به سمت حل همه بحران ها از لبنان و سوریه گرفته تا یمن و عراق می برد یا منطقه شاهد جنگ بزرگی می شود.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران،«عبدالباری عطوان»نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در تحلیلی در روزنامه رأی الیوم نوشت:هر کسی این روزها به بیروت سفر کند انواع و اقسام طیف های سیاسی و فرهنگی عربی را در آن می بیند و می بیند که سالن های فکری اش تبدیل به سلسله بحث های داغ شده است.در بیروت لیبیایی ها و عراقی ها و سوری ها و شهروندان حاشیه خلیج فارس و اسلامگرایانی از کشورهای مختلف علاوه بر خود لبنانی از گرایش های مختلف دیده می شوند.همه اینها در حالی است که کشورهای حاشیه خلیج فارس مسافرت اتباع خود به لبنان را ممنوع کرده اند و ایالات متحده آمریکا نیز به شهروندان خود دستور داده است که به دلیل وخامت اوضاع امنیتی فورا این کشور را ترک کنند.این در حالی است که به دلیل موسم عیدها یک صندلی در هواپیماهایی که به سمت لبنان پرواز می کنند نمی توانی پیدا کنی مگر با جان کندن.
لبنانی ها به حق بر این باورند که همه جهان سرگرم آنهاست و مساله داغ تری که محور همه بحث هایشان در همه جا و در تلویزیون های آنهاست شکل راه حل جدید برای خارج کردن کشور از حالت تنش سیاسی است که در آن به سر می برد و پر کردن خلأ ناشی از نبود رئیس جمهوری است.همه درباره این شکل راه حل که بر اساس رئیس جمهور شدن«سلیمان فرنجیه»در مقابل نخست وزیری«سعدی حریری»به مدت شش سال برای هر دوی آنها سخن می گویند.شکلی که همچنان در حد«فرضیه» است اما در یک چیز موفقیت آمیز بوده است و آن منفجر کردن اختلاف ها میان دو اردوگاه در لبنان یعنی اردوگاه حزب الله(8مارس)که از «میشل عون»برای ریاست جمهوری حمایت می کند و اردوگاه الحریری(14 مارس)که از «سمیر جعجع»برای ریاست جمهوری حمایت می کند.لبنانی ها بر این باورند که این شکل از راه حل که سعودی ها به آن تکیه دارند یا در آن دست دارند مقدمه است یا فال نیکی برای راه حل های بحران ها در سوریه و عراق و یمن و همه نزاع های شعله ور منطقه است.به نظر آنها لبنان«محور»منطقه و شاهرگ آن و «ترموتر»ی است که می توان داغی یا خنگی دمای نزاع در منطقه را اندازه گیری کرد.
همه چشم انتظار واکنش «حزب الله»و «سید حسن نصرالله»دبیر کل آن به این شکل از راه حل هستند که آیا آن را تأیید می کند یا با آن مخالفت می کند.اما سید حسن نصرالله آراسته به سکوت شده است و برگه برنده های خود را فاش نکرده و اندکی از آنها را علنی کرده است.دبیر کل حزب الله لبنان در جلسات غیرعلنی با دیدار کنندگانش که آخرین آنها خود فرنجیه نماینده پارلمان بود چیزی را فاش نکرد و فقط هم پیمانانش به ویژه عون را تشویق به سکوت و خویشتنداری و نشان ندادن هر گونه واکنشی به ویژه واکنش احساسی می کند و به نظر می رسد عون نیز به نصحیت نزدیک ترین هم پیمانش پایبند است.
افراد نزدیک به سید حسن نصرالله در حالی که لبخند روی چهره هایشان نقش بسته می گویند کسی که فرنجیه نماینده پارلمان و شخصی که از هم پیمانان سرسخت سوریه و مدافع آن و سیاست هایش در لبنان و میهن عربی است را به عنوان رئیس جمهوری بپذیرد،ممکن است بعدا عون دشمن قدیمی سوریه که علیه این کشور جنگ به راه انداخت و بعد از آن تبدیل به «دوست»سوریه با برخی محافظه کاری ها شد را نیز به عنوان ریس جمهوری بپذیرد.اضافه بر آن این دومی یعنی عون در میان اردوگاه مسیحی های لبنان بیش از همتای خود یعنی فرنجیه محبوبیت دارد و یکی از هم پیمانان بارز اردوگاه مقاومت لبنان است.
درخواست ایالات متحده آمریکا از اتباعش برای ترک فوری لبنان و ربوده شدن«هانیبال قذافی»پسر «معمر قذافی»رهبر سابق لیبی(که متعاقبا آزاد شد)توسط یک گروه مسلح طی ورودش به بیروت از سوریه،حالت خوش بینی که در میان مردم لبنان حاکم شده بود را از بین برد و راه حل«الحریری فرنجیه»را در رتبه بندی اولویت های مهم لبنانی ها پایین تر برد و لبنانی ها در حالتی از نگرانی و سرگردانی قرار گرفته و این پرسش را مطرح کرده اند که انفجار آینده کجا خواهد بود گویی به اندازه کافی از این نگرانی بهره مند نیستند به ویژه پس از انفجار تروریستی اخیر در ضاحیه جنوبی بیروت.
لبنانی ها بیش از همه ملت های عرب دیگر عاشق شایعه ها و ارزیابی ها هستند.در میان چهار میلیون لبنانی بیش از شش میلیون تحلیلگر سیاسی وجود دارد یک ملیون تحلیلگر سوری پناهنده و ده ها هزار یمنی حوثی و هوادار«علی عبدالله صالح»رئیس جمهوری سابق یمن که هتل های پایتخت پر از آنها شده را اضافه می کنم و هر کس نظر خودش را دارد و نظریه هایش را درباره تحولات جهانی از اوکراین و انتخابات آمریکا گرفته تا توافقنامه های سایکس پیکوی جدید برای تغییر قدیمی پس از پایان عمر فرضی اش و گذشت صد سال تمام و کمال از اجرای آن پس از جنگ جهانی اول، مطرح می کند.
یک منبع لبنانی که از اطلاعاتش مطمئن هستم دو مساله اساسی را به من گفت:مسأله نخست می گوید که هر کس آقای فرنجیه را می پذیرد حتما عون را هم می پذیرد و اگر فضای مناسب برای حل بحران ریاست جمهوری وجود داشته باشد ،فقط چند ماه نیاز است.دوم باید منتظر ماه آگوست آینده باشیم تا ببنیم در منطقه چه اتفاقی می افتد،انفجار و جنگ منطقه ای یا راه حل سیاسی واقعی که همه پرونده ها را با هم شامل می شود.از روی خبث از او پرسیدم که کدام را بیشتر محتمل می داند؟سکوت کرد و جوابی نداد اما من احساس کردم که مورد نخست را محتمل تر می داند یعنی انفجار نظامی بزرگ؛البته بدون آنکه وی این را به صراحت بگوید.
هشدار رسمی آمریکا به آمریکایی ها برای ترک فوری لبنان تاکیدی بر این است که انفجار در پیش است و درنگ کردن «نبیه بری»رئیس پارلمان لبنان برای پذیرش دعوت عربستان سعودی برای دیدار از ریاض که «عواض عسیری»سفیر عربستان در بیروت به وی تحویل داد در چارچوب همین بدبینی هاست.ورشکستگی بیشتر موسسات رسانه ای و اقتصادی الحریری و ناتوانی شان در پرداخت حقوق کارمندانشان به مدت چند ماه معناهای زیادی برای لبنان و عربستان دارد.
با وجود تمام چیزی که ارائه شد غذاخوری ها و قهوه خانه ها و کافه های لبنان از مشتری ها استقبال می کنند و هواپیماهایی که از مکان های مختلف جهان به این کشور می آیند همچنان به تخلیه کردن مسافران زیاد در این کشور ادامه می دهند و هر از چند گاهی دشداشه شهروند حاشیه خلیج فارس و چفیه قرمز دیده می شود و کشور بدون رئیس جمهوری و با دولت انتقالی موقت بهتر از حالتی که اگر رئیس جمهوری داشت به راه خود ادامه می دهد و هیچ کس پاسخی به رازی که آن را تفسیر کند ندارد اگر چه احتمال بارز و جواب این است:نبوغ ملت لبنان و قدرت بالای لبنانی ها در همزیستی و همه شرایط دیگر است. با این وجود،پرسشی که همه لبنانی ها از تو می پرسند این است:استاد نظرت چیست آیا راه حلی وجود دارد،اوضاع ما را چگونه می بینی؟
