به گزارش تابناک کرمان، بررسیهای کارشناسی مستمر از درههای تنگل راور، شریف آباد راور، دهنه غار، دره خرشکی، دره کوهپایه، دره فوسکی، دره حرمک، دره نسک، دره هتراءاندوهجرد، دره آبشار راین، دره گیشیگان، دره حسین آباد راین، دره گروه راین، دره خوروئیه راین، دره وامق آبادکوهپایه، دره سرآسیاب شش، دره چترود، دره قناتغستان، دره محی آباد، دره بلوچی و نیز کلیه درههای سطح شهرستانهای استان همه و همه نشان میدهند، که مطالعه و طراحی طرحهای سدخاکی، در جهت ساماندهی آبهای دائمی، قنوات و یا جریانات سطحی انجام نشده است.این بحران ناشی از نادیده گرفتن امکانات وپتانسیلهای بالقوه استان است؛ که روز به روز به طبل کمبود آب، خشکسالی، انتقال آب از سایراستانها محکم و محکمتر کوبیده میشود.وقتیکه نتوانستهایم در هر نقطه از استان که قنات مؤثری وجود دارد با کارشناسی دقیق معایب آنرا شناسای و برطرف نماییم و تازه در بعضی از قنوات مشکلی هم به مشکل قنوات اضافه نمودهایم، زمانیکه حفاظت و حراست و بهرهبرداری از قنوات منطبق برتحولات پیشرفت علم و دانش آب و آبیاری و باشرایط روز هماهنگ نشده است، به فرض اینکه آبی هم از جایی به استان کرمان منتقل نماییم، چگونه به مظهر هرقنات منتقل مینماییم. و به زندگی در هر روستا رونق و تداوم میبخشیم. به عبارت دیگر میتوان زندگی روستانشینی در مجاورت منابع آبی که صدها سال قدمت دارند را تعطیل و آنها را به مکانهایی که عبور آب فرضی و تخیلی جریان مییابد کوچ و تمدنهای جدید تشکیل داد؟
اینجاست که بایستی با صراحت اعلام نمود, که مسئولینی که در پی تأمین آب از بیکرانهای دور برای استان کرمان هستند، یا از علم تأمین آب در استان کرمان شناخت و آگاهی ندارند. و یا اینکه متأثر از افرادی هستند که آنها را به گمراهه سوق میدهند.
اصالت شهروندی و شهرنشینی همراه با علم کارشناسان و متخصصین آب حکم میکند که به موارد ذیل بهاء بدهیم؛
1ـ شناسنامهدار نمودن کلیه قنوات دائر استان، ارزیابی کارشناسی هرقنات، شناخت معایب ونارسانیها و برنامهریزی برای احیاء ومرمت آنها با توجه به معیارهای کارشناسی وامکانات روز. برای مثال وقتیکه طول قناتی 24 کیلومتر هست و از این طول تنها شش کیلومتر آن بخش تران، یا تولید زه آب مینماید، ضرورت دارد که این آب در طول هجده کیلومترکه فقط آبرا به مزرعه هدایت مینماید؟ و در جهت تلفات آب و خسارت و خرابی و به دنبال آن هزینه بر میباشد، یا اینکه با توجه به شیب و متأثر از امکانات روز هیجده کیلومتر را با لوله به مزرعه هدایت نماییم.
2ـ دخالت دادن مقنیهای کهنهکار ومیرابها برای احیاء و مرمت قنوات و حذف پیمانکاران غیربومی و نیروهای غیرمسئول.
3ـ بهاء دادن به نوکنی و احداث دستکهای جدید برای هرقنات به منظور تولید بیشتر آب.
4ـ برنامهریزی برای احداث طرحهای آبخیزداری در بالادست مادر چاه قنوات برای ذخیره نمودن آبهای سطحی و افزایش آبدهی هرقنات.
5ـ شناسایی، مطالعه و اجرای سدهای خاکی در هر دره به منظور مهار بخشی از آبهای سطحی که وسیله خسارت و خرابی میگردند.
6ـ احداث سیستمهای پخش سیلاب گسترده برای تزریق مصنوعی بیشتر آبهای سطحی.
7ـ بهاء دادن به سیستم انتقال آب.
8ـ بهاء دادن به سیستمهای آبیاری تحت فشار.
انتهای پیام/حسن اشرفگنجویی