امروز جمعه 20 بهمنماه بهاتفاق برادران، خواهران، عموزادگان و دامادها و خانوادههای آنها راهی جنگل روستای زویرچری در شمال شرق ملاثانی شدیم. این جنگل که به همت و درایت دکتر علی کاشانی رئیس اسبق دانشکده ملاثانی (یاد او گرامی باد، ایشان هماکنون در آلمان بسر میبرند) در قبل از انقلاب اسلامی و جهاد سازندگی بعد از انقلاب اسلامی برای تثبیت شنهای روان ایجادشده است؛ محیط سرسبز با درختان زیبایی در میان مزارع گندم، جو و صیفیجات روستاهای زویرچری و فلیحی که به شیوه باران مصنوعی آبیاری میشوند؛ در فصل زمستان و بهار پذیرای هزاران گردشگر از اهواز و شهرهای مجاور شده است.
متأسفانه برخی از هموطنان بدون توجه به این محیط زیبا که موردعلاقه و سفر مردم است؛ پس از تفریح و خوردن غذا، سفرهها و بطریهای نوشابه پلاستیکی خود را در محیط رها کرده و این منطقه را بهشدت آلوده کردهاند.
ما در هر بار مسافرت، یکی از اعضای خانواده را بهعنوان شهردار تعیین کرده و او با همکاری سایرین خصوصاً نوجوانان نسبت به جمعآوری زبالههای تولیدشده اقدام میکند. امروز سرکار خانم ثریا منصوری کارگر (خواهر همسرم) شهردار سفر یکروزهی ما بود. او با مدیریت و تدبیر خود تمام زبالههای محیط چه زبالههایی که از قبل بوده و چه زبالههایی که ما تولید کردیم را جمعآوری کرده و در کیسههای تجزیهپذیر یا دوستدار طبیعت گذاشته و در برگشت در سطل زبالهی شهرداری تخلیه کردیم.
امروز فرصتی برای ما بود که ورزشی و تفریحی و غذایی بر سر سفرهای که به همت همهی بستگان تدارک دیدهشده بود را به شادی و نشاط بگذرانیم. سایهی مادرانمان بر سرمان بود و فرزندانمان و خصوصی نوه عزیز و دوستداشتنی ما «امیرعلی نجار» خوشحال بودند. به محیطزیست آسیبی نرساندیم. شکر گذار نعمتهای الهی بودیم و برای کشاورزان و دامداران روستاها و برای همهی کسانی که این محیط زیبا را ایجاد کردند دعا کردیم.
اما بهراستی ما را چه شده است که علیرغم تأکید دین مبین اسلام و سوگندهای مکرر خداوند تبارکوتعالی به مظاهر طبیعی و زیست بشری در آیاتی نظیر: «سوگند به آسمان و به ستاره صبح، سوگند به آسمان بارانزا و به زمین بر شکفته از گیاه» (سوره طارق)؛ «سوگند به سپیدهدم، سوگند به شبهای دهگانه و به جفت و یگانه» (سوره فجر)؛ «سوگند به شهر که تو در آن ساکنی» (سوره بلد)؛ «سوگند به خورشید و ماه چون از پی آن درآید و بهروز چون زمین را روشن گرداند» (سوره شمس)؛ «سوگند بهروز و شب و آنکه نر و ماده را آفرید» (سوره لیل)؛ «سوگند به روشنایی روز» (سوره ضحی)؛ «سوگند به انجیر و زیتون و کوه سینا» (سوره تین) ... ما کفران نعمت میکنیم. نسل ما، نخستین نسلی است که توانایی بارها و بارها نابود کردن سیاره زمین را دارد. ما تنها گونهای هستیم که قادر به انقراض نوع خود میباشیم. رفتارهای زیستمحیطی ما با دین و آیینمان سازگاری ندارد. این رفتارها نوعی خودکشی اجتماعی است.