مروری بر نطق انقلابی آیت الله خامنه ای در جلسه تاریخی عزل بنی صدر در مجلس
آیت الله خامنه ای: بنی صدر می گفت به امام اطلاعات غلط می دهند
بیشك چهرهی منور و شخصیت والای معنوی و روحانی و هوشمندی و قاطعیت امام خمینی سنگینترین وزنهی انقلاب و جمهوری ماست. حضور مردم در صحنه وزنهی عظیم دیگری است كه دشمن را مأیوس میكند و نظام جمهوری اسلامی صحنهی اقدام و مجاهدت امام و امت است. هماكنون آیا كوشش عمدی یا سهوی در بیقدر كردن این عظمتها به چه تعبیر میشود؟ به خیانت یا عدم كفایت؟ فعلاً ما به دومی اكتفا میكنیم.
بیشك چهرهی منور و شخصیت والای معنوی و روحانی و هوشمندی و قاطعیت امام خمینی سنگینترین وزنهی انقلاب و جمهوری ماست. حضور مردم در صحنه وزنهی عظیم دیگری است كه دشمن را مأیوس میكند و نظام جمهوری اسلامی صحنهی اقدام و مجاهدت امام و امت است. هماكنون آیا كوشش عمدی یا سهوی در بیقدر كردن این عظمتها به چه تعبیر میشود؟ به خیانت یا عدم كفایت؟ فعلاً ما به دومی اكتفا میكنیم.
اكنون به شاهكارهای آقای بنیصدر در این مورد توجه كنید. در مصاحبه با مجلهی «لوماتن» خبرنگار میپرسد آیا امام خمینی از این وضع نگران نیست؟ بنیصدر: «چرا. مسلماً من به او نامه نوشتهام و در اینباره با او صحبت كردهام. امام فقط به اخبار و اطلاعاتی كه دریافت میكند و طبق طرز فكر خاص خود عمل میكند. از آنچه میبینیم و تجربهای كه در عمل به دست میآورم، این نتیجه حاصل میشود كه امام با واقعیت تماس مستقیم ندارد. شاید هم عقیده دارد كه اگر از تمام این مسائل سخن گفته شود، مردم ناامید خواهند شد.
در مصاحبه با «میدل ایست» هم دربارهی محدود بودن اطلاعات امام مطالبی هست كه البته این مصاحبه، از مصاحبههای مفصل و تكاندهنده است. در این مصاحبه، دو بار دربارهی امام صحبت میكند و هر دو بار میگوید كه به امام اطلاعات نادرستی میدهند. در این تعبیر ایشان، امام یك فرد سادهای است كه آنجا نشسته است، میروند و به او خبر میدهند و ایشان هم بر طبق آن خبرها نظر میدهند. -تاریخ این مصاحبه 8/1/1360 است.- در بخش دیگری از همین مصاحبه دربارهی نظام جمهوری اسلامی، آقای بنیصدر میگوید: «قبلاً، یعنی در دوران شاه، لااقل دورنمایی وجود داشت؛ دورنماهای تمدن بزرگ، امروز حتی این هم وجود ندارد.»
در بخش دیگری از همین مصاحبه دربارهی حضور مردم در صحنه میگوید: «لطیفهای در ایران جاری است؛ طالقانی از بهشت تلگرامی به امام خمینی میفرستد كه من در بهشت با شاه ملاقات كردهام، اما از شهیدان انقلاب خبری نبود.» بنیصدر اضافه میكند: «این وحشتناك، ولی گویا و پرمفهوم است.» من از ملت ایران میپرسم آیا در ایرانِ شما چنین لطیفهای هست كه مضمون آن بیایمانی به خون شهدای انقلاب و در مقابل، ایمان به شاه یعنی قاتل این شهدا باشد؟ آیا این لطیفه را ذهن بیاعتقاد آقای بنیصدر به انقلاب و خونهای شهدای انقلاب نساخته و نپرداخته است؟