به گزارش تابناک به نقل از ایسنا، حسین محمدرضایی اظهار کرد: رودخانه سولگان از سرشاخههای کارون در خاک استان اصفهان است که سرچشمه آن در شهرستان سمیرم قرار دارد، اما مزارع و باغات آن شهرستان در حال خشک شدن است، ولی کسی مجاز به برداشت آب از این رودخانه نیست!
وی افزود: در 21 مردادماه 1393 وزارت نیرو طرح انتقال آب از رودخانه سولگان به ظرفیت 175 میلیون مترمکعب در سال را به دشت رفسنجان برای تعادل بخشی باغات پسته تصویب کرد، در صورتی که تعادل استان مبدا باید برقرار باشد، اما هیچ جایی از استان اصفهان دارای تعادل نیست.
رییس انجمن حمایت از کشاورزان شهرستان اصفهان ادامه داد: قرار است با احداث سدی در استان چهارمحال و بختیاری سالانه 342 میلیون متر مکعب آب از منابع شهرستان سمیرم به استانهای چهارمحال و بختیاری و کرمان منتقل شود که حدود 12 درصد آن در بخش شرب و مابقی نیز به عنوان مصارف کشاورزی و نیز برای تعادل بخشی دشت رفسنجان برای باغات پسته مصوب شده است.
محمدرضایی خاطر نشان کرد: طبق قوانین و مقررات ملی و معیارهای سازمانهای بین المللی همانند سازمان جهانی یونسکو برای طرحهای انتقال آب بین حوضهای باید مواردی در نظر گرفته شود.
وی تصریح کرد: در دنیا انتقال آب بین حوضهای به عنوان یک مسئله مهم و با حساسیت مورد طرح و بررسی قرار میگیرد که بنا بر دلایل اقلیمی و شرایط خاص توپوگرافی در مناطق مختلف با توجه به رشد علم و تکنولوژی، آب را از مناطق پر بارش و کم جمعیت به مناطق کم بارش و پر جمعیت از روشهای مختلف و با استفاده از سازههای انتقال آب همانند کانالها، لولهها، قناتها، تونلها و … ضمن رعایت قوانین منتقل میکنند.
رییس انجمن حمایت از کشاورزان شهرستان اصفهان افزود: با توجه به مقررات موجود در کشور و سازمانهای بین المللی همانند یونسکو، هشت شاخصه در جهت اجرای طرحهای انتقال آب مورد تائید و تصویب قرار گرفته است.
محمدرضایی درباره این شاخصهها، گفت: حوضههای مبداء و تامین کننده آب نباید مشکل کمبود آب داشته باشند، حوضههای مقصد باید نهایت صرفه جویی و بهره برداری را کرده باشند و تمام راههای جبران کسری آب را در حوضههای خود اعمال کرده باشند، در طرحهای انتقال آب بین حوضهای باید تمام مسائل و نکات علمی، فنی، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی در حوضههای مبداء، مقصد و در حد فاصل آنها رعایت شده باشد، روشهای انتقال آب و سازههای مورد استفاده و پیش بینی شده، خسارتی را به حوضههای مبداء وارد نکند.
وی درباره چهار شاخصه دیگر،ا فزود: حوضههای مقصد و مبداء باید برنامه جامعی را تدوین و اجرا کنند تا حوضههای اصلی آبخیز تقویت شده و از حیز انتفاع خارج نشوند و همچنین طرحها و پروژههای زیربنایی و نیازمند آب به محل سرشاخهها و حوضههای آبخیز منتقل شوند، درآمد حاصل از انتقال و فروش آب، بین حوضههای مبداء و مقصد به طور عادلانه تقسیم شود و آخر اینکه دیدگاهها و مدیریتهای اعمال شده باید فراملیتی باشند و از دخالت دادن مسائل سیاسی جلوگیری به عمل آید.
این عضو کمیته آب ذیل مجمع نمایندگان استان اصفهان گفت: در سالهای اخیر بخش قابل توجهی از مزراع غرب تا شرق زاینده رود خشک شده و حتی این معضل برای دشت شهرضا و جرقویه نیز ایجاد شد، وقتی در استان اصفهان آب مازادی وجود ندارد به چه دلیلی باید برای پسته کاری رفسنجان آب منتقل شود.
محمدرضایی خاطر نشان کرد: اگر استان اصفهان در تعادل بود طرحهای انتقال آب از تونل بهشت آباد، دریای مازندران و خلیج فارس مطرح نمیشد.
وی یادآور شد: با بخشی از آب روخانه سولگان علاوه بر جلوگیری از خشک شدن باغات سمیرم، می توان دشت شهرضا، دشت جرقویه و شرق اصفهان را هم نجات داد و از بار سنگینی که بر دوش زاینده رود است کاهش داد.
رییس انجمن حمایت از کشاورزان شهرستان اصفهان با انتقاد از رفتار دوگانه مسوولان و نمایندگان استان خوزستان تصریح کرد: انتقال آب از سرشاخههای کارون برای احیای زاینده رود با مخالفت و آن همه جنجال مواجه شد و در عمل با توقف پروژه بهشت آباد رسید.
محمدرضایی افزود: در حال حاضر انتقال آب از سرشاخههای کارون واقع در شهرستان سمیرم به دشت رفسنجان با هیچ نوع مخالفت مردمی و نیز دولتمردان خوزستانی و استان همجوار مواجه نشده است، اما هر وقت صحبت از نجات زاینده رود میشود، شبانه روز فریاد اعتراض سر میدهند.
وی با تاکید بر اینکه عدهای با انجام برخی اعمال، اصفهان ستیزی به راه انداختهاند، یادآور شد: البته استاندار اصفهان و مجمع نمایندگان استان اعلام کردهاند که تسلیم اجرای طرح انتقال آب به رفسنجان نمیشوند و پیگیر توقف آن هستند.