فریدون بابایی در مصاحبه با تارنمای خودی اظهار داشته است مردم امروز به نفر و فرد رای داده اند و این نفرات باید توانایی انتخاب شهردار را داشته باشند.
این جمله به تنهایی کافی است تا به عمق تفکرات سیاسی جناح وی پی ببریم. او که در مورد عدم معرفی شهردار آتی تبریز از دل 6 نامزد نهایی در حال گلایه بود ناخودآگاه آنچه نباید رو می شد را با صدای بلند داد زد.
برای نقد و بررسی این مدل نمایندگی مردم در شورای شهر نیازمند طرح و دعوای چندان پیچیده ای نیستیم صرفا می توان از آقای بابایی پرسید اگر مردم به نفر رای می دهند چرا برای اینکه در لیست اصولگرایان قرار بگیرید تلاش می نمودید.
البته بابایی و همکاران وی می دانند چه می گویند . هدف آنها تحقیر موفقیت اصلاح طلبان در انتخابات 29 اردیبهشت است. همچنانکه او و اذنابش برای باقی ماندن نجفی شهردار سابق تبریز ، تلاش های بسیاری نمودند اما وقتی موفق به جلب حمایت همکاران غیراصولگرای خود در شورای پنجم شهر نشدند بنا را بر این گذاشتند تا رقیب سیاسی را به دام این جمله معروف بکشانند. شورا مگر جای سیاسی است؟
این دوستان بنا را بر آن دارند تا از این آب گل آلود ماهی سیاسی خود را بگیرند. این جمله معروف را در کنار ادعای فریدون بابایی می توانیم تفسیر کنیم. او به زبان بی زبانی می گوید هرچند شرایط وفق مراد ما نیست اما نباید به نفع رقیب هم باشد. بنا براین اصلاح طلبان ابتدا باید بدانند که مردم به فکرو اندیشه آنها رای نداده که شاخص انتخاب شهردار هم نزدیکی به آن فکر باشد بنابراین یک اصولگرا هم می تواند شهردار آتی تبریز باشد. نکته دوم اینکه اگر اصلاح طلبان دنبال این نخود سیاه سیاسی بروند که شوار جای سیاسی بازی نیست ، امثال بابایی می توانند با طرح ادعاهایی مانند این جمله که(( تنها متخصص مسائل شهری شورا من هستم)) ظرفیت انتخاب شهردار را به نفع خود بالفعل کنند.
البته اگر بازهم از ایشان بپرسید که آیا به این گفته خود عمیقا اعتقاد دارید که مردم به فرد رای داده اند یا نه ؟
شاید لازم باشد این نکته گوشزد شود که اگر مردم به فرد رای می دادند و نه جریان ، امروز کاندیدای مستقل انتخابات یعنی آقای رییسی رییس جمهور بود نه روحانی که کاندیدای صد درصدی اصلاح طلبان و اعتدالیون بود.