تابناک رضوی: این روزها بیش از همیشه مشهدیها دلشان تنگ است!
غربت غریبالغربا را این شبها که کرونا حرم را از ما گرفته بیشتر درک میکنیم که چه ناشکر بودیم و کملیاقت از درک بحر رحمت رئوفی که کنارش بودیم!
هرچند شاید طبیعی باشد که قدر همسایگی امام رضا را ندانستیم
چون غرق نعمت بودیم!
مگر قدر نعمت اکسیژن را انسان میداند؟!
فردی که تنگی نفس و آسم دارد قدر این هوای مطبوع را میداند که اگر اسپری تنفسی نداشته باشد شاید بمیرد!
تو قدر آب ندانی که در کنار فراتی...
البته که قُرب مادی و نزدیکی فیزیکی برای شیعه امام بودن کافی نیست و ایکاش نزدیکیمان نزد امام معنوی هم باشد!
اما دلتنگی را چه کنیم!؟
حس حسرت حرم را...
سفره ضیافت خدا گسترده است و در این پگاه بندگان مخلص خدا و گاه اجابت دلدار باز هم حرم یار را راهی نیست! که مبادا کرونا! درحالیکه فرهنگستان پزشکی به صراحت احتمال وجود ویروس را در حرمین کمتر از بسیاری دیگر از اماکن دانست!
بخصوص با تاکید تولیت آستان قدس رضوی بر رعایت پروتکلهای بهداشتی...
امام رضالازم شدهایم بشدت!
اینقدر نگویید که مهم نزدیک بودن دل است که هست!
نگویید که مهمتر از در حرم بودن، محرم شدن و در حریم یار بودن است که هست!
درست است که درست است که "بُعد منزل نبود در سفر روحانی" اما برای ما که بد و خوبمان خانهزاد و زاده ولایت عشق هشتمایم و زیرسایه خورشید قد کشیدیم و قدر و قرار گرفتیم این حرفهای راست فقط دلخوشکُنک موقت است!
استامینوفن که نمیشود علاج روح و روان بیمار رو به قبله!
حاذقترین حکیم و طبیب را در دسترس داشتیم که دارالشفایش شنوای درد دل ریش ما در هر زمان بود بینوبت!
آشنای سلطان عالیجاه و ثروتمندی بودیم که گفته بود به گاه گرفتاری بیایید و سهم خودتان را از خزانه و گنج دربار بردارید!
هنوز هم همه ایرانِ امام رضا (ع) دلشان زائر مشهد است و مجاوران آقا هویتشان زیارت !
همیشه و همهجا پشتمان گرم است به همشهری رئوف و پیشوای عطوف!
دلتنگیم! این روزها و در نورباران رحمت خدا و پای خوان کرم کریم عالمین بیش از همیشه دوران، حرملازم شدهایم!
مشام جانمان انگار حتی شمیم گلهای قالیهای حرم را هم میطلبد تا تازه شود!
ای کاش دلم شبیه گنبد میشد/
عالم همگی شبیه مشهد میشد/
ای کاش دلم شبیه یک فرش فقط/از داخل صحنهای او رد میشد...
این روزها، ضربان قلبمان به ضریح نیازمند است!
کبوتر دلمان در قفس سینه اسیر یک نفس کشیدن در صحن ثامنالحجج است!
صد مرده زنده می شود از لطف دائمت/
در صحن با صفای تو یا ایها الرئوف /
دلخوشیم به دست بر سینه گذاشتن و یک کلام: سلام