اساسا مخاطب ایرانی کمتر به یک فیلم کوتاه اینقدر توجه میکند که به باهر توجه نشان داده است. دلایل متعددی را می توان برای توجه تماشاگران ایرانی به این فیلم کوتاه 25 دقیقه ای برشمرد که تعدد چهره های شناخته شده در آن یکی از آنهاست.
حسن آخوند پور این موضوع را تایید میکند و میگوید: «اگرچه «باهر» یک فیلم کوتاه 25 دقیقهای است اما کوتاه بودنش به هیچ عنوان باعث نشد که به آن نگاه یک فیمل کامل را نداشته باشیم بنابراین به اندازهای که برای یک فیلم باید و شاید روی انتخاب بازیگر حساسیت داشتیم. به عنوان مثال من از ابتدا خانم کرامتی مد نظرم بود و به سرعت هم با ایشان به تفاهم رسیدیم.»
او درباره فیلم نامه این کار میگوید: «ابتدا که فیلم نامه را خواندم با توجه به اینکه هیچ دیالوگی نداشت تجربه خاصی برایم بود از طرفی احساس میکردم نویسنده در نگارش آن بسیار آزادانه عمل کرده است من هم احساس کردم که میتوانم به همین میزان در ساخت فیلم آزاد باشم.»
بی دیالوگ بودن «باهر» یکی از دلایلی ست که آن را خاص می کند. آخون پور در این باره میگوید: «با توجه به اینکه «باهر» یک فیلم کوتاه بدون دیالوگ است، موسیقی در آن از اهمیت بسیاری برخوردار بود. در واقع این موسیقی است که به کمک تصویر، داستان را بیان میکند و خوشبختانه کارن همایونفر موسیقی قابل توجهی برای این فیلم ساخته است. در مجموع می توان گفت که این فیلم یک اثر خاص با مخاطب خاص است البتهای حرف به این معنی نیست که همه نمیتوانند از آن لذت ببرند بلکه نگاه خاصی را طلب میکند.»