معلولان در حال سقوط به اولویت دسته دو مسئولان اصفهان!

به گزارش تابناک اصفهان، در سالهای اخیر مردم اصفهان شاهد آن بودند که تیم های اصفهانی گاه گاهی با مخاطرات زیادی روبه رو می شدند. مثلاً ذوب آهن چند باری تا مرز سقوط پیش رفت و به یمن شانس یا حل بحران توانست خود را از این خطر نجات دهد.

اما حالا کم کم مردم اصفهان باید شاهد سقوط معلولین به دسته ی دو اولویت های مسئولین استانی هم باشند. اگر نگاهی اجمالی به جلسه امروز شورای شهر اصفهان بیندازیم با خطر سقوط معلولین که در میان هیاهو های خبری گم می شود و از پس نجواهای افراد بدون معلولیت نیز خبری از آن شنیده نمی شود، مواجه می شویم.

سخنرانی کریم نصر اصفهانی و علیرضا نصر اصفهانی دو عضو شورای شهر اصفهان خود دلیلی بر این مدعای ماست. کریم نصر اصفهانی در طراحی برنامه پنج ساله شهر و استان اصفهان به معلولین هم اشاره می کند ولی در کجا و کی؟.

در آخرین رده های جدول و در جایی که گویا دیگر آیتم های مهم و اثر بخش در ساخت فضای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی شهر به پایان رسیده و وقت آن است که به نکته ای نه چندان مهم اشاره شود.

همچنین دیگر همتای او علیرضا نصر اصفهانی نیز در بر شمردن ویژگی های یک شهروند مسئولیت پذیر و علاقه مند به پیشرفت و توسعه کشور و جامعه خود پس از بر شمردن موارد بسیار همچون سلام کردن و پیشی گرفتن در آن، خنده رو بودن، نریختن زباله وجدا سازی بازیافت های شهری از یکدیگر، تماس با سامانه 137 و ... در دوازدهمین مورد اشاره ای به معلولین هم می نمایند. آن هم پس از بیان این که یک شهروند خوب کیست که در امور خیر مشارکت می کند و بدون هیچ منتی به همنوعان خود کمک می کند.

عجیب است که پس از اعلام آمار های تکان دهنده جهانی و بومی کشورمان که نشانه ای از حضور 15 درصدی معلولین در جامعه دارد. همچنان معلولین آنقدرها هم به چشم نمی آیند و حقوقشان حتی در حد سلام کردن یا تماس گرفتن با سامانه 137 در اولویت یک شهروند کامل به حساب نمی آید.

حتی اگر آمار معلولیت در اصفهان را 10درصد هم حساب کنیم یعنی حدود دویست هزار نفر در این شهر با معلولیت دست و پنجه نرم می کنند در حالی که شاید ما بسیاری از آنان را نشناسیم و برای حل مشکلاتشان چاره اندیشی هم نکرده باشیم. حالا بهتر متوجه می شوم که چرا پس از بارها که به مذاکره با صدا و سیما استان پرداختیم نتوانستیم آنان را مجاب کنیم که برای معلولین برنامه ای با مشارکت خودشان ساخته شود. چرا که شاید هم ساخت این برنامه ها در اولویت چند دهم این نهاد باشد.

حالا می فهمیم که چرا حتی شرکت اتوبوسرانی هنوز هم به حقوق معلولین در مناسب سازی خطوط و وسایل نقلیه اش توجه نکرده و حتی در صدد گویا سازی اتوبوس های خود نبوده یا مانیتوری برای ناشنوایان نصب نشده تا بتوانند از آن برای تشخیص ایستگاه مورد نظر استفاده کنند.

شاید اولویت اتوبوسرانی هم سلام کردن رانندگان به مسئولین باجه های بلیط باشد و یا بوق کش کردن دیگر رانندگانی که جلوی آنها میپیچند تا ایجاد فضای امن برای معلولین!.

و حالا شاید می فهمیم که چرا پست، بسته های مهر شده مرتبط با معلولین را گاه گاهی باز میگرداند، شاید اولویت پست هم ایجاد صف های طولانی است تا در این صف ها مردم بیاموزند که نباید زیاد کاغذ هدر بدهند و نامه های طولانی بنویسند و در نهایت زباله کمتری تولید کنند تا هم وقت خودشان کمتر در این صف ها گرفته شود هم کار بازیافت راحت تر شود!.

و یک تذکر به علیرضا نصر اصفهانی: لطفا واژه خیریه را از واژه معلولیت تفکیک کنید. انجام وظیفه شهروندی انجام کار خیر نیست. وقتی شهروندی به معلولی کمک می کند مثلاً از روی صندلی مخصوص به وی در اتوبوس بلند می شود تا وی بنشیند، ترمز اتومبیلش را فشار می دهد تا معلول از خیابان عبور کند، زبان اشاره را تا حدی می داند تا در برخورد با ناشنوایی بتواند او را یاری کند، در محیط اداری وی را همراهی کرده و یا اگر فضای اداره امکان تحرک را از معلول میگیرد خود در جهت حذف موانع و یاری وی به پا میخیزد. امر خیری در میان نیست بلکه وظیفه انسانی خود را انجام داده و همانگونه که خواهان اجرای حقوق خود از طرف جامعه میباشد پس به حقوق معلولین هم احترام می گذارد.

بله معلولین در حال سقوط به دسته دو اولویت های مسئولین هستند درحالی که تا کنون که در دسته اول هم بودند چندان سود نمی بردند ولی از امروز به بعد شاید حق خارج شدن از خانه و حتی داخل شدن به خانه را نیز از دست بدهند و هر گونه رویارویی با یک معلول همچون پاسخ گویی به سلام وی یا فروش یک بستنی به او هم انجام کار خیری به حساب آید که او باید شکر گذار آن باشد.

امید که معلولین اصفهانی هم همچون ذوب آهن شانس بیاورند یا فکری برای حل بحران تیمی آنها شود!.