شما تصور کنید یک کاربر ساده هستید و وارد یک فروشگاه آنلاین شده اید (نمی گویم بازار ایران) و می خواهید یک نوت بوک بخرید. برندها و مدل ها را چک می کنید و به چند مدل می رسید.در بین این چند مدل مشخصات را چک می کنید و در بخش فضای ذخیره سازی با گزینه ای به نام حافظه خشک رو به رو می شوید که برایتان عجیب است.
برای همین آن را به عنوان گزینه ای در ذهن خود نگهش می دارید و از آن استفاده می کنید چون ان را در یک منبع رسمی دیده اید که برای خودش اعتباری دارد! ممکن است آن را به افراد دیگری هم بگویید و دیگران هم به افراد دیگر. اما به طور حتم خود شما هم نمی دانید که چطور دارید یک مورد غلط را ملکه ذهن خود و دیگران می کنید. وقتی وب سایت ها حتی دلشان نمی خواهد از عبارت SSD یا solid-state drive استفاده کنند و براحتی یک معادل کاملا غلط به نام داریو خشک را جایگزینش می کنند نباید به حال بازار فناوری زار زد. وقتی هزاران بار هوار میزنی SSD هارددیسک نیست! اما می بینی بسیاری در وب سایت خود می نویسند هارددیسک اس اس دی و حتی شرکت هایی که مدعی دانش و تجربه بسیاری هستند در خبری که برای وب سایت ها ارسال می کنند باز هم این عبارت غلط را به کار می برند و اگر دقت نکنی ممکن است خودت هم با انتشار آن خبر به این موضوع دامن بزنی باز هم نباید زار زد. یا وقتی که می بینی در وب سایت به اصطلاح شناخته شده ای در بررسی تلویزیونی میزان Refresh rate با هرتز برق مرتبط می شود و گفته می شود هرچه هرتز بالاتر باشد این عدد در تلویزیون هم بالاتر می رود! به نظرم باید سر به بیابان گذاشت. می دانید چرا ما داریم کج میرویم چون می بینیم کج بودن بهتر از راست بودن است. منفعتش بیشتر است سود دارد برایمان. مهم زدن و رفتن است. وقتی شرکت ها خودشان دانش کافی ندارند و همه چیز را از دیدگاه غیر علمی خود می سنجند و مبنای ارزیابی آنها معیارهای کیلویی است که متاسفانه هر روزه بدعت گذاشته می شود این طور می شود که اطلاعات کیلویی هم تقدیم مردم می شوند و وقتی هم می گویی چرا این طور است می گویند مهم نیست که چه مطلبی می نویسی و کیفیت فنی و علمی مطلب چطور است. مهم آن است که فقط می نویسی اما چگونه اصلا مهم نیست. واقعا باید متاسف بود برای بازاری که مبنای ارزش گذاری علمی آن وجبی است و تنها چیزی که مهم نیست کاربر است.
منبع:شفاف