به گزارش تابناک کرمان، اولین واحدی که می‌توان در آن بحث رونق تولید را مطرح نمود، روستا است، آنجا که اهالی و یا ساکنین آن شرایط را برای تولید محصولات کشاورزی، لبنی، قالی‌های دست‌باف و ... فراهم می‌نمایند.
پایه رونق تولید در روستاها آب است، آبی که بنیان روستا را نهادینه نموده و در آن زندگی معنی شده است. آب روستاها عمدتاً وسیله قنوات تأمین می‌شده، و هنوز هم قنات مبنی جنب و جوش آنها برای کشت و کار، دامداری ، و ... می باشد. به سراغ قنوات روستاها به منظور رونق بخشیدن به تولید می رویم، قنوات را که ماحصل کار و کوشش پدرانمان ازقرن‌ها قبل هستند می‌بینیم که با چه برنامه‌ریزی و فعالیتی آنها را به دقیق ترین شکل ممکن آنهم در عصری بدون ابزار کارکافی درآورده‌اند. امروزه از نعمت پیشرفت فن و تکنولوژی برخوردار نشده و قدمی برای حفاظت و نگهداری از آنها آنطور که احیاء و مرمت قنوات می‌طلبد کسی برنداشته است. پس گام اول برای رونق تولید در هر روستا برنامه ریزی برای احیاء و مرمت قنوات می باشد.
ضعف و بی توجهی و برنامه‌ریزی برای به روز نمودن قنوات را چگونه می توان از فرم نهان آشکار نمود؟ تا بعنوان اساسی‌ترین مسئله تأمین آب مطرح و برای بهاء دادن آن دولت‌ها اقدام نمایند. چرا ارزش و اهمیت قنوات در فرهنگ اجتماعی ما به شیوه‌ای تعریف نشده تا بی‌تفاوتی‌ها نسبت به این روش کارآی تأمین آب به کار و فعالیت برای بازسازی قنوات تبدیل گردد؟ سئوال اینجاست که به تناسب رشد علم و دانش، برای پیشرفت ابزارکار و تکنولوژی چه تحولی در امر قنات و قنات‌داری انجام داده‌ایم؟ که بتوان بر مبنای آن رونق تولید را معنی نمائیم؟ رونق تولید تنها با شعار آنهم از طرف سازمان‌های مجری رونق تولید هرگز تحقق نمی‌یابد. آیا برای وزارت جهاد کشاورزی قنوات بعنوان بنیادی‌ترین منبع تأمین کننده آب در روستاها تعریف شده است؟ این وزارتخانه با اعتبارات ویژه‌ای که هر ساله برای قنوات تحت عنوان طرح ملی اخذ می‌نماید، در استان کرمان حتی به اندازه پنج درصد کار مفید انجام نداده است.
وقتی که پایه تأمین آب در روستاها با چنین لنگشی مواجه می باشد چطور می توانیم رونق تولید را نهادینه نمائیم. حالا که تئوری چاه بجای قنات مطرح شده و بدینوسیله به پرونده پررونق‌ترین قنوات را برای همیشه بسته و آنرا بایر نموده و چاه هم پس از مدت زمانی با محدودیت آب سفره‌های زیرزمینی مواجه و خشک شده است، نمی شود به تولید رونق بخشید. در اینجا نیاز به تحولی فوق العاده بنیادی می‌باشد، و آن برنامه‌ریزی و متمرکز شدن از طروق اصولی برای جلوه بخشیدن به کار قنات و قنات داری است. با این محور می‌توان بحث رونق تولید را با متمرکز نمودن روستائیان در محل زندگیشان تشویق و رونق تولید را معنی نمود.
خانوارهای روستایی که از نعمت آب دائمی و پایه در روستا کشت و کار به موقع دارند، در کنارش داشتن گاو، گوسفند، پرورش مرغ، شکل می‌گیرد، و پیوسته به این تحول تولیدات زراعی، دامی، لبنی ، پرورش طیور و .... رونق می یابد.
انتهای پیام/حسن اشرف‌گنجویی