به قلم یک بسیجی :
اینجا نقطه حیاتی کفر و اسلام است یعنی نقطه شکست و پیروزی یا اسلام یا کفر است و باید متر به متر بجنگید و هیچ چیزی از هیچ کس پذیرفته نیست اینجا نقطه ای است که موجب میشود سپاه حیات پیدا کند دوباره ویا برای همیشه ذلیل باشد .
تابناک کهگیلویه و بویراحمد / سیاسی بی شک تاریخ 8 سال دفاع مقدس ، مملو از اتفاقات ، حوادث پیدا و پنهان زیادی است که به مرور زمان بسیاری از این موضوعات و حوادث و از طریق بازگو شدن رزمندگانی که در این دوران در متن قرار داشته اند بیان می شوند. آنچه در ادامه می خوانید بازگویی یکی از فرازهای این دوران در پایان جنگ به قلم یکی از بسیجیان کهگیلویه و بویراحمدی است.
"بسم الله الرحمن الرحیم"
سیری در روزهای پایانی دفاع مقدس و واپسین روزهای جنگ ایران وعراق در سال ۱۳۶۷.
درسال ۱۳۶۶ دراوضاعی که ایران درگیرمشکلات ناشی از فشار های بین المللی بود.و حملات عراق به مراکز صنعتی و اقتصادی شدت داشت.و فضایی تنفسی که برای عراقی به وجود آمد تا نیروی زمینی خود را از ۲۶ لشکر به ۴۵ لشکر افزایش بدهند. و کارشناسان شوروی برای بهبود تسلیحات و نیروی پیاده عراق رسما وارد عراق شوند و وضعیت استراتژیکی را تغییر دهند.
ضمن اینکه بخش عمده ای از نیروها را از خط مقدم به پشت انتقال دادند.و آموزشهای لازم و مثمر ثمری را چه در زمینه رزمی و چه تسلیحاتی به آنها یاد دادند.
لذا این زمینه برای ارتش عراق فراهم شد، تا با سازماندهی کامل نیروهایش وایجادقابلیت های جدید دفاعی و تهاجمی برای حملات گسترده به مواضع ایران کمین نماید.در این موقعیت دشوار ودرحالی که به هشتمین سال جنگ نزدیک میشدیم.ایران در برابر تمام فشارهای بین المللی دنبال رویکرد جدید نظامی در جبهه های غرب بود.گرچه موقعیت ایران با پیروزی درعملیات کربلای پنج تثبیت شدولی همین عملیات نقطه ثقل آغاز تحول جدید در جنگ و چرخش روند جنگ به زیان ایران بود. بعضی از کارشناسان نظامی براین باورند،که دراین عملیات چکش ایران در مقابل سندان عراقی ها در هم شکست طوری که قدرت نهفته عراق تا حدوی برای فرماندهان جنگ مشخص شد. چون عراقی توانستند دراین عملیات حداقل نزدیک به هفتاد روز تک و پاتک انجام دهند.و ایران بعد از کربلای پنج دیگر مجال بازسازی اصولی را ازدست داد.و در مقابل عراق تحت حمایت بین المللی به رشد کمی و کیفی باور نکردنی دست یافت. تاثیرات عملیات کربلای پنج برروند جنگ و کاهش توانایی ایران واقعا اثر گزار بود.اولا بخش قابل توجه از توان سپاه پاسدران بااستقرار در خطوط پدافندی مناطق بندر فاو جزایر مجنون و شلمچه زمین گیر شد.
سیری در روزهای پایانی دفاع مقدس و واپسین روزهای جنگ ایران وعراق در سال ۱۳۶۷.
درسال ۱۳۶۶ دراوضاعی که ایران درگیرمشکلات ناشی از فشار های بین المللی بود.و حملات عراق به مراکز صنعتی و اقتصادی شدت داشت.و فضایی تنفسی که برای عراقی به وجود آمد تا نیروی زمینی خود را از ۲۶ لشکر به ۴۵ لشکر افزایش بدهند. و کارشناسان شوروی برای بهبود تسلیحات و نیروی پیاده عراق رسما وارد عراق شوند و وضعیت استراتژیکی را تغییر دهند.
ضمن اینکه بخش عمده ای از نیروها را از خط مقدم به پشت انتقال دادند.و آموزشهای لازم و مثمر ثمری را چه در زمینه رزمی و چه تسلیحاتی به آنها یاد دادند.
لذا این زمینه برای ارتش عراق فراهم شد، تا با سازماندهی کامل نیروهایش وایجادقابلیت های جدید دفاعی و تهاجمی برای حملات گسترده به مواضع ایران کمین نماید.در این موقعیت دشوار ودرحالی که به هشتمین سال جنگ نزدیک میشدیم.ایران در برابر تمام فشارهای بین المللی دنبال رویکرد جدید نظامی در جبهه های غرب بود.گرچه موقعیت ایران با پیروزی درعملیات کربلای پنج تثبیت شدولی همین عملیات نقطه ثقل آغاز تحول جدید در جنگ و چرخش روند جنگ به زیان ایران بود. بعضی از کارشناسان نظامی براین باورند،که دراین عملیات چکش ایران در مقابل سندان عراقی ها در هم شکست طوری که قدرت نهفته عراق تا حدوی برای فرماندهان جنگ مشخص شد. چون عراقی توانستند دراین عملیات حداقل نزدیک به هفتاد روز تک و پاتک انجام دهند.و ایران بعد از کربلای پنج دیگر مجال بازسازی اصولی را ازدست داد.و در مقابل عراق تحت حمایت بین المللی به رشد کمی و کیفی باور نکردنی دست یافت. تاثیرات عملیات کربلای پنج برروند جنگ و کاهش توانایی ایران واقعا اثر گزار بود.اولا بخش قابل توجه از توان سپاه پاسدران بااستقرار در خطوط پدافندی مناطق بندر فاو جزایر مجنون و شلمچه زمین گیر شد.
استراتژی کشور برای بسیج امکانات رضایت بخش نبود.درمنطقه جنوب امکان غافلگیری دشمن از میان رفت و در همان زمان سردار رضایی با نامه های مکرر خدمت امام خمینی و سید احمد که نهایتا به حضور خودش خدمت امام انجامید.تاکید کرد که اگر مشکلات جنگ آسیب شناسی نشود و کشور وارد جنگ نشود.عراق حملات خود را به زودی با وضعیتی که برایش به وجود آمده آغاز خواهد کرد. بنابراین با اوضاع پیش آمده امکان تهاجمات عراق دور از انتظار نبود.
در این برهه حساس که از هر طرف ایران تحت فشار بود. آمریکایی ها باحضور نظامی درمنطقه و اسکورت نفتکشها و تصمیمات شورروی برای تجهیز ماشین جنگی عراق کم کم زمینه توانایی ایران برای بهره برداری رقابت ابر قدرتها کاهش یافت. لذا ایران به دلیل اینکه درجنوب امکان عملیات برایشان وجود نداشت،و از طرفی می بایست با شروع عملیاتی در یک نقطه ای تا حدودی فشار را کم کند.وزمینه گستاخی را از دشمن و اربابانش کمتر کند.شروع به انتقال نیروهای خود به غرب نمود این درحالی بود که امکان تهاجم دشمن را در جنوب هم دور از انتظار نمیدانست.البته فرماندهان جنگ بر این باور بودند که پیروزی درمنطقه غرب کشور با پیشروی به سمت سلیمانیه و کرکوک میتواند تجزیه قوای عراق را به دنبال داشته باشد و میخواستند ابتکار عمل در برابر دشمن و گشوده شدن جبهه جدید در مقابل دشمن وتجزیه قوای آن ضرورت تدوام جنگ و ممانعت ازایجاد رکورد در جنگ را رقم بزنندو شاید بتوانند زمان را از دشمن برای راهکار جدید در جنوب بگیرند
و در همین راستا سلسله عملیاتهایی را مثل کربلای ده فتح پنج نصر چهار ونصر هفت در غرب انجام داد و نهایتا عملیات والفجر10 را در منطقه حلبچه در تاریخ بیست وسوم داوزده شصت وشش اجرا کردبعد از همین عملیاتهاملاقاتهای بین صدام و رجوی رهبر سازمان منافقین صورت گرفت.ونیروهی سازمان افزایش پیدا کردند.و برای مبارزه با نیروهای سپاه آماده شدند و با معارضین کرد عراقی همکاری کردند.رجوی دستور شناسایی را به نیروهایش بدون بر جای نهادن رد خواستار شد.در همین ایام حملات موشکی عراق به تهران آغاز شد. و چون باور نمیکردند عراق از توان موشکی برای شلیک به تهران برخوردار باشد این حملات موجب شگفتی ناظران شد.
وعراق که حمایت همه جانبه شرق و غرب را پشت سر خودش می دید ،گستاخانه از کلیه سلاحهای ممکن وحتی غیر متعارف برای فشاربر ایران و پذیرش قطعنامه استفاده کرد.
گرچه حملات موشکی عراق به تهران با حمایت آرژانتین و آلمان صورت گرفت اما کمکهای فنی روسها و نقش مشاور فنی آنها در طرح ریزی و ماموریت وسازمان و یگانهای هوایی تهاجمی عراق برجسته بود طوری که دردیدار وقت وزیر خارجه ایران دکتر ولایتی خواهان آن بودند که ایران از حمایت مجاهدین افغانی دست بردارد،تا ما هم از کمک به عراق بکاهیم.پس در سال 1367 عراق که از توازن نظامی گسترده و از حمایت غربی ها به صورت همه جانبه برخوردار بود و با داشتن نیروهای آماده و آزاد که در خطوط پدافندی گرفتار نبودند.و از طرفی با درک واقعیات جمهوری اسلامی که از آن اگاهی کامل داشت.ومیدانست جمهوری اسلامی تحت فشار غرب و شرق وتحریم تسلیحاتی به سر میبرد. و از طرفی بخش عظیمی از نیروهای سپاه در خطوط پدافندی به سر میبرند و عمدتا در جبهه غرب مستقرند . و گردانهای آزاد کمتری جهت هر گونه تعرض دراختیار دارند.
با تهاجم به منطقه فاو در ۶۷/۱/۲۸حمله را برای باز پسگیری فاو آغاز کرد. وکمتر از ۳۶ساعت فاو را تصرف نمود.
پس از آن درحالی که نیروهای ایران در آمادگی بهتری نسبت به زمان بازپسگیری بندر فاو توسط عراقی ها به سرمیبردندواز عقبه محمکم تری برخوردار بودیم. و تحرکات عراق در منطقه از بیست وچهار ساعت قبل نشان از یک هجوم برای بازپسگیری شلمجه را میداد واین اراده وجود داشت،که بتوانیم شلمچه را حفظ کنیم. ولی واقعا تغییر تاکتیک عراق مشهود بود.و نشان از برتری میداد. لذا در ساعت۸صبح۱۳۶۷/۳/۴حمله به منطقه شلمچه را آغاز کرد.
و کمتر از هشت ساعت شلمجه سقوط کرد.
در روزهای پایانی خرداد ماه منافقین به کمک ارتش عراق به مهران و دهلران که در کنترل ارتش بود حمله کردند.و با کمک گرفتن تجهزیزات سنگین عراق مثل تانکهای تی ۵۵ و نفربرهای پی ام پی در اختیار منافقین قرار گرفته بود.وحتی آموزشهای لازم راارتش عراق به آنها داده بود. عملیتشان را ادامه دادند. و رجوی رهبر سازمان منافقین به نیروهایش گوش زد کرد که امروز مهران فردا تهران در این حال صدام اعلام کرد که دیگر زمان به نفع ایران نخواهد بود و عراق نمی تواند صرفا یک آتش بس را بپذیرد و ما تصمیم نداریم مساعی خود را در صحنه دیپلماتیک متمرکز نماییم.و سرنوشت جنگ طی هفته های آینده در میدان جنگ مشخص شد و در تاریخ ۱۳۶۷/۴/۴ تهاجم گسترده عراق با کمک نیروی زمینی و هوایی به جزایر مجنون آغاز شد.و آنچنان از آتش تهیه شده استفاده کردند که گویی تمام مهمات دنیا را در اختیار داشتند و علارغم مقاومت شدید و مخصوصا تیپ ۴۸ فتح که در منطقه خندق و جاده های منتهی به خندق که واقعا مردانه و یک تنه مقاومت کردند. وتا بعدازظهر همان روز بدون رسیدن نیروی کمکی و حتی در آن گرمای شدید جزایر مجنون بدون رسیدن آب به منطقه گردان های حضرت رسول و امام علی به نبرد ادامه دادند طوری که تمام فرماندهان گردان ها و کادر فرمانده هان تیپ و شخص فرمانده تیپ شهید حیدر پور در منطقه عملیات حضور داشتند اما متاسفانه جزایر هم از دست رفت که خود شرح مفصلی دارد و جداگانه میبایست به دلاوری ها رزمندگان تیپ ۴۸ فتح در جزایر مجنون پرداخته شود.که میشود دفترها از رشادت هایشان نوشت.
در یک ارزیابی میشود علل سقوط این مناطق را اینطور ارزیابی کرد از سال ۶۲ارتش درخواست کرد که سپاه در خطوط پدافندی مستقر شود و با این کار بخش قابل توجهی از توان تهاجمی سپاه در خطوط پدافندی فاو، شلمچه،مهران،جزایر، مجنون ،هور،ماووت، شلمچه وحلبچه زمین گیر شد.توسعه توان رزمی عراق توسط شرق و غرب امکان پاسخگویی به تهاجمات ایران یک یا چند منطقه را میداد وحتی نشان از این میداد که عراق قادر به افند در چند منطقه به صورت همزمان میباشدبه دلیل برخورداری از حمایت غربی ها از سلاحهای غیر متعارف شیمیایی هم برخوردار بود درمجموع اوضاع کاملا نگران کننده بود.
امریکایی ها هم هواپیمای مسافری ایران را مستقیما با شلیک دو موشک سرنگون کردند در مناطق سومار و میمک تعدادی زیادی به اسارت عراقی در امدند.
منطقه حلبچه بنا به تشخیص فرماندهان جنگ تخلیه و عقب نشینی صورت گرفت. لذا امام خمینی در یک تصمیم ناگهانی و در یک اقدام با تدبیر همراه باشجاعت و باسیاست اوضاع را به نفع ایران تغییر دادوطی نامه ای از طرف رئیس جمهور وقت آیت الله خامنه ایبه دبیر کل وقت سازمان ملل (خاویار پرز دکوئیار )قطعنامه ۵۹۸ را رسما پذیرفت .ودر مورخه ۱۳۶۷/۴/۲۷ساعت ۲ بعدازظهر رسما ازصدای جمهوری اسلامی ایران قرائت و پخش گردید موجی از حزن و اندوه و تاسف و تالم وابهام وحیرت درمیان طرفداران جمهوری اسلامی و مخصوصا رزمندگان جنگ بوجود آمد در واقع شکاف میان درک واقعی مردم از واقعیات جنگ و برتریهای قابل توجه عراق و تبلیغاتی که صورت میگرفت و اذهان جامعه را شکل میداد.مهمترین عاملی بو که براساس آن میتوان وضعیت روحی و روانی مردم را توضیح داد
امام خمینی در مورد قطعنامه اینطور فرمود.مسئله بسیار تلخ و ناگواری است مخصوصا برای من بنده تا چند روز قبل مصلحت نظام و کشور و انقلاب را در شیوه دفاع و ادامه جنگ میدیدم ولی به واسطه حوادث و عواملی که از ذکر آن فعلا خودداری میکنم و به امید خداوند در آینده روشن خواهد شدو با توجه به نظر تمامی کارشناسان سیاسی و نظامی سطح بالای کشور که به تعهد و دلسوزی و صداقت آنان اعتماد دارم با قبول قطعنامه و آتش بس موافقت نمودم ودر مقطع کنونی آن را به مصلحت نظام و انقلاب میدانم و خدا میداند دلیلش انگزیزه ای بود که ما و عزت و اعتبار ما باید در مسیر مصلحت اسلام و مسلمین قربانی شود هرگز راضی به این عمل نبودم و مرگ و شهادت برایم گوارتر بود.وهمه شما میدانید که با شما پیمان بستم که تا اخرین قطره خون واخرین نفس بجنگم اما تصمیم امروز فقط برای تشخیص مصلحت بود و تنها به امید رحمت و رضای او از هر انچه گفتم گذشتم و اگر ابرویی داشتم با خدا معامله کردم هرچند اکثر جوامع بین المللی از پذیرش قطعنامه از سوی ایران خوشحال شدند و قدر دانی کردند.اما عراقی ها که خود را در استانه پیروزی در میدان جنگ میدیدند تنها پس از سه روز از پذیرش قطعنامه از سوی ایران تهاجم خود را از جنوب آغاز و در ۳۰کیلومتری شمال خرمشهر مستقر گردیدنداین حرکت شتاب زده عراق شبیه به اوایل جنگ بود هدف عراق از این اقدام وارد کردن ضربه سنگین نظامی به ایران اشغال زمین و به اسارت گرفتن شمار بیشتری از نظامیان ایرانی بود.تا در هنگام مذاکرات ازانان به عنوان برگ برنده استفاده کند و درتبادل اسرا از موقعیت برتری بر خوردار باشد ضمن اینکه خرمشهر واقعا در تهدید واشغال مجدد قرار داشت.و در آستانه سقوط بودواین نگرانی وجود داشت که ابتکار عملی که امام با پذیرش قطعنامه به وجود آورده بود از دست برود لذا امام توسط حاج احمد آقا پیامی را برای سپاه بفرستد.
پیام امام:
اینجا نقطه حیاتی کفر و اسلام است یعنی نقطه شکست و پیروزی یا اسلام یا کفر است و باید متر به متر بجنگید و هیچ چیزی از هیچ کس پذیرفته نیست اینجا نقطه ای است که موجب میشود سپاه حیات پیدا کند دوباره ویا برای همیشه ذلیل باشد .طولی نکشید که سیل نیروهای بسیجی که از قبول قطعنامه نگران بودند.و امام را تنها میدیدند راهی جبهه های جنگ شدند و در برابر دشمنی که بسیار قدرتمندتر از اول جنگ ظاهر شده بود به میدان بروندوبا کمترین امکانات به میدان شهادت امدند آن هم جبهه ای که سپاه و بسیج اما نه در سازمانهای از پیش تعریف شده بلکه در هسته هایی از فرماندهان لشکرهای سپاه تا نیروهای مردمی و بسیجی همه شانه به شانه در لا بلای تانکهایی عراقی با سلاح سبک و آر پی جی بدون اتکا به نیروی زرهی و توپخانه به دشمن یورش بردند و طی چند روز شجاعانه دشمن را که تلفات سنگینی بر جا گذاشت وادار به عقب نشینی کردندودر منطقه جنوب ۱۸تیپ زرهی و مکانیزه که اصل قدرت عراق را تشکیل میدادندمورد تهاجم نیروهای داوطلب ایرانی قرار گرفتند و با عقب نشینی مواجه گردیدند سازمان منافقین هم همراه با ارتش عراق تهاجمی را از طریق سرپل ذهاب با هدف بر اندازی آغاز کردند.و این تصور را داشتند که اوضاع بین المللی کاملا به زیان ایران است و اوضاع ایران کاملا همانند وضعیت آلمان در اواخر جنگ جهانی دوم میباشد و عراق در موقعیت برتر می پنداشتند و نارضایتی مردم را از پذیرش قطعنامه در داخل به یک دو دستگی داخلی و انشقاق قلمداد میکردند و مسعود و مریم رجوی در جمع نیروهایشان با تشویق پیاپی امید میدادند که وقتی از جبهه به ان طرف برویم دیگر کسی نیست که جلوی ما را بگیرد.
در شرایطی که ایران از کمبود نیرو رنج میبرد تهاجم بدون کارشناسی نیروهای عراقی و سازمان منافقین
و در پی پیام امام باعث گردید که با خروش ملی و ایجاد شور و شوق در میان مردم ایران و با یک اتحاد وصف ناپذیر در شرایط تحریم همه جانبه و با روحیه شهادت طلبی انچنان بر دشمن یورش شود که با دادن تلفات سنگین و کشته شدن جمع از فرماندهان خود از جمله طاهر عبد الرشید تن به پذیرش اتش بس دهد
و در مورخه ۱۳۶۷/۵/۲۹میان ایران و عراق اتش بس برقرار شود.
والسلام
و با درود بروح پر فتوح بنیان گزار نظام جمهوری اسلامی ایران و شهیدان دفاع مقدس بسیجی و رزمنده دیروز
دفاع مقدس
جهانشاد طاعتی
امریکایی ها هم هواپیمای مسافری ایران را مستقیما با شلیک دو موشک سرنگون کردند در مناطق سومار و میمک تعدادی زیادی به اسارت عراقی در امدند.
منطقه حلبچه بنا به تشخیص فرماندهان جنگ تخلیه و عقب نشینی صورت گرفت. لذا امام خمینی در یک تصمیم ناگهانی و در یک اقدام با تدبیر همراه باشجاعت و باسیاست اوضاع را به نفع ایران تغییر دادوطی نامه ای از طرف رئیس جمهور وقت آیت الله خامنه ایبه دبیر کل وقت سازمان ملل (خاویار پرز دکوئیار )قطعنامه ۵۹۸ را رسما پذیرفت .ودر مورخه ۱۳۶۷/۴/۲۷ساعت ۲ بعدازظهر رسما ازصدای جمهوری اسلامی ایران قرائت و پخش گردید موجی از حزن و اندوه و تاسف و تالم وابهام وحیرت درمیان طرفداران جمهوری اسلامی و مخصوصا رزمندگان جنگ بوجود آمد در واقع شکاف میان درک واقعی مردم از واقعیات جنگ و برتریهای قابل توجه عراق و تبلیغاتی که صورت میگرفت و اذهان جامعه را شکل میداد.مهمترین عاملی بو که براساس آن میتوان وضعیت روحی و روانی مردم را توضیح داد
امام خمینی در مورد قطعنامه اینطور فرمود.مسئله بسیار تلخ و ناگواری است مخصوصا برای من بنده تا چند روز قبل مصلحت نظام و کشور و انقلاب را در شیوه دفاع و ادامه جنگ میدیدم ولی به واسطه حوادث و عواملی که از ذکر آن فعلا خودداری میکنم و به امید خداوند در آینده روشن خواهد شدو با توجه به نظر تمامی کارشناسان سیاسی و نظامی سطح بالای کشور که به تعهد و دلسوزی و صداقت آنان اعتماد دارم با قبول قطعنامه و آتش بس موافقت نمودم ودر مقطع کنونی آن را به مصلحت نظام و انقلاب میدانم و خدا میداند دلیلش انگزیزه ای بود که ما و عزت و اعتبار ما باید در مسیر مصلحت اسلام و مسلمین قربانی شود هرگز راضی به این عمل نبودم و مرگ و شهادت برایم گوارتر بود.وهمه شما میدانید که با شما پیمان بستم که تا اخرین قطره خون واخرین نفس بجنگم اما تصمیم امروز فقط برای تشخیص مصلحت بود و تنها به امید رحمت و رضای او از هر انچه گفتم گذشتم و اگر ابرویی داشتم با خدا معامله کردم هرچند اکثر جوامع بین المللی از پذیرش قطعنامه از سوی ایران خوشحال شدند و قدر دانی کردند.اما عراقی ها که خود را در استانه پیروزی در میدان جنگ میدیدند تنها پس از سه روز از پذیرش قطعنامه از سوی ایران تهاجم خود را از جنوب آغاز و در ۳۰کیلومتری شمال خرمشهر مستقر گردیدنداین حرکت شتاب زده عراق شبیه به اوایل جنگ بود هدف عراق از این اقدام وارد کردن ضربه سنگین نظامی به ایران اشغال زمین و به اسارت گرفتن شمار بیشتری از نظامیان ایرانی بود.تا در هنگام مذاکرات ازانان به عنوان برگ برنده استفاده کند و درتبادل اسرا از موقعیت برتری بر خوردار باشد ضمن اینکه خرمشهر واقعا در تهدید واشغال مجدد قرار داشت.و در آستانه سقوط بودواین نگرانی وجود داشت که ابتکار عملی که امام با پذیرش قطعنامه به وجود آورده بود از دست برود لذا امام توسط حاج احمد آقا پیامی را برای سپاه بفرستد.
پیام امام:
اینجا نقطه حیاتی کفر و اسلام است یعنی نقطه شکست و پیروزی یا اسلام یا کفر است و باید متر به متر بجنگید و هیچ چیزی از هیچ کس پذیرفته نیست اینجا نقطه ای است که موجب میشود سپاه حیات پیدا کند دوباره ویا برای همیشه ذلیل باشد .طولی نکشید که سیل نیروهای بسیجی که از قبول قطعنامه نگران بودند.و امام را تنها میدیدند راهی جبهه های جنگ شدند و در برابر دشمنی که بسیار قدرتمندتر از اول جنگ ظاهر شده بود به میدان بروندوبا کمترین امکانات به میدان شهادت امدند آن هم جبهه ای که سپاه و بسیج اما نه در سازمانهای از پیش تعریف شده بلکه در هسته هایی از فرماندهان لشکرهای سپاه تا نیروهای مردمی و بسیجی همه شانه به شانه در لا بلای تانکهایی عراقی با سلاح سبک و آر پی جی بدون اتکا به نیروی زرهی و توپخانه به دشمن یورش بردند و طی چند روز شجاعانه دشمن را که تلفات سنگینی بر جا گذاشت وادار به عقب نشینی کردندودر منطقه جنوب ۱۸تیپ زرهی و مکانیزه که اصل قدرت عراق را تشکیل میدادندمورد تهاجم نیروهای داوطلب ایرانی قرار گرفتند و با عقب نشینی مواجه گردیدند سازمان منافقین هم همراه با ارتش عراق تهاجمی را از طریق سرپل ذهاب با هدف بر اندازی آغاز کردند.و این تصور را داشتند که اوضاع بین المللی کاملا به زیان ایران است و اوضاع ایران کاملا همانند وضعیت آلمان در اواخر جنگ جهانی دوم میباشد و عراق در موقعیت برتر می پنداشتند و نارضایتی مردم را از پذیرش قطعنامه در داخل به یک دو دستگی داخلی و انشقاق قلمداد میکردند و مسعود و مریم رجوی در جمع نیروهایشان با تشویق پیاپی امید میدادند که وقتی از جبهه به ان طرف برویم دیگر کسی نیست که جلوی ما را بگیرد.
در شرایطی که ایران از کمبود نیرو رنج میبرد تهاجم بدون کارشناسی نیروهای عراقی و سازمان منافقین
و در پی پیام امام باعث گردید که با خروش ملی و ایجاد شور و شوق در میان مردم ایران و با یک اتحاد وصف ناپذیر در شرایط تحریم همه جانبه و با روحیه شهادت طلبی انچنان بر دشمن یورش شود که با دادن تلفات سنگین و کشته شدن جمع از فرماندهان خود از جمله طاهر عبد الرشید تن به پذیرش اتش بس دهد
و در مورخه ۱۳۶۷/۵/۲۹میان ایران و عراق اتش بس برقرار شود.
والسلام
و با درود بروح پر فتوح بنیان گزار نظام جمهوری اسلامی ایران و شهیدان دفاع مقدس بسیجی و رزمنده دیروز
دفاع مقدس
جهانشاد طاعتی
