محمدرضا زائری در مقاله ای انتقادی نسبت به بی توجهی به شکاف های طبقاتی و قومیتی می نویسد:وقتي با ترس از فاصله رو به افزايش گفتماني موجود ميان نخبگان و نسل جوان سخن مي راندم و كوشش و تلاش همگاني را براي امنيت و آرامش آينده كشور ضروري مي ديدم تا آتش كينه ها شعله ورنشود بعضي با استهزا مي گفتند: فلاني خيال مي كند اينجا لبنان است!
هر كسي جز من و شما نيز مي توانست در سالهاي اخير بنا بر شواهد و مشاهدات ميداني و تعقيب قرائن و مستندات رسانه اي نسبت به اختلاف هاي اعتقادي و مذهبي نگران باشد و ضرورت مطالعه تجربه هاي كشورهاي ديگر در ايجاد همدلي و وفاق ملي را درك كند و الگوگيري از جوامع ديگر در اجراي برنامه هاي تقارب و تعامل اجتماعي و درك متقابل و گفتگو را لازم ببيند.
پخش ويدئوي ضبط شده تروريستها قبل از عمليات انتحاري در مرقد امام و مجلس شوراي اسلامي عمق كينه آنان نسبت به هموطنان شان را نشان داد. اين واقعيتي است كه نمي توان از آن فرار كرد و آن را پنهان نمود، ما با هم مشكل داريم و اين كينه و بغض و اختلاف عميق مي تواند به بحراني گسترده بيانجامد و اكنون آشكار شد كه اينجا هم لبنان است!
اين مشكل نه با شعار و تعارف و سرود و كليپ حل مي شود و نه با برخورد شديد پليسي و امنيتي بلكه كار عميق و ميداني اجتماعي و برنامه ريزي درازمدت تربيتي و آموزشي مي خواهد.
مشكلات فراوان اجتماعي و اقتصادي مناطق مرزي و حاشيه شهرها از وضع كولبرهاي كردستان تا فاجعه آب سيستان نيازمند تأمل و تدبير عملي و جدي و مسايل متعدد فرهنگي و مذهبي مناطق داراي تنوع و تكثر قوميتي محتاج تصميم هاي مبني بر تعقل و حكمت است.
تصميم صحيح و به جاي رهبر فرزانه انقلاب براي پخش اذان اهل سنت از شبكه استاني كردستان (چند سال قبل) از اين گونه تصميم ها و تدبيرها بود.
تلاش دستگاههاي ذيربط فرهنگي و امنيتي در كاهش نقش حماقت و ناداني تندروهاي قم و مشهد در لعن و سب صحابه نيز از همين گونه تدابير و تصميم هاست.
هر جا اختلاف و تفاوتي باشد مي تواند لبنان بشود، چه يك محيط اداري كوچك و چه يك خانواده كوچكتر! و امروز كشور ما نيز بيش از هر زمان ديگر لبناني است كه به گفتگو و آشتي و همراهي و تعامل سازنده نيازمند است. فقط بايد به جاي انكار واقعيت به دنبال راه حل بود