محسن مهدیان،
وظیفه جمنا را چه تعریف کردیم؟ قرار است این تشکیلات تا روز انتخابات چه چیز را رقم بزند؟
اگر قرار است با جمنا به وحدت رئوس اصولگرایی برسیم، این ضرورت به تشکیلات بزرگ و همایش و غیره نیاز ندارد. پیشتر هم عده ای ریش سفید دور هم جمع می شدند و برای نامزد نهایی به روش چانه زنی تصمیم می گرفتند.
به نظر میرسد جمنا با یک تغییر اساسی در ساخت تشکیلات و تعیین هدف جدی تری، وارد صحنه انتخابات شده است و همین تغییر است که نقطه امتیاز و مدل رشدیافته تجربیات گذشته است.
ائتلاف در راس، بدون توجه به بدنه و پایگاه های مردمی بزرگترین اشکال مدل های گذشته است. جمنا تلاش می کند ائتلاف را از بدنه آغاز کند. اگرچه راه بسیاری تا نیل به این مقصود در پیش دارد اما همین تصمیم، گام مبارکی است و یک قدم بلند نزدیکی به مردمگرایی است.
اما سوال این است که در ادامه راه قرار است چه اتفاقی بیافتد؟ بی عملی تا شب انتخابات و سپردن بازی به دست طبیعی سیاست؟
نگرانی اینجاست؛ جمنا کدام سمت می رود: اصلح یا صالح مقبول؟
این بحث اختلافی جدید نیست. اما یک بدفهمی در این سطح وجود دارد که اگر توجه نشود اساس تشکیل چنین جمع هایی را زیر سوال می برد.
انتخاب میان اصلح و صالح مقبول تنها شب انتخابات نیست. شب انتخابات طبیعی است که بین اصلح و صالح مقبول، حکم، انتخاب صالح مقبول است. حکم عقل هم چنین است. مگر اینکه به تکلیف منقطع از نتیجه فکر کنیم که عقل سلیم چنین چیزی را برنمی تابد.
اما چند ماه مانده به انتخابات چی؟ بازهم بین اصلح و صالح مقبول باید سراغ صالح مقبول رفت؟
نگرانی کسانی که می گویند؛ از این قبیل جمع ها، اصلح در نمی اید بیراه نیست. مساله اینجاست که فلسفه وجودی چنین جمع هایی تبدیل اصلح به صالح مقبول است. البته این زحمت دارد و تلاش می خواهد. طبیعی است که چنین هدفی به همایش و جلسات داخلی منحصر نمی شود. کار رسانه ای و فعالیت پرحجم میدانی می طلبد. اساسا نقش کسانی که در جمنا دور هم جمع شدند همین است نه ریش سفیدی.
ریش سفیدی که در گذشته هم انجام می شد. به این فهم امتیاز جمنا در اتصال به بدنه است.
جمنا باید به وحدت بدنه برسد و بدنه را پای کار نامزد اصلح بیارد نه صالح مقبول. انتخاب صالح مقبول برای شب انتخابات است و نیازی به جمنا و غیره ندارد. نزدیکی و همدلی در بدنه، خود به خود ائتلاف در راس می سازد. بدنه باید هدایت شود. جان فدا باید ساخته شود.
هدف فقط شکست رقیب نیست. برای کشور برنامه ریزی می کنیم نه برای صندوق انتخابات. قرار است یکی برود و یکی بیاید که در نهایت کار مردم و کشور جلو برود. این هدف البته زحمت دارد و کار شبانه روزی و هنر فعالیت اجتماعی می طلبد. باید کف میدان بود.
تکلیف امروز رای سازی است نه کشف رای. کشف رای برای یک هفته مانده به انتخابات است؛ نه روز تصمیم گیری برای نامزدها.
نامزد اصلح باید گفتمانی و منتقد وضع موجود و دارای برنامه و البته تجربه اجرایی و کارنامه روشن کارآمدی باشد. چنین نامزدی را اگر یافتیم باید اصلح مقبول کنیم.