جنگ های بزرگ و مرگبار در راهند

در ایالات متحده که تحت سلطه یک الیگارشی مالی به شدت قدرتمند قرار دارد، انتخابات ها نقشی جز ارائه یک نمای ظاهری از سیاست های تعیین کننده در پشت صحنه که از منظر عموم دور نگه داشته می شوند، ندارند.

شورای آتلانتیک که یک اتاق فکر پیشروی آمریکایی در زمینه مطالعات راهبردی ژئوپلتیک است، روز بیستم سپتامبر گذشته گزارشی را با عنوان «آینده ارتش» منتشر کرده است. این گزارش به آماده سازی های گسترده ای اشاره می کند که در ایالات متحده در دست انجام است. بر اساس نص خود این گزارش «به منظور شرکت در جنگ های بزرگ و مرگبار بین قدرت های بزرگ که تلفات سنگین و سطوح بالایی از مرگ و ویرانی را به بار خواهندآورد.»

این گزارش تایید کننده نگرانی های مطرح شده از سوی سایت ورلد سوشالیست و نامزدهای حزب برابری سوسیالیست در انتخابات های سال 2016 آمریکاست که بارها گفته اند جهان از سال 1939 به این سو، هر آن به وقوع جنگ نزدیک تر می شود.

یکی از نویسندگان این گزارش سرتیپ دیوید بارنو است که از سال 2003 تا 2005 فرماندهی نیروهای آمریکایی را در افغانستان بر عهده داشته و پیش از آن در حملات آمریکا به گرانادا در سال 1983 و پاناما در سال 1989 مشارکت داشته است. این گزارش از سوی مرکز برنت اسکوکرافت در حوزه امنیت بین المللی وابسته به شورای آتلانتیک منتشر شده که از روی نام یک مشاور نظامی پرسابقه نامگذاری شده که در دولت های فورد، نیکسون، جرج هربرت واکر بوش و اوباما خدمت کرده است.

این گزارش، تصویری را از آینده نزدیک (2025-2020) به عنوان آینده ای قطعی و مخوف ارائه می دهد که نابرابری، عدم امنیت اقتصادی و جنگ دائمی از مشخصه های آن به شمار می روند. در این گزارش آمده است: «تضاد بین داراها و نادارها که در جهان امروز شاهدیم به شدت تشدید خواهد شد، تضاد شدید بین کسانی که آنقدر بخت داشته اند تا شغلی پیدا کنند و به فناوری خیره کننده زندگی دست یابند با صدها میلیون نفری که برای زنده ماندن در محیط های از هم گسیخته تقلا می کنند.»

مشخصه این جهان «گسست نظم، افراط گرایی خشونت آمیز گسترده و دولت های بزرگ پرخاشگر خواهد بود.» رویدادهای بی سابقه و پیش بینی نشده از جمله احتمال یک «تبادل اتمی» است که جهان را به سمت وضعیت فعلی اش سوق می دهند. شورای آتلانتیک با اشاره به اینکه «عملیات های شهری به طور فزاینده بر جنگ زمینی غلبه پیدا خواهند کرد» پیش بینی می کند که «ارتش ها در مناطق شهری پر جمعیتی دست به عملیات خواهند زد که در آنها جمعیت های غیرنظامی جزئی از میدان نبرد خواهند بود.»

این گزارش با اشاره به وضعیت فعلی اعلام می کند که «ایالات متحده وارد یک عصر جگ دائمی شده است.» به نوشته این گزارش «بعد از 15 سال، جنگ در افغانستان و عراق همچنان ادامه دارد.» علاوه بر این «شمار فزاینده ای از کشمکش ها در مناطق خاکستری وجود دارد که مشخصه اولیه آنها مبهم بودنشان است؛ ابهام درباره اهداف، مشارکت کنندگان در آنها و حتی پیامدهایشان، چرا که آنها به وضوح فاقد  فواید تعریف شده هستند.»

اما گزارش با احتیاط می نویسد: «ارتش نمی تواند منحصرا بر این انواع کشمکش ها تمرکز کند.» ارتش باید خود را برای چیزی آماده کند که «ما آن را جنگ بزرگ بعدی می نامیم: درگیر شدن با متخاصمان بسیار توانمند، با سطوح بالای  تلفات انسانی و ویرانی و شاید صدها هزار تن از سربازان آمریکایی.»

شورای آتلانتیک ریشه  احتمال چنین جنگی را در چیزی می داند که آن را «احیای روسیه» می نامد و «ناتو را ملزم می کند برای مقابله با احتمال حمله روسیه به یک یا چند تن از اعضایش برای اولین بار از پایان جنگ سرد دست به آماده سازی های جدی بزند.» به همین ترتیب چین نیز هر چه می گذرد، رفتاری پرخاشگرانه تر در پیش می گیرد.

این گزارش با اشاره به اینکه 5366 سرباز آمریکایی در طول جنگ عراق جان خود را از دست داده اند، اعلام می کند که «جنگ بزرگ بعدی» شاهد سطوح بالایی از خشونت و مرگ و میر فراتر از آنچه که در عراق، افغانستان و سوریه  شاهده بودیم خواهد بود. این گزارش بر این واقعیت ماتم می گیرد که «پرسنل ارتش از نظر روانی از رهگذر تجارب شخصی  برای انجام وظیفه ترسناک جنگیدن با وجود تلفات سنگین با هدف پیروزی در میدان جنگ تقویت لازم را پیدا نکرده است.» گزارش هشدار می دهد که «رهبران فعلی ارتش اگر نگوییم هیچ، تجربه اندکی در ارتباط با فشارهای شدید میدان جنگ در نتیجه خستگی و فرسودگی واحدها و تلفات سنگین دارند» و می افزاید: «این فشارها در طول کشمکش های گذشته آمریکا  شایع بودند و احتمال دارد که در طول یک جنگ بزرگ در آینده باز هم خود را نشان دهند.»

بر اساس این گزارش «یک جنگ بزرگ آتی علیه یک رقیب بزرگ و توانمند، مستلزم آن است که ارتش از چندین جنبه قدرتمند شود تا بتواند از پس آن بربیاید.» برای امکان پذیر شدن این امر، ارتش باید شروع به تدوین طرح هایی برای یک «بسیج جمعی» کند. آنطور که شورای آتلانتیک توضیح می دهد «تهدیدات فزاینده در دنیای امروز» به این معناست که ارتش باید یک بار دیگر یک طرح بسیج را در دست بگیرد تا بتواند به سرعت اندازه ارتش را به منظور مقابله با بحران ملی که خطری را متوجه موجودیت کشور کرده گسترش دهد. به عبارت دیگر ارتش باید خود را آماده به اجرا گذاشتن طرح سربازگیری اجباری کند.

سرانجام آنکه آماده سازی های فعالی برای انجام یک مداخله- یا حتی تصرف- توسط ارتش انجام شود تا در صورت وقوع اتفاقی که این گزارش آن را «ایجاد یک نظم مدنی فروپاشیده»  می نامد- سخنی در لفافه که به ظهور یک چالش سیاسی از پایین علیه سلطه طبقه حاکم اشاره دارد- به اجرا گذاشته شود.

شورای آتلانتیک  اشاره می کند که اختلال وسیع در نظم اجتماعی تقریبا بدون هیچ شکی بخش عمده ارتش را درگیر تامین حمایت های جدی لازم از تشکیلات مدنی در سراسر کشور می سازد.

آنچه در این تجزیه و تحلیل به کلی کنار گذاشته شده - مگر به عنوان مقوله ای برای سرکوب نظامی- مردم آمریکا هستند. این گزارش هرگز  برای رایزنی کسانی که در آماده سازی این سیاست ها دخیل هستند با مردم، اهمیتی قائل نمی شود. گزارش، این نکته را بدیهی انگاشته که مردم باید به در پیش گرفتن مسیری که به مرگ و ویرانی در مقیاسی مخوف منتج خواهد شد، رضایت دهند.

هیچ کدام این موارد در انتخابات آمریکا مورد بحث قرار نگرفته یا حتی اشاره ای بدان نشده است. رسانه ها و نامزدهای تشکیلات در پی مکتوم گذاشتن مسائل واقعی واجد اهمیت هستند. پرسش های مرگ و زندگی تعمدا از مقابل دوربین ها کنار گذاشته می شوند. این مسائل در قلمرو وظایف «دولت عمیق» قرار دارند: پنتاگون، سازمان های اطلاعاتی و اتاق های فکر وابسته به آنها.

فارغ از اینکه در انتخابات ماه آتی ترامپ برنده انتخابات خواهد بود یا کلینتون، آماده سازی های جنگی ادامه خواهد یافت. در ایالات متحده که تحت سلطه یک الیگارشی مالی به شدت قدرتمند  قرار دارد، انتخابات ها نقشی جز ارائه یک نمای ظاهری از سیاست های تعیین کننده در پشت صحنه که از منظر عموم دور نگه داشته می شوند، ندارند.

امکان ندارد که کارگران بتوانند با رای دادن به کلینتون یا ترامپ یا با رای دادن به نامزدهایی که احزاب سرمایه دار درجه سه یعنی سبزها و لیبرتارین ها معرفی کرده اند، با کشانده شدن کشور به سوی جنگ مخالفت کنند.

نویسنده: آندره دیمون[1]

ترجمه: محمود سبزواری

منبع: http://www.wsws.org/en/articles/2016/10/03/pers-o03.html

[1] . Andre Damon از نویسندگان سایت ورلد سوشالیست